Δυομίση χρόνια μετά το ΕΡ και 6 χρόνια μετά την τελευταία τους μεγάλη συλλογή κομματιών, οι Θεσσαλονικείς Sleepin Pillow επανέρχονται δισκογραφικά με το The Past Is Already Here. Ήδη η προηγούμενη χρονιά σήμανε την επιστροφή τους στην Αθήνα για συναυλίες μετά από χρόνια, λαμβάνοντας μάλιστα θριαμβευτικές κριτικές, επιστροφή η οποία, με την επερχόμενη συναυλία στο Fuzz Live Music Club στις 23/12, θα έχει επαναληφθεί 4 (!) φορές. Όλη αυτή η εξωτερίκευση είχε ως στόχο, όπως φάνηκε, να “ζεσταθούν” για να βγάλουν στην επιφάνεια 8 νέα κομμάτια με τη μορφή αυτής της συλλογής. Ο τίτλος (Το Παρελθόν Είναι Ήδη Εδώ) και το εξώφυλλο του δίσκου (που μπορεί να εκληφθεί ως μία φθαρμένη χαλαρή εκδοχή της γυναικείας μορφής που κοσμεί το ντεμπούτο τους), ίσως παραπέμπουν με αυτοσαρκαστικό τρόπο στη “νέα αρχή” του συγκροτήματος.
Το άλμπουμ ξεκινάει ανορθόδοξα σε σχέση με την πλειονότητα των αντίστοιχων παραγωγών, με ένα uptempo κομμάτι που “μπουκάρει” άμεσα, χωρίς την αναμενόμενη ατμοσφαιρική ή grande εισαγωγή, μην αφήνοντας περιθώριο να στρέψεις αλλού τα αυτιά σου. Πρόκειται για το That Girl, το αδιαμφισβήτητο σουξέ του δίσκου, γρήγορο και ρυθμικό με ένα μελωδικό “λα-λα-λα” ρεφρέν που αναμένεται να πιάσει και τον περιστασιακό ακροατή. Και γιατί όχι, άλλωστε, αν μη τι άλλο δικαιούνται μία “εμπορική” ραδιοφιλική σύνθεση, αξίζουν κι εκείνοι - ειδικά εκείνοι - ένα μερίδιο στην επιτυχία και την αναγνωρισιμότητα.
Αν θέλουμε να κάνουμε συγκρίσεις με τις προηγούμενες καταγραφές τους, και σε αυτό το άλμπουμ, τα στοιχεία που παραπέμπουν άμεσα στην ελληνική παράδοση ακούγονται λιγότερο έντονα. Η εξήγηση προφανώς έγκειται στο ότι αυτή η επιρροή, βασική και ζωτική για την επιτυχία του εκπληκτικού ντεμπούτου τους Apples On An Orange Tree, έχει εδώ και χρόνια απορροφηθεί στον ήχο των Sleepin Pillow και αφομοιωθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να περνούν τα στοιχεία αυτά υπόγεια και ύπουλα στο αυτί του ακροατή, ο οποίος νομίζει πως ακούει δυτικό rock αλλά στην πράξη περνούν από τις ακουστικές του οδούς ρυθμοί και μελωδίες χαρακτηριστικά ελληνικές (ακούστε ενδεικτικά το υπέροχο Life On Mars που, όχι, δεν ακούγεται ως φόρος τιμής στον Bowie, και το Radical που προσωπικά εκλαμβάνω ως μία εκ των κορωνίδων του δίσκου). Στο In Athens (με δικό μου υπότιτλο “Ι don’t have friends, only acquaintances” - συγχωρήστε μου το αστείο για λίγους…) η Ανατολή δίνει το χρώμα και τον τόνο, χρίζοντας ακόμη ένα κομμάτι ως υποψήφιο για εκτεταμένο airplay (εμείς πάντως το τιμήσαμε δεόντως σε πρόσφατη εκπομπή).
