Οι Villagers of Ioannina City (εν συντομία VIC) αποτέλεσαν φέτος την μεγάλη έκπληξη για την εγχώρια εναλλακτική σκηνή με την κυκλοφορία του θαυμάσιου ντεμπούτου τους Riza (διαβάστε εδώ την αποθεωτική κριτική που του είχαμε επιφυλάξει). Ο ντόρος γύρω από το συγκρότημα μεγάλωσε μετά το εντυπωσιακό sold out της ανοιξιάτικης συναυλίας τους στο KooKoo, όπου μερικές εκατοντάδες δεν κατάφεραν να μπουν στο χώρο. Το επόμενο βήμα ήταν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε ένα πολύ μεγαλύτερο venue. Το χαρτί έξω από το Fuzz Club που ενημέρωνε ότι το live ήταν sold out αποτελούσε τρανή απόδειξη της δυναμικής που έχει αποκτήσει το σχήμα.
Στις 9:15, όπως ακριβώς προέβλεπε το πρόγραμμα, ανέβηκαν στη σκηνή οι Βούλγαροι Smallman. Επιλογή ταιριαστή με την αισθητική των headliners καθώς και αυτοί συνδυάζουν τον μοντέρνο σκληρό ήχο με την παραδοσιακή μουσική της χώρας τους. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά έγινε αντιληπτό ότι Smallman λατρεύουν τη μουσική των Tool, οι οποίοι ξεκάθαρα αποτελούν την μεγαλύτερη επιρροή τους. Οι Βούλγαροι τα κατάφεραν καλά στο «χτίσιμο» ατμόσφαιρας, ενσωματώνοντας παράλληλα τον ήχο του παραδοσιακού οργάνου της χώρας τους (κάτι ανάλογο με την δική μας τσαμπούνα). Ωστόσο τα φωνητικά τους ήταν λίγο αναιμικά αφαιρώντας κάτι από το σύνολο. Σε γενικές γραμμές πάντως, οι Smallman τα κατάφεραν καλά κερδίζοντας το χειροκρότημα του κοινού, ήταν μάλιστα τόσο ενθουσιασμένοι που έμειναν λίγο παραπάνω στη σκηνή (ξεπέρασε τη μια ώρα η εμφάνιση τους). Όπως μάθαμε, εξάλλου, μετά το τέλος της συναυλίας οι VIC θα ανταποδώσουν τη «χειρονομία» ανοίγοντας συναυλία των Smallman στη Σόφια στο τέλος του μήνα. 
Όταν ανέβηκαν οι VIC στη σκηνή το Fuzz ήταν ήδη κατάμεστο. Εικόνα από μόνη της εντυπωσιακή, αν σκεφτούμε ότι ακόμα και συγκροτήματα του εξωτερικού δεν καταφέρνουν να γεμίσουν το συγκεκριμένο χώρο. Οι Villagers ξεκίνησαν δυναμικά και αρκετά ψυχεδελικά με συνθέσεις από το υπέροχο ντεμπούτο τους Riza. Όπως ήταν αναμενόμενο κέρδισαν εύκολα το κοινό (παρότι πολύ μεγαλύτερο και ετερόκλητο σε σχέση με αυτό που έπαιζαν μέχρι πρόσφατα), η συμμετοχή του οποίου ήταν καθολική σε κομμάτια όπως το Jiannim (πραγματικά εντυπωσιακό σε μια stoner συναυλία να τραγουδάει όλος ο κόσμος «Γιάννη μου το μαντήλι σου»). Πολύ ιδιαίτερη και η εκτέλεση του Chalasia (που όπως ανέφεραν σπάνια παίζουν live) με τη συμμετοχή του Γιάννη Μήτση (όπως και στην δισκογραφημένη εκδοχή του), ενώ θερμότατη ήταν υποδοχή από τον κόσμο του Zvara που υπάρχει πλέον και στο ψηφιακό EP που διέθεσαν λίγες μέρες πριν τη συναυλία.
Σταδιακά η συναυλία άρχισε να μετατρέπεται σε κανονικό γλέντι, το heavy rock των VIC έγινε πιο βαρύ και ζόρικο με το κλαρίνο φυσικά αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή. Από τη στιγμή που ακούστηκαν οι πρώτες νότες του Τι Κακό και μετά εκτυλίχτηκαν σκηνές αλλοφροσύνης. Headbanging, mosh pit, κυκλικοί χοροί, stage diving (ακόμα και από φωτογράφους που κάλυπταν το event…), μέχρι που η πλατεία του Fuzz μετατράπηκε σε ένα τεράστιο κυκλικό χορό (μόνο ένα πλάτανος στη μέση έλειπε από το σκηνικό). Η ίδια εικόνα διατηρήθηκε και στο Κρασί και το περίφημο St.Triad (το οποίο περιλαμβάνει το υπέροχο Πήγαινα το δρόμο δρόμο καθώς και τα Ζαλίζομαι και Έχω Ζάλη). Και εκεί που το πανηγύρι έμοιαζε, μετά από δυο ώρες, να έχει τελειώσει οριστικά η επιμονή του κοινού έφερε ξανά στη σκηνή το συγκρότημα για ένα θριαμβευτικό κλείσιμο με το Karakolia (πιο γνωστό ως Τούτοι οι μπάτσοι πού ‘ρθαν τώρα).
Αυτό που κάνει σπουδαίους τους VIC, πέρα από το πρωτότυπο της μουσικής τους (μέχρι πρότινος ο συνδυασμός stoner με κλαρίνα ήταν αδιανόητος) είναι το γεγονός ότι είναι πραγματικά πολύ καλοί μουσικοί: ό,τι έχουν καταφέρει δεν είναι τυχαίο, προέκυψε από τις ικανότητες τους. Ο star της βραδιάς φυσικά ήταν ο Κωνσταντής Πιστιόλης (κλασική stoner μορφή) στο κλαρίνο και στα υπόλοιπα πνευστά (ο όρος «δεξιοτέχνης» εδώ πραγματικά βρίσκει την ουσία του). Άψογος και ο Αλέξης Καραμέτης στη φωνή και στην κιθάρα (μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μιλάμε για stoner πράγμα που σημαίνει ότι η κιθάρα αποτελεί βασικό όργανο). Απολαυστική η rhythm section των Άρη Γιαννόπουλου (τύμπανα) και Άκη Ζώη (μπάσο), ενώ ο Αχιλλέας Ράδης στα πλήκτρα αποτέλεσε την ήρεμη δύναμη της μπάντας.
Μετά το τέλος της συναυλίας ακούστηκε από πολλά χείλη ότι ήταν μια από τις πιο εντυπωσιακές συναυλιακές εμπειρίες που έχουμε βιώσει (άποψη με την οποία συντάσσεται και η πλειοψηφία του Soundgaze που έδωσε το «παρών» στο live) και το σημαντικότερο είναι ότι αυτή την εμπειρία δεν μας την χάρισε κάποια ακριβοπληρωμένη μπάντα του εξωτερικού αλλά μια παρέα σπουδαίων πιτσιρικάδων από τα Γιάννενα. Και, όπως επίσης ακούστηκε από κάποιον από τους παρευρισκόμενους: οι VIC είναι το μέλλον της ελληνικής μουσικής. Συνυπογράφουμε!
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
