Το Riza των Villagers Of Ioannina City υπήρξε δίχως αμφισβήτηση ένα από τα πλέον συζητημένα άλμπουμ της δεκαετίας των '10s για την εγχώρια μουσική (καθόλου τυχαία, προφανώς, το αντίστοιχο album review εξακολουθεί να αποτελεί το πιο πολυδιαβασμένο κείμενο της ταπεινής ιστοσελίδας μας). Ήταν τόσο σαρωτικό το ενδιαφέρον που προκάλεσε που λογικά προέκυψε το ερώτημα πως θα ακούγεται η επόμενη κυκλοφορία τους (αυτή ήταν και η κατακλείδα του προαναφερόμενης δισκοκριτικής μας). Όσο λοιπόν καθυστερούσε η κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ των VIC τόσο περισσότερο εντεινόταν η περιέργεια, μάλιστα το ότι δεν θα περιέχει κλαρίνο έτεινε να γίνει αστικός μύθος…
5,5 χρόνια μετά όλες οι απορίες λύθηκαν με την ψηφιακή κυκλοφορία του Age Of Aquarius το φθινόπωρο του 2019. Από την εισαγωγή κιόλας τα πράγματα έγινα ξεκάθαρα: “This is the Start of Something New". Βεβαίως τίποτα δεν ξεκινάει από το μηδέν και τίποτα δεν προκύπτει τυχαία, έτσι η ιστορία της ομώνυμης σύνθεσης ξεκινάει περίπου μια δεκαετία πίσω (υπάρχει σχετικό βίντεο στο Youtube στο οποίο μπορείτε να δείτε το συγκρότημα να παίζει το συγκεκριμένο κομμάτι σε μια καθηλωτική εκτέλεση σε συναυλία του 2011!), δηλαδή πριν καν κυκλοφορήσει το Riza. Αρκεί λοιπόν το πρώτο κομμάτι του δίσκου (μαζί με το σύντομο intro του) για να ξεκαθαρίσει η μπάντα τις προθέσεις της και να απαντηθεί το παραπάνω ερώτημα σχετικά με το ύφος και τον ήχο της νέας δουλειάς: είναι σαφώς διαφορετικό από αυτό του προκατόχου.
Κακά τα ψέματα, η μαζική επιτυχία του Riza και οι συνακόλουθες συζητήσεις περί αυτού παραμέρισαν το γεγονός πως οι VIC είναι ένα κανονικό heavy rock γκρουπ. Κι όταν λέμε «κανονικό» εννοούμε με σαφείς επιρροές από σχήματα του είδους, ανάλογο τρόπο παιξίματος και συνολικά αντίστοιχη φιλοσοφία. Εδώ πλέον γίνεται ολοφάνερη η αγάπη τους για το heavy psych rock όπως αυτό θεμελιώθηκε βασικά από μπάντες της γερμανικής σκηνής (ενδεικτικά Colour Haze και My Sleeping Karma) αλλά και το αμερικάνικο desert/heavy rock των Kyuss και κυρίως των Queens of the Stone Age (κάποια από τα riff στα Part V, Cosmic Soul και For The Innocent μιλάνε από μόνα τους). Ευθύς αμέσως κάποιος θα αναρωτηθεί «και με τα παραδοσιακά πνευστά τι γίνεται;». Δεν λείπουν και αυτά, είναι διακριτός ο ρόλος τους σε συνθέσεις σαν τα Dance of the Night και Father Sun αλλά σίγουρα δεν καθορίζουν αυτά την διάρθρωση και εξέλιξη των κομματιών. Στο Riza ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής ήταν το κλαρίνο, με τον δεξιοτέχνη Κωνσταντή Πιστιόλη να μαγνητίζει τα βλέμματα στις συναυλίες με το παίξιμο του και την εν γένει παρουσία του. Εδώ τον πρώτο λόγο έχει ο πυρήνας του γκρουπ, το ιδρυτικό τρίο, δηλαδή, που περιλαμβάνει κιθάρα – μπάσο – τύμπανα. Φυσικά δεν έχουν εξαφανιστεί τόσο το κλαρίνο όσο και η τσαμπούνα, απλώς η παρουσία και η συμβολή τους είναι περιορισμένη.
