Κυριακή, 23 Απριλίου 2017 17:03

Josefin Öhrn + The Liberation – Mirage (Juno Records, 2016)

Written by 

Ένα από τα πολλά καλά άλμπουμ που δεν προλάβαμε να σας παρουσιάσουμε, αν και κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο. Ποτέ δεν είναι αργά όμως για να μιλήσουμε για καλή μουσική, ιδιαίτερα όταν αυτή δεν είναι ευρέως γνωστή. Δεύτερο άλμπουμ είναι αυτό για την Josefin Öhrn, που με την παρέα της μας έρχεται από την Σουηδία. Είχε προηγηθεί το εξαιρετικό Horse Dance του 2015 και, ίσως ακουστεί υπερβολικό, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πραγματικά ενδιαφέρον, μία μπάντα που μέσα από τις ηχογραφήσεις της δείχνει πραγματικό ταλέντο, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για ένα πραγματικά ανερχόμενο όνομα.

Το μίγμα που η Josefin Öhrn και οι Liberation μας προσφέρουν δεν είναι πρωτόγνωρο, σίγουρα. Η ακρόαση του δίσκου φέρνει στην επιφάνεια την αγάπη της παρέας αυτής για τους Neu!, όπως και για τους Suicide, αλλά και για την ψυχεδέλεια και την εκλεκτική pop. Ο δίσκος είναι γεμάτος motoric beats, υπόκωφα επαναλαμβανόμενα synths που δένουν αρμονικά με το ρυθμικό υπόβαθρο θυμίζοντας κάποιες φορές τις πρώτες, υπέροχες ηχογραφήσεις των Stereolab, αλλά και την γεμάτη συναίσθημα, χωρίς υπερβολές όμως ερμηνεία της Öhrn που κατορθώνει να ισορροπήσει ανάμεσα στην αισθαντική θυληκότητα και το νεύρο, να ακουμπά συγχρόνως στο rock’n’roll και στην avant pop, με ιδιαίτερα αρμονικό, συχνά εθιστικό τρόπο.

Ο δίσκος είναι συνολικά καλός, χωρίς χτυπητές αδυναμίες, δεν μπορείς όμως παρά να ξεχωρίσεις το δυναμικό The State (I’m In), με τον οποίο ξεκινά (την απόλυτη μίξη των Neu! με τους Suicide), όπως και το In Madrid, τα drones του οποίου μας θυμίζουν εκ νέου το ντουέτο Vega/Rev και το οποίο καταλήγει εκεί που ακριβώς αρχίζει το Rainbow Lollipop (στην ουσία δηλαδή πρόκειται για meddley). Το Rainbow Lollipop ακριβώς αποτελεί μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες στιγμές του δίσκου, καθώς παρά τον δυνατό ρυθμό του κλείνει στο μάτι στον Gainsbourg (τα φωνητικά που είναι στα γαλλικά ενισχύουν την εντύπωση αυτή), προσφέροντάς μας όμως και γερές ψυχεδελικές δόσεις. Πολύ καλό και το Looking For You που βάζει και λίγο από Velvets στο μίγμα, όπως και το Imagine You, αν και, όπως είπαμε, μην ψάξετε για “παραγεμισματα”, δεν θα βρείτε!

Κοντολογίς, μιλάμε για ένα σχήμα που πιστεύω ότι θα ακουστεί κι άλλο και, φυσικά, θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο να δούμε στα μέρη μας. Το ταλέντο του, όπως είπαμε και πιο πάνω, είναι αδιαμφισβήτητο, ενώ η μουσική του έχει το τεράστιο προσόν να είναι εύληπτη, αποφεύγοντας συγχρόνως τις ευκολίες. Πραγματικά όμορφη ηχογράφηση, που αξίζει να ψάξετε (μαζί με το περσινό ντεμπούτο του συγκροτήματος). Δεν πρόκειται να μετανιώσετε.

8/10

Παναγιώτης Γαβρίλης

 

Ο Παναγιώτης Γαβρίλης είναι επιφανειακά ένας εξωστρεφής τύπος που αγαπά την μπύρα και τις θορυβώδεις κιθάρες, όμως στην πραγματικότητα είναι ένας ρομαντικός: αγαπά την λογοτεχνία και την ποίηση και ονειρεύεται κάποτε (σύντομα, η ζωή είναι μικρή), να επικρατήσει παγκόσμια ειρήνη και ευμερία και η ΑΕΚ να «σηκώσει» το Champions League. Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Ποτέ.

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα