Οι Pop Eye σχηματίστηκαν στα τέλη του 2005, από τους αδελφούς Γιάννη (ντραμς, πλήκτρα, programming) και Μάρκο (κιθάρα, programming) Καλατή και τον Δημήτρη Καμπούρη (φωνητικά, στίχοι), ενώ στην πορεία στην παρέα τους προστέθηκε ο Μάνος Αναγνωστάκης (μπάσο) και πρόσφατα η Έφη Θεολόγου (φωνητικά, πλήκτρα, κιθάρα). Η μουσική που παίζουν είναι pop με πολλά στοιχεία ηλεκτρονική μουσικής από τα 80s, 90s και μικρές δόσεις indie και όλα αυτά πάντα σε αγγλικό στίχο.
Η αρχή έγινε με τα singles “if you” και “Deepest sea”, το πρώτο από τα οποία συμπεριλήφθηκε στην συλλογή Silent Wonder του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου το 2007. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε ο πρώτος, φερώνυμος δίσκος από την Shift Records. Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να ακολουθήσει το Almost Dead, Still Alive (2012), το οποίο ήταν δικής τους παραγωγής, από όπου και ξεχώρισε το Better Day που συναντάμε και στο finale του τελευταίου δίσκου τους.
Φτάνουμε αισίως στο 2015, όπου βρίσκουμε τους Pop Eye κυκλοφορούν τον δίσκο που φέρει τον τίτλο Is it Real?. H απάντηση μου είναι, yes it is! Κάθε αμφιβολία και σκεπτικισμός που είχα πριν ακούσω τα κομμάτια χάθηκε όταν τελείωσε η playlist. Έχοντας ακούσει ήδη όλη την μουσική τους πορεία που τους οδήγησε στην δημιουργία του Is it Real?, μπορώ να πω ότι πρόκειται για το πιο ώριμο project που έχουν ηχογραφήσει.
Από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο κομμάτι υπάρχει μουσική και ψυχολογική κλιμάκωση, ξεκινώντας από τα υπαρξιακά ερωτήματα στο πρώτο κομμάτι που σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε limbo, συνεχίζοντας με το What is True και το Rise and Fall που λειτουργούν σαν συνδετικός κρίκος για τη συνέχεια, μέχρι το δεύτερο μισό του δίσκου όπου η διάθεση έχει γίνει καλοκαιρινή (Warn you, Have Some Fun, Back in Town, Yoohoo, Always Young Better Day), αισιόδοξη γεμάτη θετικές σκέψεις και καλή διάθεση. Η μετάβαση από κομμάτι σε κομμάτι γίνεται πολύ ομαλά, η ενορχήστρωση και η εναλλαγή της μελωδίας δείχνει ότι πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο project που έχει ενώσει πολλά στοιχεία από όλο το φάσμα της σύγχρονης μουσικής είτε αυτή πρόκειται για pop, indie ή ηλεκτρονική μουσική. Φυσικά όλα αυτά δεν μπορούν παρά να είναι αποτέλεσμα εξάσκησης και σκληρής δουλειάς αλλά και πειραματισμών.
Από εκεί και πέρα, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι κάθε νέος δίσκος είναι απόρροια των μουσικών ακουσμάτων και επιρροών που προφανώς έχουν όλοι οι καλλιτέχνες. Προφανώς, αυτός ο δίσκος δεν αποτελεί εξαίρεση, μιας και αρκετά κομμάτια προξενούν την αίσθηση της οικειότητας, καθώς παραπέμπουν σε άλλα, ακούσματα. Αυτό όμως, χωρίς να σημαίνει ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο στο άκουσμα, στερεί από τον ακροατή το στοιχείο της έκπληξης.
6/10