Λίγο πριν την πρώτη τους συναυλία σε Αθηναϊκό έδαφος (Πέμπτη 11 Απριλίου στο An Club με support τον Τρύφωνα Λάζο), οι Ψύλλοι Στ' Άχυρα από τη Θεσσαλονίκη επιλέγουν δίσκους, ταινίες και βιβλία/κόμιξ που τους έχουν σημαδέψει.

Ηρακλής Δαïτσης (φωνή, ακουστική κιθάρα)

Πρέπει να πάω σίγουρα 15 και βάλε χρόνια πίσω. Να ξυπνήσω Σαββατοκύριακο στο πατρικό μου και ύστερα να ακούω τους γονείς μου στο αυτοκίνητο να τραγουδούν ‘’όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν’’, να γυρνούν την κασέτα για να παίξει η ‘’Καρυάτιδα’’ και αφηρημένος στο πίσω κάθισμα να αποθηκεύω το Χαράτσι. Να βρω τον φίλο μου τον Αλέξη στο γυμνάσιο και να τον ευχαριστήσω που μου έφερε τον πρώτο και ομότιτλο δίσκο The Doors, μιας και έμαθε πως το Break on through που έψαχνα βρισκόταν σε αυτόν! Μια ανακάλυψη μεγάλη! Να θυμηθώ τις κουβέντες με φίλους που σπάνια πια λέω το όνομά τους… να δω αν υπάρχει ακόμα εκείνο το Κεφάλι γεμάτο Χρυσάφι που αναζητήσαμε μόνοι μας χωρίς μεγάλους αδελφούς, και ας είχαν περάσει μερικά χρόνια από όταν πρωτοεμφανίστηκε, εξάλλου η ζωή είναι μεγάλη αλλά και ο χρόνος ο χειρότερος γιατρός.

Κάπου στο λύκειο πρέπει να επιστρέψω και να παρακολουθήσω με εκείνα τα μάτια τον Θρύλο του 1900 του Tornatore για να καταλάβω για ποιο λόγο κάθε φορά που κοιτάω νύχτα την θάλασσα από το καράβι τα καλοκαίρια, φτάνει στο μυαλό μου η ματιά του Tim Roth και ο ταχύς ήχος του πιάνου του. Κάθε φορά με τον ρυθμό των κυμάτων. Φοιτητής πια, να βγω στην παγωμένη Κομοτηνή, να νοικιάσω από το video club το Dead man του Jarmusch, να πιω ζεστό τσάι με τον νεκροζώντανο William Blake και να ξαναγράψω στο σημειωματάριο μου τα λόγια του. Θα με στοιχειώνει ηδονικά για  πάντα το ηλεκτρικό ρέκβιεμ του Neil Young. Να επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη, να γνωρίσω τον Νίκο και να συνεννοούμαστε με ατάκες και γνωμικά φτιάχνοντας μια Γλυκιά συμμορία, μέσα στην κάπνα του Καφενοδικείου. Να επιμένουμε πως τα Κουρέλια τραγουδούν ακόμα, να ψάχνουμε έναν τρόπο να τραγουδήσουμε και εμείς, να τρώμε τα μούτρα μας και ψόφιοι από την κούραση να γελάμε πονηρά που ο Χαμένος τα παίρνει όλα…

