Οι Καλιφορνέζοι Earthless, από τα κορυφαία συγκροτήματα της δεύτερης «φουρνιάς» του stoner rock (της δεκαετίας του 2000 δηλαδή), είναι από τις μπάντες εκείνες που διαθέτουν όλες τις προϋποθέσεις για να αγαπηθούν από το εγχώριο stoner κοινό. Συνεπώς η εικόνα του γεμάτου An μόνο ως έκπληξη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Η απορία είναι πως δεν είχαν βρεθεί ήδη στη χώρα μας για κάποιο live με δεδομένου ότι δραστηριοποιούνται από τις αρχές τις δεκαετίας του 2000.
Οι Σερραίοι Tuber επιλέχθηκαν για να ανοίξουν τη συναυλία των Earthless και όπως αποδείχτηκε μετά το πέρας της εμφάνισης τους, αποτέλεσαν άριστη επιλογή για αυτό το ρόλο. Χαρακτηριστικό του ήχου τους αποτελεί αυτός ο πολύ ιδιαίτερος συνδυασμός post rock και heavy rock, δυο εντελώς διαφορετικών μουσικών ειδών (για παράδειγμα τα ηλεκτρονικά και τα διάφορα εφέ που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στο post rock είναι παντελώς άγνωστα στο stoner), που όμως στην πράξη λειτουργεί άψογα. Έχοντας στο ενεργητικό τους δυο πολύ αξιόλογες δουλειές, το ομώνυμο EP (2012) και το LP Desert Overcrowded (2013), παρουσίασαν κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές από αυτές. Η εμφάνιση τους ήταν συνολικά πάρα πολύ καλή, σε ορισμένα σημεία μάλιστα η μπάντα ήταν εντυπωσιακή, με κορυφαίες στιγμές τα Lap Dance και Sex and Depression. Στα 65 λεπτά που έμειναν στη σκηνή (πολύς χρόνος για support σχήμα) τελικά κύλησαν σαν νεράκι και όχι μόνο δεν κούρασαν τους παρευρισκόμενους αλλά αντίθετα κέρδισαν νέους φίλους. Οι Tuber δεν είναι από τις περιπτώσεις συγκροτημάτων της επαρχίας που τα χαρακτηρίζουμε ως «φτωχούς συγγενείς» αντιθέτως «βάζουν τα γυαλιά» σε πολλά γκρουπ της πρωτεύουσας. Με ενδιαφέρον λοιπόν θα περιμένουμε την επόμενη φορά που θα κατέβουν για κάποιο live στην Αθήνα.
Η εμφάνιση των Earthless ξεκίνησε με τον τρόπο που τελειώνουν συνήθως οι συναυλίες: με το συγκρότημα να ευχαριστεί μέσω του κιθαρίστα Isaiah Mitchell (ο οποίος έχει αποχωριστεί πλέον τα μακριά μαλλιά και την πυκνή γενειάδα) τους παρευρισκόμενους αλλά και τον promoter που τους έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα το σύνθημα που δόθηκε από τον, κατά κάποιο τρόπο μαέστρο, Isaiah Mitchell θα μπορούσε να είναι: «και τώρα τζαμάρουμε!» (κατά το γνωστό «και τώρα αυτοσχεδιάζουμε»). Και για να γίνει αντιληπτό για τι πράγμα μιλάμε, απλά θα αναφέρουμε ότι το κανονικό set διάρκειας μιας ώρας περιλάμβανε μόλις τρεις (!) συνθέσεις (Uluru Rock, Violence of the Red Sea, Sonic Prayer). Βεβαίως, όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία της μπάντας από το San Diego ήταν προετοιμασμένοι, αφού γνώριζαν ότι οι δίσκοι και οι συναυλίες τους περιλαμβάνουν κατά κύριο λόγο μακράς διάρκειας instrumental συνθέσεις. Το τι εκτυλίχτηκε σε αυτή τη μία ώρα μπορεί να περιγραφεί ως μια ψυχεδελική πανδαισία, μαζί με μπόλικο παλιομοδίτικο hard rock και την ηλεκτρική κιθάρα πρωταγωνίστρια στα χέρια του Isaiah Mitchell. Συμπαραστάτης του στο μπάσο ο Mike Eginton (τεράστια μορφή του stoner κινήματος…), ο οποίος προσηλωμένος στο Rickenbacker κρατούσε το ρυθμό και δημιουργούσε τη βάση πάνω στην οποία έχτιζε τον ήχο η κιθάρα του Mitchell. Όμως αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν ο απίθανος drummer Mario Rubalcaba (ο οποίος παίζει τα τύμπανα στους τιτάνες του hardcore Off!). Μόλις ανέβηκε στη σκηνή τοποθέτησε δυο στηρίγματα μπροστά από το drum kit ώστε να μη φύγει από τη θέση του και στη συνέχεια άφησε άφωνους τους παρευρισκόμενους με το μανιασμένο παίξιμο του. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα μετά το τέλος της συναυλίας με το πριονίδι που είχε δημιουργηθεί κάτω από το set του από τις μπαγκέτες του!
Κάπως έτσι κύλησε πολύ γρήγορα η μία ώρα του κανονικού set των Earthless. Μετά από μια πολύ σύντομη διακοπή ήρθε η ώρα του encore και η στιγμή να ακουστούν επιτέλους φωνητικά. Εκεί η βραδιά απογειώθηκε καθώς το ένα encore, έγινε δύο και τελικά τρία, αφού ο κόσμος αρνούταν πεισματικά να επιτρέψει στο συγκρότημα να περάσει στα παρασκήνια. Από τις λίγες περιπτώσεις που το encore δικαιολογεί το ρόλο τους ως κάτι το απρόβλεπτο, το μη προσχεδιασμένο, μακριά από τη λογική των περισσότερων συγκροτημάτων «παίζω δυο ακόμα κομμάτια και φεύγω». Άλλωστε ο Mitchell, που εκτελούσε χρέη frontman, εξήγησε ειλικρινά ότι δεν είχαν προετοιμάσει κάτι άλλο και δεν ήξεραν τι να παίξουν. Τελικά μετά το τρίτο encore το κοινό επέτρεψε στην μπάντα να κατέβει από τη σκηνή, προηγουμένως οι τρεις μουσικοί είχαν ευχαριστήσει, πραγματικά ενθουσιασμένοι, για άλλη μια φορά όσους παραβρέθηκαν στη συναυλία και υποσχέθηκαν να επιστρέψουν σύντομα (κάτι που λογικά θα συμβεί την επόμενη φορά που θα βγουν σε ευρωπαϊκή περιοδεία).
Δεν πρέπει να άφησαν κανένα παραπονεμένο οι Earthless με τη συγκεκριμένη εμφάνιση, δεν βλέπεις κάθε μέρα άλλωστε συγκροτήματα που παίζουν με τέτοιο πάθος και δεξιοτεχνία 20λεπτες συνθέσεις αδιαφορώντας παντελώς για τους κανόνες της εμπορικότητας. Από την άλλη η υποδοχή του κοινού ήταν θερμότατη (το stoner κοινό συνεπές για άλλη μια φορά δεν δυσκολεύτηκε να γεμίσει το An) απέναντι τους, δείχνοντας ότι διψάει ακόμα για τέτοια σχήματα. Καλοδεχούμενοι θα είναι, λοιπόν, όποτε και αν ξανάρθουν.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
