Η πρώτη μέρα του ολοκαίνουριου φεστιβάλ Fraternity of Sound ξεκινά με ένα πολύ φρέσκο όνομα, τους Maggot Heart. Πίσω από το συγκεκριμένο project βρίσκεται η καλλίπυγος κιθαρίστρια Linnea Olsson, η οποία είναι αναγνωρίσιμη στους metal κύκλους από τη συμμετοχή της σε σχήματα του συγκεκριμένου χώρου, ενώ τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστή σε ένα ευρύτερο κοινό μέσω της συμμετοχής της στους Beastmilk και στους διαδόχους τους, Grave Pleasures. Το Soundgaze δεν έχασε την ευκαιρία για μια επικοινωνία μαζί της και η Olsson απάντησε με προθυμία και ευγένεια σε όλα τα ερωτήματα, ακόμα και αυτά που αφορούσαν τη δύσκολη μετεξέλιξη των Beastmilk σε Grave Pleasures. Φυσικά δεν παρέλειψε να μας τονίσει την αγάπη της για το post punk (είδος με το οποίο καταπιάνεται και στους Maggot Heart) αλλά και τον ενθουσιασμό της για την επιστροφή της στη χώρα μας.
Tο πρώτο ΕΡ των Maggot Heart κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγους μήνες. Γιατί επέλεξες ένα ΕΡ 4 κομματιών και όχι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ;
Μου φάνηκε απλώς καλή ιδέα να το πάω λίγο χαλαρά. Το να κάνω αμέσως ένα full-length album χωρίς ούτε καν ένα 7ιντσο ή κάτι τέτοιο, νομίζω θα ήταν λίγο βιαστικό.
Φαντάζομαι πως ήταν πρόκληση για εσένα να αναλάβεις τα φωνητικά παράλληλα με τις κιθάρες. Πως και πήρες την απόφαση να είσαι η τραγουδίστρια της μπάντας;
Δεν είχα πολλές επιλογές! Οι επιλογές μου ήταν είτε να αναλάβω τα φωνητικά εγώ είτε να ξεκινήσω με κάποιον άλλο τραγουδιστή, κάτι που δεν άντεχα και μόνο στην ιδέα να κάνω ξανά. Είναι μεγάλη πρόκληση, αλλά νομίζω το να αναλαμβάνεις τέτοιες προκλήσεις έχει νόημα. Το rock 'n' roll υποτίθεται ότι δεν έχει να κάνει με ανέσεις.
Παλαιότερα έπαιζες σε metal μπάντες (Sonic Ritual, The Oath), μετά σε rock γκρουπ (Beastmilk/ Grave Pleasures) και τώρα ξανά σε rock σχήμα με τους Maggot Heart. Αναρωτιέμαι ποιο είναι το μουσικό σου υπόβαθρο. Όταν ξεκίνησες να παίζεις μουσική προτιμούσες metal ή rock; Άκουγες τότε post-punk;
Για εμένα όλα είναι μουσική. Η κατηγοριοποίηση των προηγούμενων συγκροτημάτων μου σε metal και rock δεν είναι λάθος, αλλά πάντα ήμουν αρκετά «crossover» στις μπάντες μου. Οι Sonic Ritual ήταν ένα εντελώς punk/metal υβρίδιο. Οι Oath ήταν η δική μου εκδοχή για το heavy metal, η οποία είχε πάντα το κλασικό punk rock σαν θεμέλιο. Οι Grave Pleasures ήταν απολύτως «crossover». Μεγάλωσα με κλασική soul και '60s μουσική, Rolling Stones και Phil Spector που άκουγαν οι γονείς μου. Μετά ως μαθήτρια: Sex Pistols, Σουηδικό punk, Guns N' Roses και pop της εποχής. Στην εφηβεία άρχισα να ακούω death metal, αλλά την ίδια στιγμή μπάντες όπως οι Hellacopters και οι Turbonegro ήταν τεράστιες για εμένα. Από αυτές έμαθα για τους Alice Cooper band, The Stooges, Dead Boys και άλλους, μιας και ήταν πάντα ξεκάθαρο ποιες ήταν οι επιρροές τους. Οι Killing Joke είναι εδώ και χρόνια στο top 5 των αγαπημένων μου συγκροτημάτων, δεν ξεκίνησα να ακούω post-punk όταν μπήκα στους Beastmilk.
Αν δεν έχεις πρόβλημα, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάποια πράγματα σχετικά με τους Beastmilk και Grave Pleasures. Οι Beastmilk γνώρισαν μεγάλη επιτυχία (το Climax για εμένα ήταν αριστουργηματικό) αλλά οι Grave Pleasures δεν τα κατάφεραν τόσο καλά. Ποιοι θεωρείς ότι ήταν οι λόγοι που οι Grave Pleasures δεν κατάφεραν να επαναλάβουν την επιτυχία των Beastmilk;
Νομίζω ότι εξαρτάται από το πως «μετράς» την επιτυχία. Το Dreamcrash δεν πούλησε τόσα πολλά αντίτυπα, ωστόσο κάναμε τόσα πολλά τρομερά live, κάναμε επίσης ένα live session στο BBC, κάναμε την πρώτη headlining περιοδεία μας και πάνω απ’ όλα: κάναμε ένα δίσκο που δεν προσπαθούσε να ακούγεται σαν κάτι που οι Beastmilk είχαν κάνει προηγουμένως, αλλά αντίθετα θέλαμε να προχωρήσουμε μπροστά και να θέσουμε προκλήσεις στους εαυτούς μας. Αυτό μοιάζει μεγαλύτερη επιτυχία για εμένα, προτιμότερο από το να κάνουμε ένα κλώνο του Climax και να πουλήσουμε εκατομμύρια ή κάτι τέτοιο.
