Το παραδοσιακό λαούτο της Κρήτης μπλέκει το ηχόχρωμα του με αυτό της άρπας. Η περιγραφή μπορεί να κάνει τα δύο όργανα να ακούγονται σαν δυο διαφορετικοί κόσμοι, αλλά το αποτέλεσμα που προκύπτει δεν είναι ακριβώς έτσι.
Ίσως η πιο γνωστή promo φωτογράφιση του διδύμου του λαουτίστα Γιάγκου Χαιρέτη με την Λονδρέζα αρπίστρια Maria-Christina Harper φέρνει στο ίδιο πλάνο με έναν εκσκαφέα. Η σε πρώτο επίπεδο αντίθεση της μουσικής παράδοσης με την βιομηχανική αισθητική του τεχνολογικού κατασκευαστικού βοηθήματος αίρεται όταν αναλογιστούμε τι ακριβώς κάνει το δίδυμο.
Draft λέγεται το απόσταγμα του μουσικού διαλόγου του διδύμου και όντως μοιάζει πολλες φορές με προσχέδιο. Τα κομμάτια φαίνονται να στηρίζονται σε συνεργατικούς αυτοσχεδιασμούς, σαν ιδέες που τοποθετήθηκαν εκεί με στόχο να αναπτυχθούν περισσότερο ή με διαφορετικό τρόπο σε κάποιο επόμενο στάδιο. Ίσως αυτήν την αίσθηση δίνουν οι κατά κανόνα χαμηλές εντάσεις και ταχύτητες των συνθέσεων, σαν να θέλουν οι μουσικοί να "διαβάσουν" τις αντιδράσεις ο ένας του άλλου πριν προχωρήσουν σε κάποια πιο στέρεη υλοποίηση.
Όσον αφορά τα παραδοσιακά όργανα κάθε τόπου, μερικές φορές έχουμε ως ακροατές την θεώρηση πως οι μουσικοί που επιφορτίζονται με την εκτέλεσή τους υποχρεούνται να μεταφέρουν στο παίξιμό τους τα αρώματα, τα έθιμα και τα ήθη του συγκεκριμένου τόπου. Εννοείται πως, από τη βάση της, η συγκεκριμένη “υποχρέωση” είναι καταρχάς επίπλαστη και καταρχήν περιοριστική για τους μουσικούς αλλά και για τους συνθέτες.
Και αν για την άρπα ως μη Ιρλανδός μπορώ να μιλήσω με σαφώς λιγότερη γνώση (αν και βέβαια εδώ και κάποιες εκατονταετίες χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις Δυτικές ορχήστρες), μπορώ να συμπεράνω πως η λύρα στο Draft αντιμετωπίζεται πολύ λιγότερο ως φορέας της Κρητικής παράδοσης και περισσότερο ως αυτό που οφείλει πραγματικά να είναι: ένα όργανο που μεταφέρει τον εσωτερικό κόσμο του συνθέτη και του μουσικού - που στην περίπτωσή μας αποτελεί το ένα και το αυτό άτομο.
Είναι βέβαια αναπόφευκτο σε πολλές στιγμές να αναγνωρίσεις χαρακτηριστικά Κρητικά ηχοχρώματα, με πιο προφανή περίπτωση το καταληκτικό Speedy. Αλλά η διάθεση των δύο μουσικών υπερβαίνει τα είδη και εννοείται πως ο Χαιρετής δεν είναι ο λαουτίστας που έχεις συνηθίσει, καθώς εντάσσει στους ήχους του στοιχεία από πιο σύγχρονες μουσικές. Έτσι συμβαίνει π.χ. στο υπονοούμενο οριεντάλ dub του Lost In The City ή στο Bells όπου οι ελληνικοί στίχοι και, κυρίως, ο τρόπος εκφοράς τους συννεφιάζουν την ατμόσφαιρα.
Το Draft είναι ένα άλμπουμ δύσκολο για τους "τουρίστες", ακατάλληλο για κυκλικούς χορούς ή stepdancing. Κατά τόπους μελαγχολικό αλλά κυρίως μυστηριακό, θα ανταμείψει εκείνους που αρέσκονται να δεσμεύουν τον χρόνο τους κατ’ αποκλειστικότητα στις μουσικές ακροάσεις τους.