Ύστερα να φτιάχνω καφέδες το πρωί στο αυτοδιαχειριζόμενο και άδειο Ζερμινάλ και να τρυπώνω από τα στενά της Αμύντα στα στενά της Μονμάρτης και στο βιβλιοπωλείο του συνταξιούχου βιβλιοπώλη Πιέρ Ρυς, να εξερευνούμε με μανία την ιστορία των μαθηματικών και να παρακαλώ τον αμνησιακό παπαγάλο να μου πει το μυστικό, την λύση για το Θεώρημα του Παπαγάλου. Στις κατασκηνώσεις των Α.με.α στην Χαλκιδική ένα μεσημέρι ο Νικόλας θα έρθει να με ξυπνήσει. Με το ένα χέρι θα κρατάει έναν κακοχτυπημένο φραπέ σε πλαστικό και με το άλλο θα μου τείνει ένα βιβλίο. ‘’Διάβασε την βίβλο’’ θα μου πει, ‘’καιρός είναι’’. Με τα μάτια πρησμένα θα διαβάσω στο εξώφυλλο Blankets. Η αυτοβιογραφία του Craig Thompson, τα σκίτσα του, η νεανική αθωότητα, οι φοβίες τις εφηβείας, η ενηλικίωση. Όλα ζωγραφισμένα με μια γλυκιά νωχελικότητα. Θα είναι το πρώτο Graphic Novel μου, και αυτό που πυροδότησε το πάθος μου για τα επόμενα. Στην Ψυχιατρική κλινική του 424 πια, ‘’βοηθός επιτήρησης’’,  θα ανοίξω επιτέλους τις σελίδες ενός βιβλίου που η μάνα και ο πατέρας μου θα με εκλιπαρούσαν χρόνια να το διαβάσω. Από πείσμα θες, ή από μια βαθιά πίστη πως σίγουρα και θα είχαν δίκιο οπότε-θα μπορούσε να περιμένει..; Θυμάμαι μόνο πως το στήθος μου τραντάζονταν στην κάθε του κουβέντα, πως ο λυγμός και η παλικαριά του γινόταν ένα μαζί μου. Πως είδα τις καύτρες από τσιγάρα επαναστατικά. Ο Χρόνης που τσαλάκωσε κάθε πρόσωπο εξουσιαστικό. Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς…

Νίκος Βρύζας (Κιθάρα)

Δίσκοι

The Birthday Party – Junkyard

Παραδέχομαι ότι έμαθα τους Birthday Party ενώ ήδη ήξερα πολύ καλά τον Nick Cave. Σ’ αυτό το σχήμα βρίσκουμε την εκφραστικότητα και την τρέλα που έχουμε αγαπήσει στον Cave στην πιο άξεστη μορφή της, με μια φοβερή punk μπάντα.

Μπάμπης Παπαδόπουλος – Σκηνές από ένα Ταξίδι

Η μοναχική δουλειά του Μπάμπη Παπαδόπουλου με λούπες και περίεργες ακουστικές κιθάρες. Αν τον ακούσεις με κλειστά μάτια, μπορείς να αντιληφθείς και το όνομα του δίσκου.

Κόρε Ύδρο – Φθηνή Ποπ για την Ελίτ

DIY αριστούργημα! Έχω παρατηρήσει ότι όταν τον ακούς νύχτα μαζί με φίλους έρχεστε πιο κοντά, σαν να γίνεστε συνένοχοι σε μια πονηρή εξομολόγηση.

Ταινίες

Νίκος Νικολαΐδης – Η Νικολαϊδιάδα

Είναι νεολογισμός, έτσι είχαμε ονομάσει τη νοητή νουάρ τριλογία Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα – Γλυκιά Συμμορία – Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα, για να έχουμε δικαιολογία να τα βλέπουμε συνεχόμενα. Γλυκόπικρη νοσταλγική αλητεία, αναμνήσεις που σε βάζουν σε κίνηση, παρέα με φανταστικούς και πραγματικούς εφηβικούς φίλους, μέχρι την πρόσκρουση στο τέλος του δρόμου.

Wim Wenders – Wings of Desire

Κλασσικό αριστούργημα, προχθές την είδα. Ποιητική και απολαυστική. Και η σκέψη ότι άγγελοι μπορεί να στέκονται και πάνω από τους καταραμένους θαμώνες της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης είναι συναρπαστική.

Νίκος Γραμματικός – Οι Απόντες

Με είχε συγκινήσει την πρώτη φορά που την είδα μικρός. Όσο περνάν τα χρόνια και στη ζωή μας πρωταγωνιστούν όλο και περισσότεροι απόντες, η ταινία μου γίνεται πιο οικεία.

