Οι “τρυφερές” ηλικίες δεν ορίζονται μόνο ως οι ηλικίες όπου ήμασταν μικροί γενικώς, αλλά και οι ηλικίες που ήμασταν αρκετά μικροί για να μας επηρεάσει θεμελιωδώς μία ξεχωριστή εμπειρία. Κάπως έτσι έγινε και με τις συλλογές του παλιού Metal Hammer, οι οποίες ενίοτε περιείχαν κομμάτια που μας ανάγκαζαν να τα προσέξουμε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εμπειρία του να ακούω, ως κάποιος που δεν είχε ουσιαστική εμπειρία από black metal στα 20 τότε χρόνια του, κομμάτια όπως το The Dark Liege Of Chaos κτλ κτλ (30 λέξεις τίτλος, τι να γράφω…) των Bal Sagoth ή κυρίως το To Thou Who Dwellest In The Night των Arcturus. Εκεί κοντοστάθηκα και δεν άφησα ποτέ το αυτί μου να απομακρυνθεί… η στιγμή να αποκτήσω σε φυσική μορφή το Aspera Hiems Symfonia αργούσε ακόμη, αλλά το "κακό"είχε ήδη γίνει.
Εκτός όμως από τις προσωπικές μας ιστορίες, υπάρχουν και οι ιστορίες που διαμόρφωσαν τον ήχο πριν αυτός φτάσει στα αυτιά μας. Η σημαντική ιστορία που έκανε τους Arcturus αυτό που έγιναν ήταν η απόφασή του ούτε καν 20χρονου τότε Steinar Johnsen (θα τον φωνάζουμε Sverd από εδώ και μπρος) να αφήσει πίσω του την ηλεκτρική κιθάρα και να ασχοληθεί μόνο με τα πλήκτρα. Αυτός ήταν πιθανότατα και ο λόγος που αποφάσισε να μην ασχοληθεί περαιτέρω με την πρώτη του μπάντα, τους καθ'όλα αξιόλογους Mortem. Μαζί με τους συνοδοιπόρους του στην τελευταία μετενσάρκωση των Mortem, Marius Vold και Jan Axel Blomberg (θα τον λέμε Hellhammer για συντομία), ξεκίνησε να γράφει το υλικό για τις πρώτες κυκλοφορίες του νέου του project. Και το όνομα αυτού, Arcturus.
Ο "μύθος" λέει πως, μετά την κυκλοφορία του φοβερού επτάιντσου My Angel, ο Sverd ένιωθε πως θα άλλαζε επίπεδο αν άλλαζε και εξοπλισμό. Το αντικείμενο του πόθου είχε όνομα: Ensoniq SD1, για το οποίο βέβαια έκανε αιματηρές οικονομίες και έπιασε διάφορες δουλειές για να το χρηματοδοτήσει. Η επιμονή του ανταμείφθηκε και έτσι ήρθε στην κατοχή του το πολυπόθητο μηχάνημα. Πάνω σε αυτό γράφτηκε το ΕΡ Constellation, αλλά και το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Arcturus - το οποίο έτσι κι αλλιώς κατά το ήμισυ αποτελείται από επανηχογραφήσεις των κομματιών του Constellation.
Η εικόνα πάντα θα συνοδεύει τον ήχο, έτσι και το εξώφυλλο του Aspera… με το Βόρειο σέλας να κυριαρχεί, αλλά και το κλασικό λογότυπο της μπάντας δια χειρός Christophe Szpajdel να σφηνώνεται στο μυαλό (τι εμπνευσμένο, πραγματικά), καθορίζει κατά σημαντικό ποσοστό την majestic ατμόσφαιρα πού "αναδύεται" στο άλμπουμ. Για περισσότερα σχετικά με το στυλιστικό κομμάτι του AHS (και των υπόλοιπων δίσκων των Arcturus βεβαίως), σας παραπέμπουμε στο παλαιότερο σχετικό άρθρο μας.
Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να καλέσουμε το Aspera… ως "παραδοσιακό black metal" χωρίς να περιμένουμε να μας στραβοκοιτάξουν οι περισσότεροι οπαδοί της μπάντας. Πάντως είναι το μοναδικό τους άλμπουμ που στέκει πιο κοντά σε αυτόν το χαρακτηρισμό. Από κει και έπειτα ο ήχος του δίσκου αναζητά συνεχώς το καινοτόμο και το διαφορετικό. Οι κιθάρες του Carl August Tidemann (εδώ αναφερόμενου ως σκέτο August) σπάνια παίζονται ως "σιδηροδρομικές" για να υπακούσουν στα στεγανά του black metal, αντίθετα πολλές φορές ακούς πολύ συγκεκριμένα σκοτεινά riff. Έτσι κι αλλιώς όμως οι συνθέσεις βασίζονται πολύ περισσότερο στα πλήκτρα που προσομοιώνουν μια κλασική ορχήστρα. Για τα ντραμς του Hellhammer δεν θα αποφύγουμε το υμνολόγιο: υπόδειγμα ταχύτητας και τεχνικής, αλλά και χρωματισμών όπου χρειάζεται. Αλλά και ο Garm (των Ulver - όλοι οι πρωτοπόροι μια παρέα…) δίνει ρεσιτάλ είτε αλυχτώντας πάνω από τη μουσική, είτε τραγουδώντας κανονικά με δύο-τρεις διαφορετικούς τρόπους.
Ακόμα και στη θεματολογία διαφέρει ξεκάθαρα από την πλειοψηφία των συγκροτημάτων της εποχής. Όταν π.χ. οι Mayhem ασχολούνταν με σατανικά μυστήρια, οι Arcturus υμνούσαν τη φύση και την επίδραση της στον άνθρωπο (To Thou Who Dwellest In The Night, Wintry Grey, Naar Kulda Tar (Frostnettenes Prolog)), το σύμπαν και τα άστρα (The Bodkin & The Quietus (...To Reach The Stars)), τους τοπικούς μύθους (Raudt Og Svart) - όλα αυτά κυρίως ως αναζητήσεις του ανθρώπου που βρίσκεται κοντά στη φύση και σε συνεργασία με αυτήν.
Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε ένα ένα τα κομμάτια του δίσκου. Ήδη αυτό το άρθρο διανθίζεται από αρκετό ηχητικό υλικό για να λειτουργήσει ως συνοδεία της ανάγνωσής του. Δεν μπορούμε όμως να μην μείνουμε ενδεικτικά στο tour de force του εναρκτήριου To Thou Dwellest In The Night, στην μαύρη (με τους όρους των Arcturus) ατμόσφαιρα του Fall Of Man ή στον majestic χαρακτήρα του Raudt Og Svart. Από δω και έπειτα ο Sverd με οδηγό αυτό το άλμπουμ απελευθερώνεται συνθετικά, αλλάζει επίπεδο και εκτινάσσεται για να γράψει τα επόμενα μεγάλα αριστουργήματα της μπάντας του.
Οι Arcturus θα βρίσκονται στις 21/4 στο Fuzz Live Music Club της Αθήνας και στις 22/4 στο WE της Θεσσαλονίκης για δύο μεγάλες συναυλίες. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
