Τετάρτη, 17 Δεκεμβρίου 2014 05:38

A Victim of Society – Distractions (Inner Ear, 2014)

Written by 

Οι Victim Of Society είχαν προετοιμάσει σιγά-σιγά το έδαφος για το ντεμπούτο τους με την κυκλοφορία το 2011, της κασέτας - ΕΡ με 6 κομμάτια και τίτλο απλώς το όνομα τους, αλλά και το 7ιντσο single Fake Friends - You're Gonna Hate Me που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά με την βοήθεια του Fractal Press. Σημαντικό παράγοντα στο να ακουστεί το όνομα τους αποτελέσαν και οι εμφανίσεις τους ως support σε γνωστά ονόματα του εξωτερικού από τα οποία θα ξεχωρίζαμε αυτό στο An, σε εκείνο το απίθανο live των Disappears, όπου headliners και opening act μας είχαν χαρίσει καλοκαιριάτικα αλησμόνητες στιγμές, όπως και αυτό με τους Black Angels στο Fuzz, παρότι εκεί οι headliners κράτησαν όλη την μαγεία για τους ίδιους.

Ο ήχος του ντουέτου (Βαγγέλης Μακρής – Φώτης Ντούσκας, αμφότεροι στις κιθάρες) είναι ένα κράμα πολλών διαφορετικών συστατικών: lo-fi, garage, ψυχεδέλεια, στην ουσία όμως είναι rock & roll έστω και πειραγμένο. Στο Distractions μας παρουσιάζουν μια αποκρυσταλλωμένη μορφή της ανάμειξης των παραπάνω υλικών, ενσωματώνοντας παράλληλα σε αυτήν τις επιρροές τους. Οι συνθέσεις τους κινούνται στην ίδια λογική όπως και παλαιότερα, χτίζονται, βασικά, πάνω σε ένα στρώμα θορύβου στο οποίο προστίθενται οι παραμορφωμένες κιθάρες και τα επίσης παραμορφωμένα φωνητικά. Από τα πρώτα κομμάτια (Unfair και Enough Said) γίνονται ξεκάθαρες οι προθέσεις τους γκρουπ για το ύφος στο οποίο κινείται ολόκληρο το άλμπουμ. Την ίδια αισθητική υιοθετούν και στο ψυχεδελικό Jane’Insane, στο ρυθμικό Certain Sense, όπως και στο Once Again στο οποίο κυριαρχούν οι γκαραζίστικες κιθάρες. Η πιο περιπετειώδης σύνθεση του Distractions το Sweet Girl έρχεται προς το τέλος, αμέσως μετά το Torley Heath (το οποίο διαθέτει ένα κολλητικό riff που δύσκολα προσπερνάς)  και αποτελεί ίσως την καλύτερη του στιγμή, ενώ το Choices που κλείνει το LP παρότι ξεκινάει σαν ένα midtempo κομμάτι σταδιακά αποκτά, προς το φινάλε, ένα ξέφρενο ρυθμό.

Το Distractions χαρακτηρίζεται από τις καλές προθέσεις των δημιουργών του, οι οποίοι καταφέρνουν, τελικά, να φτιάξουν ένα καλό δίσκο. Προσπαθώντας να ξεφύγουν από το βάρος των επιρροών και των άδικων συγκρίσεων με τους Suicide επιχειρούν να διαμορφώσουν το δικό τους ηχητικό αποτύπωμα, δημιουργώντας αξιόλογες συνθέσεις. Ωστόσο η ένσταση που μπορεί να διατυπωθεί έγκειται στο γεγονός ότι οι A Victim Of Society δεν κάνουν το ξεπέταγμα το οποίο υπόσχονταν οι πρωτόλειες δουλειές τους και οι ζωντανές εμφανίσεις τους (περισσότερο εκείνη με τους Disappears και λιγότερο αυτή με τους Black Angels), ίσως όμως αυτό να πραγματοποιηθεί με την επόμενη κυκλοφορία τους. Έτσι κι αλλιώς πρόκειται για νέα παιδιά με ταλέντο, που δείχνουν να πληρούν τις προϋποθέσεις για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.

 

6,5/10

Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

 

 

Ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 (συγκεκριμένα τη χρονιά για την οποία έχει τραγουδήσει ο Jimi Hendrix), όταν πια οι Joy Division είχαν πάψει ήδη να υπάρχουν από καιρό (ευτυχώς υπήρχαν οι New Order!). Μετά από χρόνια αναζητήσεων ανακάλυψε αυτό που έψαχνε σε μια έρημο, έκτοτε λατρεύει οτιδήποτε σχετίζεται με τους Kyuss. Πιστεύει ότι αν δεν υπήρχε το rock & roll θα έπρεπε να το έχουμε ανακαλύψει. Επίσης, είναι βέβαιος ότι ο Έλβις ζει κάπου ανάμεσα μας… 

Media

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα