Τον γνωρίσαμε από τη δράση του στους Universal Trilogy, αλλά έχουμε την εικόνα πως ο Nomik συστήθηκε σε σαφώς περισσότερο κοινό ως frontman των Sleepin Pillow. Τα τελευταία χρόνια ακολουθεί μία παράλληλη solo πορεία, με συμμετοχές σε άλλα σχήματα (όπως οι Seahorse) αλλά και γράφοντας υλικό για τον εαυτό του και για τρίτους. Η δεύτερη προσωπική του δουλειά, Χαρούμενες Φάτσες (2021, Enter Events), μας παρουσιάζει δισκογραφημένη τη φωνή και τη γραφή του στα ελληνικά, σε συνθέσεις ποικίλου ύφους αλλά (κατά τη γνώμη μας) ξεκάθαρα ροκ. Οι απαντήσεις του Nomik στις ερωτήσεις του Μιχάλη Κουρή φανερώνουν άτομο που, αν μη τι άλλο, κινείται και δρα ανάμεσά μας και όχι σε κάποια ουτοπική γυάλα. Αν και το δικαίωμα στο όνειρο παραμένει άσβεστο.
Βρίσκω πως οι Χαρούμενες Φάτσες, το δεύτερο άλμπουμ σου, διαφέρει δραστικά από το προηγούμενο, κυριολεκτικά από όλες τις απόψεις. Ποιες είναι οι κοινές συνισταμένες των δύο δίσκων, κατά τη δική σου εικόνα;
Η κοινή συνισταμένη είναι η ανάγκη να ειπωθεί η αλήθεια. Εκείνη που δε λέγεται με απλές καθημερινές κουβέντες αλλά με μια γλώσσα που γίνεται κατανοητή βαθύτερα και πιο ουσιαστικά απ' όλους. Με την καθαρότητα, το φως και τη δύναμη της μουσικής. Με το ρυθμό που μας συντονίζει στη σωστή ταχύτητα, στη βραδύτητα των αισθήσεων που διέπει το σύμπαν. Είναι η αγνή ανάγκη της έκφρασης σε πλατείς τόνους, αγαπημένες αποχρώσεις και με τρόπους εκλεπτυσμένους.
Στις Χαρούμενες Φάτσες χρησιμοποιείς αποκλειστικά ελληνικό στίχο, κάτι που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει δισκογραφικά (σ.σ. εξαιρείται το project Το Φως Της Σκόνης). Ποιος ο λόγος που ένιωσες πως εδώ έπρεπε να εκφραστείς στη μητρική μας γλώσσα;
Το πρώτο κομμάτι που βγήκε στην κυκλοφορία από το άλμπουμ ήταν το Νευροκόπι, ένα κομμάτι με καθαρά έντεχνη-λαϊκή ενοργάνωση. Η ακρόαση του ολοκληρωμένου δίσκου έδειξε ότι αποτελούσε εξαίρεση σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια του, καθώς το κλίμα του δίσκου παραμένει ροκ. Πώς αποφασίσατε να δώσετε πρώτο στη δημοσιότητα το λιγότερο χαρακτηριστικό κομμάτι του άλμπουμ; Και βέβαια, πώς προέκυψε η δημιουργία του;
Μοιάζει διαφορετικό, αν το βάλεις σε ζυγαριά. Αν το δεις σαν κομμάτι συνόλου, βγάζει νόημα. Το "Νευροκόπι" είναι για μένα ο ιδανικός επίλογος του δίσκου και η ορθότερη επιλογή να το κυκλοφορήσω σόλο, μονάχο του, πριν το υπόλοιπο υλικό. Και το πιστεύω γιατί ακριβώς λόγω της ιδιαιτερότητας του, στέκει. Το μήνυμα του τραγουδιού αντανακλά όλη τη δουλειά. Κι έπειτα έπαιξε στο μυαλό μου πως λειτούργησε κι ως καλλιτεχνικός αντιπερισπασμός. Το είδα σαν πρόκληση. Το έγραψα στην Κύπρο, ένιωθα μόνος, ξένος, παρείσακτος.Τα τρία "ζήτω" που κλείνουν το άλμπουμ αρκούν για να συνθέσουν ολόκληρη κοσμοθεωρία; Να μπούμε δηλαδή να πορευτούμε με αυτά μόνο ως εφόδια;
