Τρία σχήματα (Camera, Arms & Sleepers, Tendts) από τρεις διαφορετικές χώρες (Γερμανία, ΗΠΑ και Ελλάδα, αντίστοιχα) μοιράστηκαν τη σκηνή του Death Disco σε ένα live που εκτός από το πολυεθνικό line up χαρακτηρίστηκε από τη μεγάλη ποικιλία των ήχων που ακούστηκαν. Από τα χορευτικά beats μέχρι το κλασικό kraut rock η απόσταση μπορεί να μοιάζει μεγάλη, αλλά δεν φάνηκε να προβληματίζει όσους βρέθηκαν στο club.
Οι Tendts είναι ένα φρέσκο ντουέτο (δραστηριοποιείται από το 2012) το οποίο απαρτίζεται από δυο αδέρφια από τη Θεσσαλονίκη που καταπιάνονται με την ηλεκτρονική μουσική. Στις σημαντικότερες ως τώρα στιγμές τους καταγράφονται η κυκλοφορία του LP Cheap Poetry (2015) καθώς και η εμφάνιση τους στο περσινό Plissken. Οι Tendtsανέβηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 9:00, έχοντας μπροστά τους ένα πάγκο με τα απαραίτητα ηλεκτρονικά (κονσόλες, laptop κτλ), ενώ σποραδικά χρησιμοποιούσαν και κιθάρα για να διανθίζουν τους έντονους ηλεκτρονικούς ήχους των συνθέσεων τους. Η αλήθεια είναι ότι τα δυνατά beats τους θα ταίριαζαν περισσότερο αν η ώρα ήταν πιο προχωρημένη, ίσως στο κλείσιμο του event, παρά τόσο νωρίς. Γενικότερα η μουσική τους είναι για afterhours, ωστόσο έστω και με τα συγκεκριμένα δεδομένα δεν τα κατάφεραν άσχημα.
Αμέσως μετά ήταν η σειρά των Arms & Sleepers. Στην ουσία μιλάμε για ντουέτο, όμως στα live εμφανίζεται μόνο ένα άτομο, ο Mirza Ramic. Ο Ramic επέλεξε να στήσει τον δικό του πάγκο με τα ηλεκτρονικά όχι πάνω στη σκηνή αλλά στο κέντρο του Death Disco ώστε να έχει τον κόσμο γύρω του. Αφού ολοκληρώθηκε το στήσιμο της κονσόλας, ο Ramic ξεκίνησε ένα λογύδριο στο οποίο επισήμανε πόσο σημαντική είναι η μουσική για όλους μας και φυσικά για τον ίδιο. Μάλιστα περιέγραψε μια σειρά περιστατικών για να αντιληφθούμε πως το σημαντικότερο αγαθό που διαθέτουμε είναι η ίδια η ζωή (με όσα διηγήθηκε καταλάβαμε ότι έχει υπάρξει πολύ τυχερός μέσα στην ατυχία του…). Μετά τα «προκαταρκτικά» ήρθε η ώρα για την μουσική των Arms & Sleepers η οποία είναι φτιαγμένη για party, κατάλληλη δηλαδή για βράδυ Παρασκευής (όπως το συγκεκριμένο). Στα 40 λεπτά του set μας παρουσίασε μια επιλογή από την αχανή δισκογραφία τους, με τα ηλεκτρονικά beats άλλοτε να χτυπάνε «κόκκινο» κι άλλοτε να διανθίζονται με όμορφες μελωδίες. Κάθε κομμάτι μάλιστα είχε και το αντίστοιχο βίντεο που προβαλλόταν ακριβώς από πίσω στο πανί που είχε στηθεί μπροστά από τη σκηνή. Η εμφάνιση του Arms & Sleepers ολοκληρώθηκε όπως ξεκίνησε: με άλλον ένα λόγο από τον Ramic, ο οποίος αφού ευχαρίστησε το κοινό ανανέωσε το ραντεβού για την επόμενη επίσκεψη του.
