Στις επόμενες ημέρες θα έχουμε την ευκαιρία ως κοινό να απολαύσουμε κι εμείς στο Μουσείο Μπενάκη τα νέα έργα του Στέφανου Ρόκου, εμπνευσμένα από τον αγαπημένο του άλμπουμ από τη δισκογραφία του Nick Cave και των Bad Seeds. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου αλλά και τις συνεντεύξεις που έχει δώσει με αυτή την αφορμή, το περί ου ο λόγος No More Shall We Part τον επηρέασε βαθιά και εμείς περιμένουμε με αγωνία να δούμε το αποτέλεσμα, τη διαμόρφωση του οποίου ενέκρινε με εμφατικό τρόπο και ο ίδιος ο Cave. Ο Ρόκος, γνωστός ταγμένος μουσικόφιλος έτσι κι αλλιώς, ασχολείται εικαστικά με τη μουσική για πολλοστή φορά, καθώς έργα του κοσμούν επιλεγμένα εξώφυλλα δίσκων εδώ και μία εικοσαετία. Στο παρόν κείμενο παρουσιάζουμε μερικά από αυτά που θεωρούμε σημαντικά, ενώ πλήρη λίστα, καθώς και μία εκτενή επισκόπηση του έργου του, μπορείτε να βρείτε στο καλοσχεδιασμένο site του καλλιτέχνη.
1. Interstellar Overdrive: “Interstellar Overdrive” (1999)
Η πρώτη δουλειά των μουσικών χαμαιλεόντων Interstellar Overdrive είναι ένα ταξίδι σε ονειρικά ηλιοβασιλέματα, με την οπερατικής υφής φωνή της Αρτέμιδας Μπόγρη να ξεχωρίζει μεταξύ των γυναικείων rock ηχοχρωμάτων της γενιάς της. Τα θερμά χρώματα και η γυναικεία παράσταση του εξωφύλλου εκφράζουν οπτικά το κλίμα του δίσκου. Η αισθητική του Ρόκου πλησιάζει στην τωρινή αλλά εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο - άλλωστε έχουμε μεταφερθεί 20 χρόνια πίσω. Το οπισθόφυλλο και το εσώφυλλο περιέχουν λεπτομέρειες του κυρίως έργου. Η συνεργασία με τους Interstellar Overdrive έφτασε στο απόγειό της, όταν η μπάντα έγραψε έναν ολόκληρο δίσκο που συνόδευε τον κατάλογο της έκθεσης Θόρυβος Και Χρήσιμα Αντικείμενα (2005)
2. Sigmatropic: “16 χαικού και άλλες ιστορίες” (2002)
Ως γνωστόν, το άλμπουμ κυκλοφόρησε αρχικά σε ελληνόφωνη έκδοση, αλλά την επόμενη χρονιά το αγγλόφωνο κοινό είχε την ευκαιρία να έρθει πιο κοντά στην ποίηση του Σεφέρη. Και οι δύο εκδόσεις φιλοξενούν το ίδιο έργο του Ρόκου, σε διαφορετικό υπόβαθρο η κάθε μία. Το χαρακτικό με τα ψάρια που κοσμεί το εξώφυλλο ταιριάζει περισσότερο ως θεματολογία με τη Νεκρή Θάλασσα, ενώ στο εσωτερικό του CD, πέρα από φωτογραφίες από το αρχείο του Γιώργου Σεφέρη, υπάρχει και μία υπέροχη απεικόνιση εμπνευσμένη (ή έστω ταιριαστή, αν προϋπήρχε της σύνθεσης) από τους στίχους του Τούτο Το Σώμα: Τούτο το σώμα που έλπιζε σαν το κλωνί ν’ ανθήσει/και να καρπίσει και στην παγωνιά να γίνει αυλός/η φαντασία το βύθισε σ’ ένα βουερό μελίσσι/για να περνά και να το βασανίζει ο μουσικός καιρός.
3. Φοίβος Δεληβοριάς: "Έξω" (2007)
Η πρώτη συνεργασία του Ρόκου με τον Φοίβο Δεληβοριά πλησιάζει περισσότερο στο αναγνωρίσιμο πλέον ύφος του: μία πανδαισία από χρωματικά “μπαλώματα” που δημιουργεί ένα ολοκληρωμένο έργο - στην προκειμένη, τη μορφή του Δεληβοριά να αγναντεύει ένα τοπίο “έξω” από την πόλη όπου μεγάλωσε. Το booklet του CD περιλαμβάνει κατά παραγγελία έργα και άλλων εικαστικών να συνοδεύουν τους στίχους κάθε τραγουδιού. Ο Στέφανος Ρόκος εικονοποίησε τη διασκευή στο Την Αντάμωσα Ένα Βράδυ του Βασίλη Τσιτσάνη σχεδόν ως αυτοπροσωπογραφία, ενώ στο project συμμετέχει και ο αδερφός του Δημήτρης, επίσης εικαστικός και συνιδρυτής του ομάδας Κορμοράνος, αναπαριστώντας οπτικά το Και Του Χρόνου. Ελπίζουμε κάποια στιγμή, κυρίως χάρη στον εικαστικό πλούτο του δίσκου, το Έξω να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο.