Όσοι πίστευαν ότι οι VIC θα ακολουθούσαν στο δεύτερο δίσκο τη λογική του ντεμπούτου τους και ότι είχαν ήδη έτοιμη μια μακρά λίστα με παραδοσιακά κομμάτια προς διασκευή που θα συνοδεύουν εορταστικές γυροβολιές και συναυλιακά ξεσαλώματα με καπνογόνα, μάλλον δεν είχαν αγγίξει την ουσία του συγκροτήματος. Οι VIC έχουν ένα δικό τους όραμα που θέλουν να υλοποιήσουν ακόμα κι αν δυσαρεστηθεί σημαντική μερίδα του κοινού που πηγαίνει στις συναυλίες τους αναμένοντας τα σχετικά «μπάχαλα» υπό την υπόκρουση των κομματιών του Riza και του EP Zvara/Karakolia. Βεβαίως εδώ υπάρχει ο αντίλογος, σύμφωνα με τον οποίο το γεγονός πως περιορίστηκαν οι αναφορές στην παραδοσιακή μουσική και εξαφανίστηκε ο ελληνικός στίχος και το γκρουπ κινήθηκε προς ένα μονοπάτι που παρατηρείται συνωστισμός του στερεί από την πρωτοτυπία και το ξεχωριστό του στίγμα. Δεν είναι λανθασμένη σίγουρα η συγκεκριμένη αντίληψη, αλλά πρακτικά υπερκαλύπτεται από το αποτέλεσμα που προέκυψε και το οποίο δικαιώνει απόλυτα την επιλογή τους.
To Age Of Aquarius είναι ένα θαυμάσιο άλμπουμ στο σύνολο του, ακόμα και η σχετική αμηχανία που προκαλεί η reggae/ska εισαγωγή του Millennium Blues εξανεμίζεται στο ντελιριακό φινάλε του, το οποίο και δικαιολογεί την ύπαρξη του εντός του. Το κυριότερο ωστόσο είναι πως ο ήχος που υιοθετεί εδώ η μπάντα της ταιριάζει απόλυτα και τα μέλη της έχουν την ικανότητα να αναπαραγάγουν και να εξελίξουν. Ναι, η απουσία ελληνικού στίχου και εντονότερων αναφορών στην εγχώρια μουσική τους στερεί λίγο από την πρωτοτυπία αλλά κερδίζουν πόντους από το γεγονός πως δεν επέλεξαν την εύκολη λύση ακολουθώντας την ίδια ακριβώς συνταγή με το ντεμπούτο τους. Αν το Age Of Aquarius ακουγόταν σαν καρμπόν του Riza, όσο καλό κι αν ήταν ποιοτικά, θα φανέρωνε στασιμότητα, σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν το βήμα μπροστά που όλοι ανέμεναν. Οι VIC εν τέλει πήραν το ρίσκο, προτίμησαν να κάνουν κάτι διαφορετικό, έστω και λιγότερο ξεχωριστό (πιο συμβατικό, αν προτιμάτε) αλλά ταυτόχρονα δεν δίστασαν να αναμετρηθούν με το σκληρό ανταγωνισμό που προκύπτει από το δεδομένο του πλήθους των γκρουπ που κινούνται σε ανάλογο ύφος. Αυτό όμως ίσως να είναι το κλειδί για να μπουν πιο γερά στο παιχνίδι των διεθνών φεστιβάλ και των ευρωπαϊκών heavy rock ακροατηρίων, στα οποία η παρουσία τους είναι ήδη σημαντική.
Κλείνοντας, για την ιστορία, να σημειώσουμε πως το Age Of Aquarius έγινε διαθέσιμο στις ψηφιακές πλατφόρμες τον περασμένο Σεπτέμβριο για να συνδυαστεί με την μεγάλη συναυλία τους στο Θέατρο Βράχων. Έκτοτε ακολούθησε σιγή σχετικά με την φυσική κυκλοφορία του δίσκου, μέχρι που η μπάντα ανακοίνωσε ότι αυτή θα πραγματοποιηθεί μέσω της Napalm Records, του ισχυρού ευρωπαϊκού label που τα τελευταία χρόνια έχει συγκεντρώσει σημαντικά ονόματα του heavy rock όπως οι Monster Magnet, John Garcia και Monkey3, μεταξύ άλλων. Άλλη μια απτή απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο ή αποτέλεσμα συγκυριών.
8,5/10
