Oι πολύ αγαπητοί σε εμάς εδώ στο Soundgaze Noise Figures (σε περίπτωση που κάποιοι φίλοι τυχόν δεν το έχουν παρατηρήσει) είναι το σχήμα από το οποίο έρχεται το τέταρτο single της σειράς A Distant Victory Singles Club, την οποία κυκλοφορεί η Inner Ear γιορτάζοντας δέκα καλά χρόνια πορείας στον ελληνικό εναλλακτικό μουσικό χώρο και, η επιλογή είναι βασικά αναμενόμενη, πρόκειται σαφώς για ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) σύνολο στο ρόστερ του πατρινού label. Και, επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, σας λέμε απλώς ότι τα δύο κομμάτια που αποτελούν το 7ιντσο αυτό, κινούνται στο γνωστό υψηλό επίπεδο, άρα καμία έκπληξη για όσους γνωρίζουν, για όλους όμως τους υπόλοιπους, είναι μία ευκαιρία να ψάξουν να ακούσουν το φοβερό ντουέτο των Γιώργου Νίκα και Στάμου Μπάμπαρη.

Στο καθαρά μουσικό μέρος, οι Noise Figures εδώ παίρνουν την κατεύθυνση που διαφαινόταν ότι επιλέγουν ήδη από την δεύτερη πλευρά του τελευταίου LP τους, του εξαιρετικού Aphelion, δηλαδή κινούνται σε πιο βαριά μονοπάτια, χωρίς όμως να ξεφεύγουν από το psych rock στο ύφος των Black Angels. Αυτό το παιχνίδι heavy κιθάρας και ψυχεδελικού rock πρωτόγνωρό δεν είναι, κάθε άλλο, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι Noise Figures το υπηρετούν με ιδιαίτερη ικανότητα. Και, προσοχή, μην παρασύρεσετε από το γεγονός ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με τον “ξερό” ήχο ενός ντουέτου. Ακόμα και εκεί που το πράγμα τείνει να πάει στους White Stripes των τελευταίων δίσκων (ακούστε κάποια περάσματα του When The Flames Go Up και θα καταλάβετε), ποτέ δεν καταλήγει ακριβώς εκεί. Τα λυσεργικά οράματα από Τέξας μεριά είναι αυτά που δίνουν το χρώμα – το τελευταίο μέρος του Mute Blonde το αποδεικνύει ξεκάθαρα, σε συνδυασμό με το rock’n’roll νεύρο που τους χαρακτηρίζει πάντα.

Άψογο το αποτέλεσμα λοιπόν για άλλη μία φορά, μας κακομαθαίνουν οι Noise Figures εν ολίγοις, αλλά δεν πειράζει, θα το αντέξουμε υποθέτω αναμένοντας την επόμενη δουλειά τους, που εύχομαι να μην αργήσει.

8/10