Από τους πιο σταθερούς και συνεπείς επισκέπτες της χώρας μας είναι ο Tricky εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτή τη φορά επέστρεψε με το πολύ καλό περσινό άλμπουμ Ununiform και το πιστό κοινό του γέμισε για άλλη μια φορά το Fuzz.
Όπως και να το κάνουμε, το να μπαίνεις σε ένα συναυλιακό χώρα και να τον βλέπεις γεμάτο σε προδιαθέτει θετικά. Είναι άλλωστε ό,τι καλύτερο και για τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Ο Tricky ανήκει σε αυτούς τους μουσικούς που έχουν καταφέρει να διατηρήσουν αμείωτο τον πυρήνα των ακροατών του στη χώρα μας παρότι έχουν μεσολαβήσει πολλά χρόνια από το ξεκίνημα του και την πρώτη εμφάνιση του στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι παραμένει ακόμα τόσο δημοφιλής εξηγεί και τις συχνές εμφανίσεις στη χώρα μας. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να προσθέσουμε ότι την τελευταία δεκαετία (από το Knowle West Boy του 2008 και μετά) η δισκογραφική παρουσία του είναι επίσης πυκνή. Έξι άλμπουμ σε μια δεκαετία, και μάλιστα για τα δεδομένα της σημερινής δισκογραφίας, μόνο ευκαταφρόνητος απολογισμός δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Με αυτές τις σκέψεις και με τις μουσικές της Λουκίας Σούπουλη του Pepper 96.6 (με επιλογές στο ύφος του καλού ραδιοσταθμού) κύλησε η ώρα μέχρι τις 22:30 που ήταν προγραμματισμένη η έναρξη του live, μιας και support act δεν υπήρξε. Δε νομίζω πως το πρώτο πράγμα που περιμένει να διαβάσει κανείς για συναυλία του Tricky είναι ότι χορτάσαμε κιθάρες. Κι όμως στην πράξη αυτό συνέβη, ειδικά στο πρώτο μέρος της εμφάνισης του, οι κιθάρες ήταν καταιγιστικές. Άλλωστε το σχήμα που τον συνόδευε περιελάμβανε μονάχα έναν drummer κι έναν κιθαρίστα. Οπότε δυνατές κιθάρες και ξερό ψωμί! Σε αυτό το διάστημα είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε κομμάτια όπως τα εκπληκτικά Armor και Dark Days (αμφότερα από το πρόσφατο, ανέλπιστα καλό, Ununiform), τα οποία έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζονται από κιθαριστική διάθεση. Στο δεύτερο μισό οι κιθάρες καταλάγιασαν σαφώς, με τις αντίστοιχες επιπτώσεις στη σφριγηλότητα του live. Βέβαια κι εδώ υπήρξαν καλές στιγμές, όπως το θαυμάσιο Nothing’s Change (από το False Idols του 2013) όμως το mood ήταν διαφορετικό, σε γνωστά ηλεκτρονικά μονοπάτια. Από την άλλη, στο encore μεταξύ άλλων ακούσαμε το Doll το οποίο αποτελεί διασκευή του Doll Parts των Hole (η χήρα του μακαρίτη έχει ερμηνεύσει και μερικά πολύ καλά κομμάτια, είναι η αλήθεια) αλλά και κάτι σαφώς πιο αναμενόμενο σαν το Overcome από το περίφημο ντεμπούτο του Maxinquaye του μακρινού πλέον 1995.
1 ώρα και 20 λεπτά διήρκησε συνολικά η εμφάνιση του Tricky και ίσως κάποιοι να ήθελαν λίγο ακόμα. Πάντως τις περισσότερες φορές είναι προτιμότερο να φεύγεις από μια συναυλία με ένα αίσθημα ότι ήθελες λίγο περισσότερο, παρά νιώθοντας κορεσμό. Αν έπρεπε να σταθμίσουμε τα θετικά με τα αρνητικά της συγκεκριμένης εμφάνισης του Tricky, σίγουρα τα πρώτα θα υπερτερούσαν. Ειδικά η προσέγγιση του ως προς τη συναυλία σαν ένα rock live μας άρεσε και με το παραπάνω, όπως και στους περισσότερους μιας και έβλεπες τον κόσμο στη πλατεία να το απολαμβάνει. Από την άλλη τα προηχογραφημένα ποτέ δεν αποτέλεσαν ατού μιας συναυλίας. Κάποιες στιγμές φαινόταν σαν να είχε βάλει ο Tricky τον αυτόματο πιλότο (ειδικά στα φωνητικά) παρότι κοπανιόταν ασταμάτητα πάνω στη σκηνή. Ενώ μερικές φορές έμοιαζε να μην δίνει το χώρο που αναλογούσε στην τραγουδίστρια που το συνόδευε (αρκετά συχνά καταλάμβανε και τα δυο μικρόφωνα, τα stand των οποίων μετά από κάθε κομμάτι χρειάζονταν επισκευή…) παρότι ήταν επαρκέστατη και με καλές ερμηνείες συνολικά. Βεβαίως για κάποιους τα παραπάνω πιθανώς να αποτελούν λεπτομέρειες και ίσως να είναι έτσι. Η ουσία φυσικά βρίσκεται πάντοτε στη μουσική και το Ununiform υπήρξε καλή αφορμή για να αναθερμανθεί η σχέση μας με τον Tricky. Είναι, επίσης ευχάριστο που οι συνθέσεις του δίσκου ακούστηκαν εξίσου ενδιαφέρουσες και δυναμικές live, επιβεβαιώνοντας έτσι την αξία τους.
Τα υπόλοιπα στην επόμενη συναυλία του Tricky!
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
