Δεν μπορεί, κάπου θα έχει πάρει το μάτι ή το αυτί σας πως αυτές τις μέρες θα ξαναέχουμε από τα μέρη μας τους πολύ αγαπημένους εδώ Madrugada. Με αφορμή τα 20 χρόνια από το εκπληκτικό ντεμπούτο τους, Industrial Silence, οι Νορβηγοί φίλοι μας επανασυνδέθηκαν, χρησιμοποίησαν το όνομα με το οποίο έγιναν γνωστοί και ξεκίνησαν συναυλίες ανά την Ευρώπη. Στην Ελλάδα η αποδοχή τους ξεπερνάει κάθε προηγούμενο, καθώς τα ελάχιστα εισιτήρια που έχουν απομείνει αφορούν μόνο τη μία από τις τρεις συναυλίες (μία στη Θεσσαλονίκη και δύο στην Αθήνα) και η ζήτηση παραμένει ακόμη μεγάλη. Δεν έχουν αλλάξει πολλά, λοιπόν, από τότε που μεσουρανούσαν στα live venues και στα playlists των ραδιοφωνικών σταθμών και των rock clubs. Ο Sivert Høyem έχει γίνει σταρ πρώτου μεγέθους με τα διαδοχικά sold out όπου και να παίξει, με αποκορύφωμα βέβαια τις συναυλίες στο Ηρώδειο οι οποίες ηχογραφήθηκαν και μαγνητοσκοπήθηκαν. Στις επερχόμενες συναυλίες θα ακούσουμε ξανά ολόκληρο το Industrial Silence, καθώς και επιλεγμένες στιγμές της υπόλοιπης πορείας τους, από τα άτομα που διαμόρφωσαν τη μουσική των Madrugada στα πρώτα τους βήματα (Sivert Høyem, Frode Jacobsen, Jon Lauvland Pettersen), αλλά και τους Cato «Salsa» Thomassen και Christer Knutsen (μουσικούς εγνωσμένης αξίας γνωστούς εδώ και χρόνια στους Έλληνες φίλους από τη συνεργασία τους με τον Sivert Hoyem - ειδικά όμως ο Cato Salsa είχε ήδη πάρει το βάπτισμα του πυρός στους Madrugada ως κιθαρίστας στις τελευταίες τους μέχρι πρότινος συναυλίες, το 2008!). Φυσικά δεν θα δηλώσουν άπαντες παρόντες από την αρχική σύνθεση… θα λείπει ο κιθαρίστας Robert Burås, "αιτία" της διάλυσής τους το 2008, καθώς ένα χρόνο πριν αποχώρησε από τα εγκόσμια με την κιθάρα του αγκαλιά (ένας μύθος που επιβεβαίωσε σε ανύποπτο χρόνο ο Høyem). Υπάρχει χώρος να ανατρέξουμε στις μνήμες μας για μία σημαντική προσωπικότητα για την ιστορία της μπάντας - ιδρυτικό μέλος γαρ.

Ο Robert Burås γεννήθηκε τη 12η μέρα του Αυγούστου του 1975 στο Bjervik, ένα μικρό χωριουδάκι της βόρειας Νορβηγίας. Αγάπησε το rock στα 12 του χρόνια μέσα από μία κασετοσυλλογή - τυπική επαφή με τη μουσική σε εκείνες τις εποχές. Γρήγορα αγόρασε κιθάρα και έφτιαξε τις δικές του μπάντες, όπου πέρασε τις επιρροές του από Rolling Stones, Velvet Underground, Jimi Hendrix, Stooges αλλά και τους πιο σύγχρονους Jesus & Mary Chain, ακούσματα που τον συνόδευαν στο παίξιμό του σε όλη την πορεία. Οι Abby's Adoption, στους οποίους εισήλθε το 1995, ήταν το τελευταίο του βήμα πριν τους Madrugada και περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, τους Frode Jacobsen (μπάσο) και John Lauvland Pettersen (ντραμς) - δεν μπορεί, κάτι θα σας λένε τα ονόματα. Σε δεύτερο χρόνο έγινε η γνωριμία τους με τον Sivert Høyem και κάπου εκεί η ιστορια άρχισε να αλλάζει. Η μετακόμιση από το ταπεινό Stokmarknes στο πιο κοντινό στις εξελίξεις Όσλο ήταν θέμα χρόνου. Λίγο πριν αλλάξουν το όνομά τους στο γνωστότερο πλέον (και πιο εύηχο) Madrugada, πρόλαβαν να υπογράψουν συμβόλαιο για έξι δισκους (!) με την Virgin Νορβηγίας. Όχι άσχημα, έτσι; To Industrial Silence κυκλοφόρησε το 1999 διεθνώς, σε μία εποχή που, όπως λέγεται, οι νορβηγικές μπάντες δύσκολα έφταναν πέρα από την Σκανδιναβική χερσόνησο. Τα υπόλοιπα περί Madrugada θεωρούνται λίγο ως πολύ γνωστά ή εύκολο να εντοπιστούν ως πληροφορίες, οπότε δεν θα αναφερθούμε εδώ σε αναδρομή της πορείας τους. Θα πούμε μόνο, πως η έμπνευση για τον τίτλο του live album Live At Tralfamadore (2005) αποδίδεται στον Burås, ο οποίος, ως μέγας φαν του Kurt Vonnegut, επηρεάστηκε από το Slaughterhouse-Five που διάβαζε στην περιοδεία και πρότεινε για το δίσκο το όνομα του φανταστικού πλανήτη που αναφέρεται στο βιβλίο.