Η Linnea Olsson από το live των Beastmilk στο Αν Club (02/11/2014).
Ήταν δύσκολη η απόφαση να αποχωρήσεις από τους Grave Pleasures ή ήταν κάτι που σκεφτόσουν να κάνεις έτσι κι αλλιώς;
Φυσικά και ήταν δύσκολη. Είχα διαθέσει τόσο πολύ χρόνο και δουλειά σε αυτό το σχήμα και, το κυριότερο, είχα τοποθετήσει το πρόσωπο και τη φήμη μου σε αυτή την μπάντα. Και ήξερα ότι έπρεπε να ξεκινήσω για ακόμα μια φορά από την αρχή, κάτι το οποίο είχα κάνει ήδη τόσες πολλές φορές. Όμως η μπάντα αποδείχτηκε ότι δεν ήταν όπως νόμιζα όταν εντάχθηκα σε αυτή. Είχαμε αποφασίσει ότι θα ήταν ένα ολοκαίνουριο συγκρότημα και όχι οι Beastmilk με νέο όνομα. Δεν με ενδιέφερε καθόλου να κάνουμε κάτι τέτοιο και δεν είχε νόημα που το κάναμε. Ωστόσο γινόταν όλο και πιο φανερό ότι δεν ήταν έτσι. Όταν ο Mat (McNerney) ανακοίνωσε ότι δεν σκόπευε να περιοδεύσει άλλο πια, ενώ συνέχιζε να περιοδεύει με τους Hexvessel, τότε ήταν που αποφάσισα ότι το καλύτερο ήταν να αποχωρήσω. Παίρνει χρόνο, κάποιες φορές, να βάλεις τα πράγματα στη σωστή σειρά, αλλά οφείλεις να συνεχίζεις να προσπαθείς.
Το live των Beastmilk στην Αθήνα, πριν μερικά χρόνια, είναι ένα από τα πιο απολαυστικά που έχω παρευρεθεί. Ευχαριστηθήκατε κι εσείς εκείνη την περιοδεία για την προώθηση του Climax;
Εκείνο το live ήταν τρελό! Μ’ αρέσει να παίζω στην Ελλάδα. Ναι, φυσικά απόλαυσα την περιοδεία παίζοντας το υλικό του Climax. Ήμουν εκεί να συνεισφέρω στις κιθάρες και να κάνω τους Beastmilk καλύτερους στα live. Είχε πολύ fun να παίζω εκείνα τα κομμάτια, όχι μόνο επειδή είναι καλά αλλά κι επειδή δεν ήταν δικά μου. Είχα το προνόμιο να περνάω καλά χωρίς την πίεση που είχαν τα υπόλοιπα μέλη, καθώς ήμουν βασικά session κιθαρίστρια. Οι συναυλίες στην Ελλάδα ήταν τα τελευταία show που κάναμε ως Beastmilk, ο Johan (Goatspeed) και ο Mat (Kvohst) ήρθαν σε ρήξη αμέσως μετά και η μπάντα διαλύθηκε. Το vibe εκτός σκηνής δεν τόσο καλό όσο επί σκηνής. Όμως οι αναμνήσεις από εκείνη την περιοδεία είναι πολύ ευχάριστες στην καρδιά μου, παρ’ όλα αυτά.
Παίζεις ξανά στην Αθήνα, σε λίγες μέρες, αυτή τη φορά με τους Maggot Heart στο φεστιβάλ Fraternity of Sound. Πες μας τι σκοπεύετε να παίξετε σε αυτή την εμφάνιση.
Απλώς αρνητικό rock κατευθείαν από αυτή την αιμορραγούσα καρδιά. ("Just some negative rock straight from this bleeding heart", οι ακριβείς της λέξεις).
Σύστησε μας την μπάντα που θα παίξει μαζί σου στην Αθήνα.
Ευχαρίστως! Μιας και έχω την πιο απασχολημένη μπάντα ever, η σύνθεση αλλάζει κάθε φορά. Η Olivia Airey (σ.σ. της γνωστής οικογενείας μουσικών) από το Λονδίνο θα παίζει μπάσο, παίζει επίσης σε μια speed metal που λέγεται Dungeon. Στη δεύτερη κιθάρα θα είναι ο Neta Schimoni, που παίζει στο γκρουπ OtherFace, εδώ στο Βερολίνο. Και ειδικά για το συγκεκριμένο live o Kristian Valbo από Obliteration, Black Magic, Aura Noir κτλ θα παίξει τύμπανα. Είναι η πρώτη φορά που θα παίξει μαζί μας.
Υπάρχουν σχέδια να ηχογραφήσετε νέο υλικό σύντομα;
Γράφω αυτή τη στιγμή. Ή, τουλάχιστον, προσπαθώ. Το στούντιο είναι κλεισμένο για τον Δεκέμβριο. Θα δούμε τι θα προκύψει.
Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου! Ανυπομονούμε για το live σας!
Σ’ ευχαριστώ, ανυπομονώ να επιστρέψω στην Αθήνα!