Βιβλία / Κόμιξ

David Mazzucchelli – Asterios Polyp

Είναι κόμικ! Τέλεια σκίτσα, πανέξυπνα κάδρα, εντελώς αντισυμβατική αφήγηση. Στο βιβλίο κυριαρχεί η υπαρξιακή αναζήτηση, όπου οι κοσμοθεωρίες, οι αναφορές και τα στεγανά των ηρώων αποτυπώνονται στην εμφάνισή τους και στις γραμμές που τους σχηματίζουν, ακόμη και οι γραμματοσειρές είναι υπόλογες στην προσωπικότητα των ηρώων. Σε κάθε σελίδα μπορείς να καθίσεις ώρες και να βρεις πράγματα να σχολιάσεις.

Malcolm Lowry – Κάτω απ’το ηφαίστειο

Ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει σαν μια μεθυσμένη Θεία Κωμωδία. Η αφήγηση της τραγωδίας ενός ανθρώπου μέσα στο μεθύσι της Μέρας των Νεκρών, του μεσκάλ και της Μεξικανικής φύσης. Ευχαριστώ τα Διάφανα Κρίνα που μας μπρίζωσαν να το ψάξουμε μέσα από το ομώνυμο single τους.

Β.Ι. Λένιν – Κράτος κι Επανάσταση

Βιβλίο σταθμός για το μαρξισμό, με οποιαδήποτε ματιά κι αν το δει κανείς. Θα μπορούσε κανείς να το παραλληλίσει με την Ιστορία Χωρίς Τέλος μιας επανάστασης, γιατί ήταν ένα βιβλίο που, ταυτόχρονα με τη γραφή του, παρέμβαινε δραστικά στον ιστορικό χρόνο. Spoiler Alert: Το τελευταίο κεφάλαιο «Η πείρα των ρωσικών επαναστάσεων του 1905 και του 1917» έμεινε στον τίτλο, χωρίς ούτε μια σειρά παραπάνω, αφού το κείμενο διακόπηκε εσπευσμένα, και η συνέχεια γράφτηκε με την Οκτωβριανή Επανάσταση που είχε ήδη ξεσπάσει.

Χάρης Κατόπης (μπάσο)

ΔΙΣΚΟΙ

Δε ξέρω αν θα ήθελα να υποπέσω σε τυπική ψιλοζαλισμένη μεταμεσονύχτια συζήτηση σε κάποιο bar για καλύτερο δίσκο όλων των εποχών, θα αναφέρω όμως αυτούς που τον τελευταίο καιρό, τα αυτιά μου κουνάνε την ουρά τους όταν τους ακούνε και συνοδεύουν στιγμές.

Alice in chains – Dirt

Άμεσο, απλό, δωρικό, λιτό, χομπίστικο. Εξαιρετικές φωνητικές γραμμές, εκτός πλαισίων σύνθεση και ενορχήστρωση. Ένα μικρό ηχητικό ‘How to’.

The Steams – Wild Ferment

Βαρύ-γλυκό. Όμορφες μελωδίες με δυνατά riff και σεβασμό στην προσέγγιση της παραδοσιακής μουσικής.

Tool –Aenima

Ένα τσιμέντο μουσικής και στίχων απέναντι σε μια κοινωνία τσίρκου. Από την κορυφή ως τα νύχια. ‘Η τουλάχιστον έτσι το εξέλαβε το δικό μου το κεφάλι. 

Υ.Γ.  ‘’ Ναι καλησπέρα σας, θα ήθελα να μάθω μπάσο’’

ΤΑΙΝΙΕΣ

Monty Python – Life of Brian

Γίγαντες της κωμωδίας. Πανέξυπνα καυστικοί, τόσο που και να θέλει κάποιος να παρεξηγηθεί, δε θα καταλάβει ποτέ ότι μιλάνε για τον ίδιο.

Arizona Dream

Παράνοια, σουρεαλισμός και ψάρια να χορεύουν Bregovic.  Γιατί μπερδεύεστε δε ξέρω, απλά είναι τα πράγματα.

Se7en

Ιστορία μου, αμαρτία μου. Ενδιαφέρον το πόσο μπορούν να δοκιμαστούν τα ανθρώπινα όρια μέσα από ψυχραιμία και ηθική.