Από εκει και έπειτα, οι Sleepin Pillow επηρεάζονται, υποσυνείδητα ή μη, από οπουδήποτε νιώθουν να τους ταιριάζει. Όποιος έχει φάει με το κουτάλι (ή με… σκαπάνη εκσκαφέα) τους Black Sabbath, δε γίνεται να μην διακρίνει μία (πιθανότατα τυχαία, να τους ρωτήσουμε όταν τους δούμε) περιδιάβαση του Ozzy Osbourne στον αέρα του ρεφρέν του I Hate All Gods. Ίσως εάν η ενορχήστρωση δεν έφερνε στο νου τους Massive Attack να μιλούσαμε για ένα κομψό tribute στις προσωπικές δουλειές του Πρίγκηπα του Σκότους. Το sexy διατρέχει όλη τη μουσική των Sleepin Pillow, με αμεσότερες και πιο χαρακτηριστικές στιγμές εδώ τα Skinny Puppy και φυσικά το That Girl, ενώ μία τέτοια αίσθηση πλανάται στον αέρα όλων των υπόλοιπων κομματιών, ακόμη κι αν δεν απευθύνονται σε κάποιο συγκεκριμένο “αντικείμενο πόθου”, ακόμη κι αν στιχουργικά φανερώνουν μια πιο σκληρή και πρακτική πλευρά της μπάντας. Μιας και αναφέρθηκε το Skinny Puppy, ο τίτλος και μόνο μας δίνει το δικαίωμα να θεωρήσουμε το κομμάτι ως φόρο τιμής στην ομώνυμη industrial μπάντα που διέπρεψε κυρίως στα '80s και τα '90s, αλλά και ηχητικά θα μπορούσαμε να πούμε πως φέρει μία βιομηχανική επιρροή: παρατηρήστε τις κοφτές κιθάρες, τα φωνητικά περασμένα μέσα από vocoder, στοιχεία όλα διηθισμένα στο προσωπικό φίλτρο των Sleepin Pillow. Η μοναδική “μπαλάντα” του άλμπουμ, το ομώνυμο κομμάτι, ακούγεται ως η φυσική συνέχεια του This World Is Over από το τελευταίο ΕΡ, ένα αισιόδοξο μέσα στην απαισιοδοξία του κομμάτι. Προηγείται όμως το πανέμορφο οργανικό βαλσάκι του Acheron, το δραστικότερα διαφοροποιημένο κομμάτι του δίσκου, που μοιάζει σαν να βγήκε από τη μαρμίτα των (δυστυχώς αλήστου μνήμης) συμπολιτών τους Your Hand In Mine.
Αν θέλουμε να είμαστε αυστηροί, οι Sleepin Pillow δεν αλλάζουν επίπεδο με αυτόν τον δίσκο. Τουλάχιστον όχι ηχητικά. Εκεί διατηρούν πανηγυρικά τα κεκτημένα τεχνουργώντας 8 κομμάτια στο μοναδικό και απόλυτα αναγνωρίσιμο ύφος τους. Αυτό το έχουν επιτύχει οι Sleepin Pillow από το πρώτο τους άλμπουμ και αποτελεί κατόρθωμα αδιανόητο για πολλά μουσικά σχήματα - γενικώς, όχι μόνο στα καθ’ ημάς. Όμως η αλλαγή επιπέδου θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη όταν ένα συγκρότημα τέτοιας ποιότητας αποφασίζει να γίνει εμφανέστερα ενεργό και πιο “κινητικό”: να κυκλοφορεί νέα μουσική, να πραγματοποιεί συναυλίες, να γυροφέρνει τον δικό μας κόσμο μας και να “τρίβεται” (να αλληλεπιδρά δηλαδή, βρε κουτά) και όχι να στρέφεται μονάχα γύρω από τον εαυτό του. Το The Past Is Already Here στοχεύει στο να τους επαναφέρει στα πράγματα και να τους δώσει ώθηση ώστε να επανέλθουν συντομότερα με νέο υλικό, που ίσως αυτή τη φορά θα πάει πιο μπροστά τον ήχο τους. Όπως και νά ‘χει, στη συναυλία αυτής της Παρασκευής θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε για πρώτη φορά (τυπικά βέβαια όχι, μιας και οι Θεσσαλονικείς - μπορεί και οι Βερολινέζοι και οι…Βαρκελωνέζοι - πρόλαβαν την πρωτεύουσα) τα νέα κομμάτια των Sleepin Pillow και αυτό αποτελεί από μόνο του επαρκή λόγο για την παρουσία όλων των φίλων τους στο Fuzz.
(Ελαφρώς περιφερειακά του σκοπού αυτού του κειμένου, θα πρέπει να σημειωθεί η ανάγκη να βρεθούν περισσότερες μπάντες υψηλού επιπέδου που να εντάσσουν την μουσική παράδοση της χώρας μας στα δυτικά ακούσματα. Όχι ως απαραίτητη “τσόντα” για ethnic άρωμα στη δυτική rock, αλλά ως εγγενές στοιχείο που προσδιορίζει την εντοπιότητα. Από την ξενόγλωσση μουσική παραγωγή π.χ. του 2016 μπορούμε να αναφέρουμε ως άλλες πιο αξιοσημείωτες περιπτώσεις, τα άλμπουμ των Gravitysays_i και των Chickn. Η ανάγκη δεν αναφέρεται σε μαρκετίστικα κόλπα, αλλά στην σαφέστερη επίδειξη της ελληνικής ταυτότητας και προσωπικότητας στη μουσική. Καλά τα metal, τα alternative, τα electro, τα garage και λοιπά “εισαγόμενα” είδη, αλλά στον τόπο που ζούμε και με την πλούσια μουσική κληρονομιά που φέρει, καλό θα ήταν περισσότερες μπάντες μας να διαμορφώσουν προσωπικότητα που να “θυμάται” τον τόπο καταγωγής τους. Μπάντες όπως οι προαναφερθείσες (ενδεικτικά πάντα) έχουν παραλάβει την απλή “επικάλυψη” π.χ. των Socrates και την έχουν περάσει σε επίπεδα για τα οποία θα έπρεπε να αισθάνονται υπερήφανοι - και εμείς ως “πατριώτες” τους.)
7/10