Δεν είναι κοσμοθεωρία. Είναι απλά τα αυτονόητα για μένα. Πιστεύω ότι αυτά τα τρία "ζήτω" είναι αρκετά να πάνε τον κόσμο μπροστά. Είναι ικανά να σπάσουν δεσμά και να φτιάξουν νέους δεσμούς. Να σφίξουν χέρια. Να μαλακώσουν καρδιές. Να χαράξουν κι άλλο τους πάγους. Να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο για μας και τις επόμενες γενιές.Μπορούμε να αναγνωρίσουμε αρκετό Τουρνά και Σιδηρόπουλο (ενδεικτικά τα ονόματα) μέσα στις Χαρούμενες Φάτσες. Ποιες είναι τελικά οι επιρροές σου από την ελληνική μουσική που σε οδήγησαν στη συγγραφή και την ηχογράφηση του δίσκου;
Ο Σιδηρόπουλος, ο Άσιμος, ο Πουλικάκος, ο Λοϊζος, οι Poll, ο Dylan, οι Beatles. Τα '80s και η δημιουργική, ρομαντική τους ισοπέδωση, οι αλητείες και τα όνειρα της εφηβείας, η προδοσία και το μέλλον που μοιάζει να γλιστράει μέσα απ' τα χέρια μας.Ενώ το προηγούμενο άλμπουμ είχε σαφώς ερωτικό-συναισθηματικό πρόσημο, το νέο άλμπουμ εστιάζει πολύ περισσότερο στην αλληλεπίδραση ατόμου-κοινωνίας. Μουσικά επίσης ο νέος δίσκος είναι σαφώς πιο σκοτεινός και επιθετικός. Πόσο ηθελημένη ή αυθόρμητη ήταν αυτή η διαφοροποίηση;
Ποτέ δεν ήθελα να κάνω ίδιους δίσκους. Φυσικά και ήταν συνειδητή επιλογή οι "Χαρούμενες Φάτσες" να απέχουν απ' το "I ain't gonna be a king" τόσο θεματικά όσο και αισθητικά. Κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται κυνικά, ωμά, επιθετικά, με τ' όνομά τους που λέμε. Το 'χω κάνει και στο παρελθόν κι ένιωσα γράφοντας το δίσκο την ίδια ανάγκη, την ίδια ευθύνη.Η Χώρα Των Πιθήκων μιλάει άραγε για μια φανταστική κοινωνία σαν αυτή του Planet Of The Apes, ή απευθύνεται με σκληρό τρόπο σε μια χώρα πολυ κοντά στη δική μας;
Η "Χώρα των πιθήκων" είναι η χώρα μας. Ό,τι έχει μείνει τουλάχιστον απ' αυτή ή ό,τι δεν είναι πια εδώ. Ό,τι ποτέ δεν ήταν, για όλα εκείνα που οι ρομαντικοί κι ονειροπόλοι αγωνίστηκαν.Πόσο ίδια ή διαφορετική βρίσκεις τη διαδικασία του να γράψεις ένα τραγούδι με το να γράψεις ένα ποίημα; Εξυπηρετούν μια διαφορετική εσωτερική σου ανάγκη;
Πολλά πράγματα μέσα μου δεν τα χω ξεδιαλύνει. Ίσως η ανάγκη να 'ναι η ίδια,ίσως όχι. Σημασία έχει ότι ανοίγουν οι πύλες, απλώνουν οι ουρανοί, χωρίζουν οι θάλασσες και λίγη απ' τη μαγεία των πραγμάτων φανερώνεται μέσα μας και δίνουμε σάρκα και οστά στο άπιαστο. Είτε με το τραγούδι, είτε με την ποίηση.Τι feedback είχες ως τώρα για τα δύο βιβλία τα οποία έχεις γράψει;
Η ποίηση δεν πουλάει. Γράφω γιατί η πραγματικότητα είναι δυσβάσταχτη. Νιώθω μέρος, κομμάτι ενός καλύτερου κόσμου μέσα στην τέχνη. Πάντα χαίρομαι όταν οι άνθρωποι βρίσκουν παζλ τους στα γραπτά μου.Πώς βιώνεις εσύ την πανδημία; Και πώς περιμένεις να βγούμε, όταν βγούμε, από αυτήν την υπόθεση;
Βιώνω την πανδημία με χιλιάδες τρόπους. Πονάω, ασφυκτιώ, ονειρεύομαι, ανυπομονώ, απογοητεύομαι, δημιουργώ, βαριέμαι, φοβάμαι, ελπίζω, θυμώνω, ενημερώνομαι, γυμνάζομαι, τα παρατάω, αναπολώ, αναθεωρώ, αποφορτίζομαι, είμαι έτοιμος να σκάσω. Πιστεύω ο καθένας θα βγει απ' αυτό όπως του αξίζει.Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου σχετικά με το άλμπουμ υπό τις παρούσες συνθήκες;
Ελπίζω να καταφέρω να παίξω λίγα live το δίσκο και να κάνω παρουσιάσεις και βραδιές για το βιβλίο μου.
