Ήρθε η ευκαιρία να γνωρίσουμε όλοι μαζί τους John από το Crystal Palace του Λονδίνου. Στα social media αναφέρονται στους εαυτούς τους ως John Times Two - σαν να λέμε δύο φορές John, ή ακόμη και Τζον-Τζον... Πριν όμως προλάβει κανείς να τους αποκαλέσει “φλώρους” κρίνοντας μονάχα από το - σύμφωνοι, ασυνήθιστα συνηθισμένο - όνομα, καλό θα ήταν να αφιερώσει μερικά λεπτά για να ακούσει τη μουσική τους. Και επειδή, κακά τα ψέματα, το όνομά τους, το πιο συνηθισμένο βαπτιστικό όνομα της Αγγλικής γλώσσας, θα σας “κάψει” πολλές φορές ψάχνοντας να βρείτε άκρη με τις διαδικτυακές μηχανές αναζήτησης (εκτός αν χρησιμοποιήσετε το johntimestwo που λέγαμε ως search term…), εμείς παραθέτουμε εμβόλιμα στο κείμενο κάποια κομμάτια τους όπως αυτά υπάρχουν στο Youtube για να πάρετε μία ιδέα. Ακούστε, για παράδειγμα, το Future Thinker, που ακολουθεί.

Όχι κι άσχημα, έτσι; Σε μία εποχή που μοιάζουν να έχουν παιχτεί τα πάντα, θα τους λέγαμε και noise punk θέλοντας να τους κατηγοριοποιήσουμε. Η περιγραφή πάντως της ίδιας της μπάντας στο Bandcamp μένει στα βασικά, τόσο που δεν μπορεί να πάει πολύ παρακάτω: Four arms, four legs, two heads, wood, metal and plastic. Στο minimal εμμένουν και στην προσέγγισή τους στη μουσική. Για επίδειξη τεχνικών ικανοτήτων, πολύπλοκες μακροσκελείς συνθέσεις και ατμοσφαιρικές ελεγείες, μπορείτε να αναζητήσετε άφοβα αλλού. Οι John βαράνε στο ψαχνό και κάνουν φασαρία κρατώντας το τέμπο και την ένταση στα κόκκινα. Στα πιο Lemmy-meets-γαργάρες φωνητικά που μπορείτε να βρείτε σε noise rock μπάντα, ο ντράμερ (ναι) John (ναι δις) ακούγεται πάντα εκνευρισμένος και απειλητικός, φτιάχνοντας κλίμα για τους “πλαγίως” θυμωμένους στίχους τους.

Το δεύτερο άλμπουμ τους, Out Here On The Fringes, κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, διαδέχτηκε μετά από δύο χρόνια το God Speed In The National Limit και τα ΕΡ που προηγήθηκαν αυτού και εξελίσσει τη συνταγή του, χρησιμοποιώντας τα ίδια συστατικά στοιχεία. Το support τους στην Ευρωπαϊκή περιοδεία των Idles το 2018 αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή - άλλωστε φαίνονται σε πρώτο επίπεδο να μοιράζονται την κοσμοθεωρία τους. Αν θα έχουν και εκείνοι το ίδιο εμπορικό ανίκτυπο, απομένει να το δούμε τα επόμενα χρόνια.

Όπως λογικα θα έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε την Παρασκευή 28/2 στο Temple της Ιάκχου, χάρη στην "μανούλα" σε τέτοια events Primitive Music (η οποία, για όσους δεν θυμούνται, μεταξύ άλλων έφερε στη χώρα μας τους παγκοσμίως πλέον γνωστούς Fontaines D.C. πριν καν κυκλοφορήσουν το εκπληκτικό ντεμπούτο τους σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Death Disco), οι John φαίνονται να δίνουν ψυχή και σώμα στο live σε εκτελέσεις που, αν είναι δυνατόν, υπερτερούν σε δύναμη των ήδη τραχέων δισκογραφημένων. Μιας και η επόμενη συναυλία τους απέχει ένα μήνα από την Αθηναϊκή, ίσως είναι ευκαιρία να απολαύσουμε μια δυνατή μπάντα σε πιο χαλαρό για εκείνη περιβάλλον, με την έννοια ότι κανείς δεν θα βιάζεται ακριβώς να προλάβει το επόμενο αεροπλάνο για μία ακόμη εξαντλητική πτήση σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Και, για κάποιο λόγο, αναμένω την επόμενη ημέρα να ακούμε συγκρίσεις με το, επίσης θρυλικό, live των Metz (ο υπογράφων είχε πάρει εισιτήριο αλλά λόγω ασθένειας αρκέστηκε μόνο στο να ακούει και να διαβάζει τα αποθεωτικά λόγια των παρόντων)...