Με το που ακούς τις πρώτες νότες του Maps to the Stars νιώθεις πως βρίσκεσαι στην Αγγλία κάπου στα τέλη των 80s. Με αέρινο drizzle, έντονη μυρωδιά υγρασίας, την αίσθηση ότι κάτι πολύ σημαντικό πρόκειται να συμβεί (που, τελικά, δε συνέβη ποτέ) και με καλή μουσική. Μέσα όμως σε λίγα λεπτά έχεις τηλεμεταφερθεί στη δυτική ακτή, με τη ζέστη να σε περικυκλώνει και τη θέα του ωκεανού να μη σου αφήνει περιθώρια να ξεχάσεις τη λέξη surf από το όνομα της μπάντας σου.
Η όμορφα «διχασμένη» μουσική προσωπικότητα του Nick Rattigan, αφήνοντας κατά μέρος την απλή και συναισθηματική κιθαριστική pop των Current Joys, εκδηλώνει τις post-punk καταβολές της μέσω των Surf Curse, δηλαδή του ντουέτου με τον Jacob Rubeck. Και όταν μιλάμε για post-punk, στη συγκεκριμένη περίπτωση, παράλληλα κάνουμε λόγο για indie pop - rock και διακριτική ψυχεδέλεια, που έτσι κι αλλιώς αναπόφευκτα ενυπάρχει στη μουσική κάθε μπάντας που εδρεύει στο Los Angeles.
Στην περίπτωση του τρίτου άλμπουμ τους, που έχει τίτλο Heaven Surrounds You, διακρίνει εύκολα κανείς μια πιο αισιόδοξη διάθεση, σε σχέση με τις παρελθούσες κυκλοφορίες. Φυσικά, κι εδώ στους στίχους γίνεται λόγος για τη μοναξιά, τη σύγχυση και την ανασφάλεια της σύγχρονης κοινωνίας, μόνο που εδώ οι καταστάσεις δεν παρουσιάζονται ως αδιέξοδες. Αυτό δε φαίνεται μόνο από τον τίτλο του δίσκου και κάποιους στίχους που υπερτονίζουν την αξία της φιλίας, αλλά και από την ίδια τη μουσική, που, κατά τα πρότυπα του post-punk, μπορεί να σου δημιουργεί ευφορία ακόμα και μέσα από ομιχλώδη μουσικά τοπία. Πόσο μάλλον στην περίπτωση του Heaven Surrounds You, που έχουν παρεισφρύσει για τα καλά φωτεινές ακτίνες από τη Νέα Ζηλανδία.
Ωκεανός στο Los Angeles, ωκεανός και στο Dοunedin. Ίσως έτσι εξηγούνται οι αναφορές στους μεγάλους The Chills, που διακρίνονται στο River's Edge, στο Dead Ringers και στο Safe. Στο πρώτο από αυτά, ακούμε και στοιχεία από τις λιγότερο σκοτεινές στιγμές του post-punk των Cure, αλλά και γενικότερες indie rock επιρροές. Στο δεύτερο έχουμε Dοunedin overdose, με τους The Clean να δηλώνουν επίσης το παρόντες. Το πολύ καλό τρίτο κοιτάζει και στο πλάι, προς Αυστραλία μεριά, λόγω των Go-Betweens, αν και έχει αρκετή 90s indie pop - rock και κάτι από τη γλυκύτητα των Belle and Sebastian.
Υπάρχει κι άλλη post-punk: στο Jamie, στο Memory, που δείχνει κι αυτό την αγάπη του Rattigan για τους Cure και στο «κινηματογραφικό» Midnight Cowboy, με τις αναφορές στους Sad Lovers & Giants. Το Labyrinth και το πολύ καλό Trust έχουν τη φρεσκάδα των The Drums, με το δεύτερο να κουβαλάει και την κληρονομία των αγαπημένων Our Daughter’s Wedding. Πρώτο single είναι το χαρούμενο και ίσως νοσταλγικό indie rock Disco, ενώ σε παρεμφερές πλαίσιο κινείται κυρίως το Hour of the Wolf και δευτερευόντως το Opera, όπου συμμετέχει η Eliza Bagg των Pavo Pavo.
