Το Λονδρέζικο τρίο των Doe δε βιάζεται καθόλου. Μοιάζει να έχει τη νοοτροπία μιας μπάντας που θέλει να διακριθεί, δημιουργώντας κατά τα πρότυπα της δεκαετίας του ΄90 και κάνοντας επιλεγμένα δισκογραφικά βήματα, χωρίς να παρασύρεται ιδιαίτερα από τους ρυθμούς της εποχής και την αγωνία της συνεχούς δισκογραφικής παρουσίας. Κάπως έτσι κυκλοφορόρησε το ντεμπούτο του με τίτλο Some Things Last Longer Than You, κατορθώνοντας να «ακουστεί» στους εναλλακτικούς χώρους και να δημιουργήσει προσδοκίες για τη γέννηση μιας (ακόμα;) πολλά υποσχόμενης rock μπάντας. Κι αν ο δίσκος αυτός έδινε ένα στίγμα συνύπαρξης κάποιων μελωδικών στιγμών με άλλες τόσες αγριεμένες, πού να ακούσετε και τον δεύτερο.
Στο καινούριο, λοιπόν, Grow into It οι Doe δείχνουν σαφώς να έχουν... μεγαλώσει! Όχι μόνο επειδή ήδη απαριθμούν πέντε χρόνια ύπαρξης και δύο αποχωρήσεις μελών, αλλά κυρίως λόγω του ότι η συχνά και διακριτικά αντισυμβατική μουσική τους ακούγεται πιο μεστή και πιο εναλλακτική. Βέβαια, μη νομίσετε ότι απουσιάζουν κάποια πιασάρικα riffs. Θα τα ακούσετε σίγουρα. Μόνο που πάρα πολύ σύντομα η χαρακτηριστική φωνή και η κιθάρα της Nicola Leel, η κιθάρα του Dean Smithers και τα τύμπανα του Jake Popyura θα φροντίσουν να τα «χαλάσουν» με κατευθείαν από τα 90s indie rock εισαγόμενο τρόπο. Η Leel σε συνέντευξή της μίλησε για το πέρασμα του χρόνου και την ενηλικίωση της μπάντας, την οποία καλοδέχεται, τραγουδώντας “I’m tired, but you seem ok with that” και εμείς επιβεβαιώνουμε αβίαστα το σχόλιό της. Με το Grow into It οι Doe συνεχίζουν το καθιερωμένο στυλ των ήπιων και δυνατών στιγμών στο ίδιο τραγούδι, που, τελικά, τους ξεχωρίζει από τις λίγο - πολύ συναφούς ύφους μπάντες των Muncie Girls και των Fresh. Παράλληλα, διαφοροποιεί τον ήχο του συγκροτήματος από τον αντίστοιχο των ημερών, έχοντας σαφείς προσανατολισμούς στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν, οι οποίοι στην προκειμένη περίπτωση έγιναν απολύτως σεβαστοί από την παραγωγή του Matthew Johnson (Hookworms).
Οι φίλοι τους, αλλά και όσοι δεν τους γνώριζαν πριν, θα λατρέψουν το εισαγωγικό My Friends, που είναι ερωτευμένο με τους Sonic Youth, αν και προσπαθεί να χωρέσει κάπου ανάμεσα και τους Good Charlotte. Οι κιθάρες φλερτάρουν με το distortion, τα ντραμς είναι στην πρώτη γραμμή, όπως και τα φωνητικά της Nicola και του Dean που κερδίζουν τις εντυπώσεις. Σε ανάλογο μήκος κύματος κινείται και το πρώτο single του άλμπουμ, το δυνατό Heated, αλλά και το One at a Time, που περιφρονεί λιγάκι τους Sonic Youth για τα γλυκά ματάκια των Breeders. Δε χρειάζεται να ψάξετε και πολύ για να βρείτε κάποιες αναφορές στο grunge, αφού στο Labour Like I Do και στο But it All Looks the Same, αυτές είναι εύκολα διακριτές, όσο κι αν βγαίνουν ηπιότερα ή λοξοκοιτάζουν τα 70s! Υπάρχει και το grrl indie raw power Team Spirit, όπως και το Motivates Me, που πάει λίγο πιο πίσω χρονικά στους 28th Day. Κι αν σας ιντριγκάρουν οι «πειραγμένες» κιθάρες, δε θα μείνετε παραπονεμένοι, τόσο με το κοφτό Even Fiction, όσο και με τον επίλογο του Here in the Dirt, που φανερώνει τους λόγους για τους οποίους οι Doe δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «μια συνηθισμένη rock μπάντα».