4. Krista L.L. Muir: "Leave Alight" (2007)
Μία επιχρωματισμένη ξυλογραφία του Στέφανου Ρόκου βρέθηκε στο εξώφυλλο του πρώτου, αυτοχρηματοδοτούμενου μάλιστα, δίσκου της καναδέζας τραγουδοποιού με το γιουκαλίλι. Η πρώτη τους γνωριμία έγινε το 2005, όταν ήρθε καλεσμένη του Κορμοράνου ως Lederhosen Lucil, το electropop alter ego της. Λίγο μετά την κυκλοφορία του Leave Alight, η Krista βρέθηκε στο Tiki Bar καλεσμένη ξανά του Κορμοράνου, βάζοντας έκτοτε την Ελλάδα τους τακτικούς της live προορισμούς. Μέχρι και κομμάτι με ελληνικούς στίχους τραγούδησε το κορίτσι μας! Στα μελλοντικά της σχέδια περιλαμβάνεται άλλη μία επίσκεψη στη χώρα μας, συγκεκριμένα στις 13 Απριλίου και στο Ρομάντσο μαζί με την περσόνα Freedom Candlemaker του Λευτέρη Μουμτζή.
5. Παύλος Παυλίδης: "Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει" (2010)
Το 2010 ο Παύλος Παυλίδης δανείζεται για πρώτη φορά έργο του Ρόκου (Η Πρώτη Επαφή Με Τη Φύση, 2008) για το άλμπουμ με το οποίο έκλεισε η εποχή Archangel για τη δισκογραφία του. Το Αυτό Το Πλοίο Που Όλο Φτάνει (που απεικονίζεται χαρακτηριστικά στο οπισθόφυλλο του δίσκου) ουσιαστικά παγιώνει την τραγουδοποιία του Παυλίδη στο πλαίσιο που κινείται από το προηγούμενο άλμπουμ, με πιο ήρεμη ακουστική προσέγγιση στην πλειοψηφία των κομματιών. Θα ακολουθήσει η εικαστική συμβολή του Ρόκου σε μία πολύ όμορφη παράσταση του Παυλίδη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (2012), καθώς και το εξώφυλλο του Μια Πυρκαγιά σ' ένα Σπιρτόκουτο (2016). Σε συμφωνία με τα φωτεινά του χρώματα, αν το εξώφυλλο ήταν στίχος τραγουδιού, θα βρισκόταν μέσα στο Περιμένω που κλείνει το δίσκο: Οι παλιές φωτογραφίες σαν νησιά στου χρόνου τον ωκεανό/Τις κοιτάζω και απορώ πάλι δεν καταλαβαίνω/Πώς χωράει τόση αγάπη σε μια εικόνα και με βρίσκει πάλι εδώ/Να κοιτάζω το κενό που χορεύει ασημένιο.
6. VA: "Horror & Romance on Another Planet" (2010)
Η αποθέωση του συνδυασμού μουσικής και εικαστικής δημιουργίας είχε ως αποτέλεσμα την έκθεση “Τρόμος και Ρομάντζο σε έναν Άλλον Πλανήτη” που παρουσιάστηκε το 2010 στην Αίθουσα Τέχνης Αγκάθι, αλλά και στην Art Athina στην παραλλαγή “Τρόμος και Ρομάντζο σε έναν Άλλον Πλανήτη - The Prequel”. Στο concept της έκθεσης βρέθηκε και η κατάρτιση μίας μουσικής συλλογής από εντελώς νέες συνθέσεις γνωστών μουσικών, στις οποίες “ο μόνος «περιορισμός» που έθεσε ήταν η αναφορά του τίτλου της έκθεσης –«Τρόμος και Ρομάντζο σε Έναν Άλλον Πλανήτη»– κάπου μέσα στη σύνθεση, με οποιονδήποτε πιθανό τρόπο επέλεγαν οι ίδιοι (άμεσα, έμμεσα, ως ολόκληρη πρόταση, σε κομμάτια, σε παραλλαγή, σε οποιαδήποτε γλώσσα ή καθόλου).” Η συλλογή περιλαμβάνει ονόματα από Ελλάδα και εξωτερικό που διατηρούν φιλικές ή συνεργατικές σχέσεις με τον Ρόκο και η λίστα είναι καθ’ όλα εντυπωσιακή. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα ονόματα Zita Swoon, The Last Drive, Interstellar Overdrive, Φοίβος Δεληβοριάς, Αρλέτα, Κόρε.Ύδρο., Carla Torgerson, Sigmatropic, Bokomolech, The Fiery Furnaces και άλλοι. Το εξώφυλλο, όπως και το πλούσιο φυλλάδιο του CD περιλαμβάνει αποκλειστικά έργα του Ρόκου μέσα από την εν λόγω έκθεση.
B-side: Φοίβος Δεληβοριάς: “Ο Αόρατος Άνθρωπος” (2011)
Το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν ανήκει επισήμως στην εργογραφία του Ρόκου, όμως η παρεμβατική του πινελιά στη φωτογραφία του Χρήστου Χατζηϊωάννου (“φιλικό λεκέ”, περιγράφει ο Δεληβοριάς στο εσώφυλλο) αξίζει αναφοράς ως διάλογος μεταξύ τριών τεχνών, αλλά και ως απόλυτη απεικόνιση του συναισθηματικού μουσικού κόσμου του δίσκου: ένα κεφάλι που εκρήγνυται, με τα εξαϋλωμένα κομμάτια του να απελευθερώνονται στον αέρα. Υπέροχα ταιριαστό εξώφυλλο για τον πιο “μαύρο” δίσκο του Φοίβου.
Η έκθεση “Stefanos Rokos: Nick Cave & The Bad Seeds‘ No More Shall We Part 14 paintings 17 years later” θα λάβει χώρα από τις 4/4 έως τις 19/5 στο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει επιφορτιστεί ο Σταύρος Καβαλλάρης.