Στη συνέχεια είχαμε αλλαγή σκηνικού: οι ηλεκτρονικοί ήχοι διατηρήθηκαν αλλά προστέθηκαν πλέον τύμπανα και κιθάρες, καθώς είχε φτάσει πια η ώρα για τους headliners Camera. Το τρίο από το Βερολίνο είχε πρωτοεμφανιστεί στη χώρα μας προ τετραετίας όταν είχαν παίξει στο Plissken μαζί με τον γίγαντα Michael Rother (Neu!, Harmonia, Kraftwerk), ενώ αυτή τη φορά επανήλθαν με μια μίνι περιοδεία στην Ελλάδα (πέρασαν από Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα και Λάρισα, πριν καταλήξουν στην Αθήνα). Οι Camera μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει δυο αξιόλογα LP (Radiate!, 2012 και Remember I Was Carbon Dioxide, 2014) και έχουν στα σκαριά την τρίτη τους δουλειά.
Οι τρεις μουσικοί επέλεξαν να ξεκινήσουν την εμφάνιση τους με ένα άκρως πειραματικό κομμάτι μεγάλης διάρκειας. Το στοιχείο του πειραματισμού είναι από τα βασικά γνωρίσματα της μουσικής τους και επανήλθε αρκετές φορές στο live τους. Αυτό που ακολούθησε, βεβαίως, ήταν εντυπωσιακό, το συγκρότημα μας χάρισε απλόχερα ένα ντελίριο φίνου kraut rock. Επαναλαμβανόμενες μελωδίες, ηλεκτρονικά ηχοτόπια, συνεχώς εναλλασσόμενοι ρυθμοί περιλαμβάνονταν στην παράνοια που ξεδίπλωσαν οι Γερμανοί.
Γενικώς οι Camera είναι ασυνήθιστο γκρουπ και δεν έχεις ιδέα τι να περιμένεις από αυτούς, αποδείχτηκαν όμως σπουδαίοι μάστορες του kraut (τι Γερμανοί θα ήταν αλλιώς;). Βεβαίως επί σκηνής δεν επέδειξαν την πειθαρχία που χαρακτηρίζει το λαό τους, περισσότερο έμοιαζε να αυτοσχεδιάζουν παρά να ακολουθούν μια αυστηρή συνταγή. Στα αριστερά ήταν τοποθετημένα τα ηλεκτρονικά (ο σοβαρός μουσικός της παρέας), τα οποία κατείχαν ρόλο στυλοβάτη στη μουσικό τους οικοδόμημα, στο κέντρο βρίσκονταν τα τύμπανα που κρατούσαν τον ξέφρενο ρυθμό (αξίζει να σημειωθεί ότι ο τρομερός drummer τους έπαιζε όρθιος!) ενώ στα δεξιά είχε καταλάβει το χώρο ο παλαβιάρης κιθαρίστας (άψογος κι αυτός στο μουσικό κομμάτι). Ο οποίος κιθαρίστας είχε βρει κάπου (ίσως στο Μοναστηράκι) μια σφυρίχτρα (από αυτές τις ενοχλητικές που μιμούνται ήχους πουλιών) και είχε αποφασίσει ότι πλέον θα κατέχει κεντρικό ρόλο στον ήχο των Camera. Αυτό που κατάφερε περισσότερο τελικά ήταν να εκνευρίσει τον drummer (κι αυτός δεν έμοιαζε για παιδί του κατηχητικού) και στο φινάλε λίγο έλειψε να έρθουν στα χέρια (!).
Κάπως έτσι τελείωσε το live, με τον drummer να ξεκουρδίζει τα κλειδιά της κιθάρας ώστε να μην μπορεί να συνεχίσει να παίζει ο κιθαρίστας… Είχαν προηγηθεί όμως 90 απολαυστικά λεπτά! Οι Camera επιβεβαίωσαν οτι είναι άξιοι συνεχιστές της μεγάλης γερμανικής σχολής του kraut και έδωσαν δείγματα γραφής σπουδαίας μπάντας. Φυσικά με την τρέλα που τους χαρακτηρίζει δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το αν θα καταφέρουν να κάνουν σημαντική καριέρα, ωστόσο την περασμένη Παρασκευή μας χόρτασαν με το καλοφτιαγμένο, μεστό kraut rock τους. Ελπίζουμε η πορεία τους να είναι αντάξια της μουσικής τους.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μαλαφής
