Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ο ανθρωποπίθηκος που εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ δέχθηκε επίσκεψη του μπαμπουίνου που είναι από τους υπεύθυνους του Brexit, του Nigel Farage και δύο ανθυπομπαμπουίνων που προσποιούνται το επιτελείο του. Αφού συνεχάρησαν ο ένας τον άλλο και αντάλλαξαν ρατσιστικά ανέκδοτα (ο νέος πλανητάρχης είχε μάλιστα να μοιραστεί όμορφες ιστορίες από τις ένδοξες μέρες της Κου Κλουξ Κλαν, που μακάρι να ξαναγυρίσουν), ο Nigel εξήρε τις προσπάθειες και των δύο, που έπεισαν τους αηδιαστικούς φτωχούς ότι δήθεν είναι με το μέρος τους και όλοι μαζί ήπιαν στην υγεία των αντιπάλων τους, διότι, χωρίς αυτούς τίποτα από όσα αυτά τα όμορφα ανθρωποειδή πέτυχαν πρόσφατα δεν θα είχε καταστεί εφικτό. Στο τέλος, έβγαλαν αναμηνστικές φωτογραφίες πάνω σε κάτι κλαδιά, ενώ ένας απο τους ακόλουθους του Nigel έδωσε όνομα στο κουαρτέτο: The Brex Pistols. Ελπίζω ο πρώην Rotten νυν Lydon, να τους εξηγήσει ευγενικά ότι θα έπρεπε το συντομότερο να μας απαλλάξουν όλοι μαζί της παρουσίας τους, αλλά δεν το φαντάζομαι, διότι είναι απασχολημένος να γυρίζει διαφημίσεις, κάτι που εξηγεί αρκετά πράγματα, φυσικά. Όπως και να έχει, η εκλογή Trump θα πρέπει, πέραν των δηλώσεων, να αντιμετωπιστεί από τους καλλιτέχνες με έργα: σπάνια έως ποτέ μία πολιτική δήλωση έχει το ίδιο βάρος με ένα τραγούδι διαμαρτυρίας. Τώρα είναι η ώρα της δράσης!

ΥΓ Ζητώ ταπεινά συγνώμη από τους μπαμπουίνους, φοβάμαι ότι μόλις τους αδίκησα...