Για το μουσικό ντουέτο (Graeme Mackinnon, Clint Frazier) των Home Front εκ του καναδικού Edmonton φαίνεται πως υπάρχουν δύο καταστάσεις λειτουργίας. Η πρώτη εκπορεύεται κυρίως από το αρχέγονο punk σε διάφορες εκφάνσεις του, για να αναβαπτιστεί με το πρόθεμα “post-” χάρη στην μηχανική υποστήριξη των ηλεκτρονικών drums. Η δεύτερη αναγνωρίζει τις μελωδικές υφές της φωνής του Mackinnon και πατάει εκεί για να αναπτύξει αντίστοιχες μελωδικές γραμμές μέσα στα τραγούδια τους και να πλησιάσει περισσότερο τις αξίες του new wave. Μπορούμε να το πούμε και synth punk, αν θέλετε.
Σε μια περίπτωση που αντιστοιχίζεται στους δικούς μας Notowns και το εξαιρετικό Heatwave, επίσης του ‘23 (από την Inner Ear), οι Home Front του Games Of Power μοιάζουν να έχουν πάρει όλα τα καλά στοιχεία του βρετανικού post-punk και new wave, πριν τα σύγχρονα revival πάντα, και να τους έχουν δώσει σύγχρονο αέρα, περνώντας την προσωπικότητα τους μέσα στα τραγούδια, αφήνοντας τον ρυθμό στα προγραμματισμένα drums. Από το εναρκτήριο Faded State φαίνεται πως τα πάνε εξαιρετικά με τα φωνακλάδικα ρεφρέν. Στο Real Eyes θέλουν να δώσουν την δική τους εξευγενισμένη εκδοχή στους A Place To Bury Strangers. Το υμνικό oi-punk gang ρεφρέν του Nation (με την πολυεθνική συμμετοχή μελών των labelmates Chisel και Rixe) θα πολυτραγουδηθεί στα επόμενα χρόνια σε μπαράκια και συναυλίες από τους φανς. Ούτε στο New Face Of Death χαλαρώνουμε, στο κομμάτι που θα μπορούσε να είχε γραφτεί από δικούς μας synth punk rockers. Το new wave τμήμα του δίσκου ξεκινάει να εκπροσωπείται από το α λα Killers Overtime. Στο Contact “ακούμε” τους New Order αλλά και τους When In Rome περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, στο End Transmission συναντάμε τους προγόνους Joy Division σε ένα σπουδαίο tribute, στο Crisis και το Face Value πλησιάζουν όσο μπορούν στις motoric στιγμές των Kraftwerk, τους οποίους οραματίζονται με loud φωνητικά. Το ομώνυμο του δίσκου είναι το δικό τους tribute στον Michel Cretu και στους Duran Duran - μπορεί να αποτελεί έκπληξη ότι το συγκεκριμένο κομμάτι ίσως είναι το ωραιότερο του άλμπουμ. Στο Born Killer δεν φοβούνται καθόλου να επιδείξουν το πόσο καλά έχουν εντρυφήσει στους Suicide. Και επειδή πολύ πιθανόν να “διαμαρτύρεστε” πώς είναι δυνατόν οι Cure να μην βρήκαν θέση μέσα στο μίγμα τους, το καταληκτικό Quiet World φανερώνει και αυτό το κομμάτι τους (μαζί με ολίγη από Simple Minds βεβαίως - είπαμε, οι τύποι έχουν κάνει την εποχή καλά κτήμα τους).
Οι μέτριοι αντιγράφουν, οι καλοί κλέβουν - έτσι δεν λέμε; Κυρίως όμως, ακόμη και με τις αναγκαστικές επιρροές (γνωστά τα περί παρθενογένεσης και λοιπών μουσικών μύθων) και τις απροκάλυπτα τοποθετημένες “ληστείες”, ακούμε παντού μια μπάντα με στίγμα σε ένα από τα πιο διασκεδαστικά σαραντάλεπτα σε δισκογραφική δουλειά του ‘23. Δεν θα βρείτε πολλές ουσιαστικές διάφορες μεταξύ του Games Of Power και του ΕΡ που κυκλοφόρησαν το ‘21, πέρα από τον σημαντικά ανώτερο ήχο που βγαίνει από τα ηχεία στην περίπτωση του full album. Θα βρείτε όμως περισσότερα τραγούδια για να σας κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον για πολλές ακροάσεις, τουλάχιστον μέχρι το live της Δευτέρας 26/8 στο Temple, και για να κρατήσετε σε compilations, playlists και DJ sets.