ΒΙΒΛΙΑ

Δυστυχώς δεν κατάφερα ακόμη να πείσω όσο θα ήθελα τον εαυτό μου στην ανάγνωση βιβλίων και ποιημάτων, οπότε η λίστα είναι μικρή, εκ των οποίων:

Το όνειρο ενός γελοίου – Φιόντορ Ντοστόγιεφκσι

Ακόμη και μια ιδανική και καθαρή κατά τις προτιμήσεις του καθενός κοινωνία, ίσως στο βάθος χρόνου είναι αναπόφευκτο να μην μολυνθεί.

Ο Μαύρος Γάτος – Έντγκαρ Άλλαν Πόε

Μακάβριο και άρρωστο, θυμάμαι με έκανε πολλές φορές να αναρωτηθώ τι συνέβαινε στη ζωή του Πόε για να βγάλει αυτό στο γράψιμο του.

Διάφανα Χρόνια – Θάνος Ανεστόπουλος

Ποιητική συλλογή του. Νομίζω δε χρειάζεται κάτι παραπάνω.

Bonus : Το μπουρδέλο και τα Καλιαρντά του Ηλία Πετρόπουλου. Εξαιρετικά λαογραφικά βιβλία.

Σάκης Δρακούλης (τύμπανα)

Δίσκοι

Iron Maiden - Iron Maiden

Η πρώτη μπάντα που εξαιτίας της ξεκίνησα να ακούω κάτι συγκεκριμένο και με έβαλε στον κόσμο του μέταλ και στη συνέχεια στην αγορά κιθάρας και τυμπάνων. Ο συγκεκριμένος δίσκος γιατί είναι πρώτος και καλύτερος και ομώνυμος όπως ο δικός μας.

Opeth - Still life

Τόσο ερωτικό σκοτάδι και πανέμορφα ριφς που όσες φορές και αν ακούσω τον δίσκο ανακαλύπτω άλλη μια οπτική του. Υπέροχοι τεχνικά μουσικοί και ιδιαίτερα ο χαρισματικός Akerfeld με ζέστη φωνή, τρομακτικά μπρουταλ παντρεμενα με το ατελείωτο χιούμορ του.

Porcupine Tree – Deadwing

Είναι ο δίσκος που όπου έχω ταξιδέψει είναι εκεί. Ρεσιτάλ τεχνικής από όλα τα μέλη με ιδιαίτερη συμπάθεια στον ντράμερ Harrison.

Ταινίες

Taxi Driver

Με έχω πιάσει να σκέφτομαι ότι εξαιτίας της ταινίας ξεκίνησα να δρω πιο ενεργητικά όσο αφορά τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει όλοι να ξεκινήσουμε να κάνουμε κάτι βοηθώντας στο κοινό καλό. Όχι σκοτώνοντας βέβαια όπως ο Ντε Νίρο, αλλά όχι άλλη ανοχή στους αναίσθητους συμπολίτες.

Ο πιανίστας

Δύναμη υπέρτατη η μουσική. Και ειρηνευτική δύναμη. Ίσως γι’αυτό παίζω μουσική, είναι ο τρόπος μου να έρθω σε επαφή με άλλους, να ξεσπάσω εκεί και να είμαι πιο ήρεμος δείχνοντας ότι η μουσική βοηθάει ίσως και στην επιβίωση.

Το παιχνίδι της μίμησης

Όταν έχεις κάτι ιδιαίτερο, διαφορετικό από το γενικό σύνολο όπως ευφυΐα, μεγάλη προσήλωση σε κάτι ακόμα και ομοφυλοφιλία, μένεις στο τέλος στην απέξω. Ακόμη και αν αυτά τα χαρακτηριστικά βοήθησαν την ανθρωπότητα είσαι καταδικασμένος στην μοναξιά σου

Βιβλία

Δυστυχώς δεν μου έγινε ποτέ συνήθεια το διάβασμα λογοτεχνικών ή φιλοσοφικών βιβλίων. Διαλέγω λοιπόν μόνο ένα: Μαρκήσιος ντε Σαντ–«Διάλογος ανάμεσα σε έναν ιερωμένο και έναν ετοιμοθάνατο». Το παν είναι να φύγουμε ευτυχισμένοι ή αξιομνημόνευτοι από τη ζωή; Η ζωή μεγάλη ή καρναβάλι;