Μετά από εκείνο το live album, οι Madrugada έκαναν προσωρινή παύση εργασιών για να ασχοληθούν με άλλα project και να επανέλθουν στη μητρική μπάντα με περισσότερη όρεξη. Μέσα στην ίδια χρονιά, ο Burås είχε ήδη προλάβει να κυκλοφορήσει το ομώνυμο άλμπουμ των My Midnight Creeps, την ουσιαστικά προσωπική του μπάντα, αφού συνέθετε, τραγουδούσε και φυσικά έπαιζε κιθάρα. Σαφώς πιο rock ‘n’ roll από τους Madrugada, με επιρροές από blues rock, Stooges, Velvet Underground και garage rock μπάντες, οι My Midnight Creeps ξεχώρισαν στην εποχή τους, κυρίως για το εξαιρετικό δεύτερο άλμπουμ τους, ονόματι Histamin, του 2007. Κάπου εκεί ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο επερχόμενο πέμπτο άλμπουμ των Madrugada. Πρόλαβε να γράψει τα περισσότερα κιθαριστικά μέρη...

Ο Robert Burås έφυγε την Πέμπτη 12 Ιουλίου του 2007, ένα μήνα πριν συμπληρώσει τα 32 του χρόνια. Οι πραγματικές αιτίες του θανάτου του δεν έγιναν ποτέ γνωστές έξω από το πλαίσιο της οικογένειάς του. Ίσως η έντονη ζωή που έκανε, τελικά του στοίχισε... Το επόμενο βράδυ οι My Midnight Creeps θα έπαιζαν στο τοπικό festival του Stavern... Οι μαρτυρίες της εποχής έλεγαν πως την ώρα που είχε προγραμματιστεί να ανέβουν στην σκηνή του φεστιβάλ, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή από το πολυπληθές κοινό και το stage καλύφθηκε από ένα μαύρο πέπλο σε ένδειξη πένθους. Δεν άργησε η μέρα που η μπάντα θα διαλυόταν, για να αλλάξει χαρακτήρα και όνομα (Kitchie Kitchie Ki Me O, τίτλος κομματιού μέσα από το Histamin) μετά από προσθαφαιρέσεις μελών, ανάμεσα στις οποίες ήταν και αυτή του Frode Jacobsen!

Ήταν άρρωστος φαν των Rolling Stones και συμμετείχε μάλιστα ενεργά σε σχετικό fan forum. Εκεί μάλιστα διαβάσαμε λεπτομέρειες για την κηδεία του. Πάνω στο φέρετρό του τοποθετήθηκε η κατακόκκινη Fender Jazzmaster του 1966, με την οποία έγραψε ιστορία με τους Madrugada. Η χορωδία, που αποτελούνταν από πάνω από 50 μουσικούς συνεργάτες του, τραγούδησε προς τιμήν του το If I Can Dream (που έγραψε ο W. Earl Brown για τη φωνή του Elvis μέσα σε μια νύχτα), ενώ η τελευταία του επίγεια διαδρομή προς το αποτεφρωτήριο έγινε υπό τους ήχους του Many Rivers To Cross του Jimmy Cliff. Στις 8 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς, στο πλαίσιο του Øyafestival στο Oslo, μέλη των Madrugada και των My Midnight Creeps σκάρωσαν μία συναυλία αφιερωμένη στον κοινό τους φιλο, με τη συνδρομή των Kjartan Kristiansen (Dum Dum Boys) και Emil Nikolaisen (Serena Maneesh). Το σετλίστ περιελάμβανε μεταξύ άλλων τα "Running Out of Time", "Kids Are On High Street" "Don't Let 'Em Bring You Down" and "I'll Let The Light Shine On You."

Οι Madrugada, ως γνωστόν, ολοκλήρωσαν το ομώνυμο άλμπουμ, βγήκαν στην τελευταία ως τότε περιοδεία τους και διαλύθηκαν ησύχως για να ακολουθήσουν διαφορετικούς δημιουργικούς δρόμους, έως το περσινό reunion με αφορμή τα 20χρονα του Industrial Silence. Η χαρακτηριστική κοκκινομάλλικη φιγούρα του Burås που τόσο αγαπήθηκε από τους fans θα μένει στις μνήμες μας, και για αυτό είχαν φροντίσει και οι ίδιοι οι Madrugada, με το να κλείσουν το κεφάλαιο με το παρακάτω τραγούδι.

Οι Madrugada θα βρίσκονται μπροστά στο αγαπημένο τους ελληνικό κοινό στις 5/4 (PAOK Sports Arena, Θεσσαλονίκη) και στις 7 & 8/4 (Κλειστό Παλαιού Φαλήρου - Tae Kwon Do, Αθήνα). Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε στο σχετικό δελτίο τύπου.

Kεντρική φωτογραφία του άρθρου: Robert Burås live με τους Madrugada 21/12/2005 @ Gagarin 205 Live Music Space

Photo credit: Μιχάλης Κουρής