Πέμπτη, 10 Ιανουαρίου 2019 22:07

Blood Ceremony: Just like witches at Black Masses

Written by 

Οι Blood Ceremony εμπνεύστηκαν το όνομα τους από ισπανική horror ταινία που κυκλοφόρησε το 1973. Την ίδια χρονιά δηλαδή που οι Black Sabbath στρογγυλοκάθισαν ακόμα πιο άνετα στον θρόνο τους με το Sabbath Bloody Sabbath και τόσο οι Jethro Tull με το A Passion Play όσο και οι Uriah Heep με το Sweet Freedom συνέχιζαν το πετυχημένο σερί των χρυσών δίσκων. Στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε occult αλλά ούτε και νοσταλγοί του retro rock. Και αν πάλι όλα τα παραπάνω δεν σου προξενούν καμία απολύτως εντύπωση, υπάρχει επίσης και η Alia O’ Brien. Μια από τις σύγχρονες ιέρειες του doom rock. Σκοτεινή, μαγευτική αλλά και όσο υπερταλαντούχα χρειάζεται για να οδηγήσει την γνήσια καναδική τιμιότητα που ρέει στις φλέβες των Blood Ceremony σε δυσθεώρητα μουσικά ύψη. Λίγο πριν από την παρθενική τους επίσκεψη για δυο εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, λοιπόν, το Soundgaze επιχειρεί μια μίνι ανασκόπηση της καθ’ όλα εντυπωσιακής τους δισκογραφικής πορείας.  

Blood Ceremony (2008)

Το πρώτο αίμα και συνάμα το πρώτο μεγάλο σοκ. Με τις Sabbath-ικές επιρροές να απλώνουν την βαριά σκιά τους σχεδόν σε κάθε riff και το rhythm section να ορθώνει ένα γιγάντιο τείχος στιβαρότητας που δεν απαρνείται όμως τις hard rock καταβολές του, ολόκληρο το άλμπουμ μοιάζει με έναν ακατάπαυστο μονόλογο σκοταδιασμένου και ελαφρώς ακατέργαστου doom metal. Η παρουσία, ωστόσο, της Alia O’ Brien στο μικρόφωνο και το φλάουτο δεν γεννά μονάχα ενθουσιασμό και έκπληξη αλλά προσδίδει εξυψωτικές όσο και ανατριχιαστικές διαστάσεις σε κομμάτια όπως τα I’m coming with you, Return to Forever και το λατρεμένο Children of the Future. Το νερό ήδη είχε μπει στο αυλάκι και η περιοδεία με τους Electric Wizard που ακολούθησε ήταν η καλύτερη επιβράβευση.

 

Living with the Ancients (2011)

Μακράν ο πιο must-listen δίσκος στην καριέρα του καναδικού συγκροτήματος. Το δίπολο των Black Sabbath και Jethro Tull αποδεικνύεται ακόμα πιο συμπαγές αναφορικά με τον καθορισμό του μουσικού ύφους του δίσκου, αλλά εκείνο που διαφοροποιεί σημαντικά την κατάσταση είναι η κατακόρυφη πρόοδος σε οργανικό επίπεδο. Τολμώ να πω ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι ο μουσικός θρίαμβος του κιθαρίστα Sean Kennedy. Όχι μόνο γιατί σπρώχνει την μπάντα σε υπερβατικές κορυφές αλλά γιατί την καθοδηγεί τόσο μαεστρικά ώστε αυτή να δώσει σάρκα και οστά σε ένα σαγηνευτικό, πλήρως ερεθιστικό άκουσμα που σε κάνει μονίμως να νιώθεις ότι έχεις κερδίσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία του Mario Bava. Προφανώς και το My Demon Brother είναι εκείνο που σου γίνεται εμμονή από το πρώτο κιόλας άκουσμα, ωστόσο το άλμπουμ είναι γεμάτο από ένα σωρό highlights και μελωδίες, οι οποίες με την πολύτιμη βοήθεια του Sanford Parker πίσω από την κονσόλα, κάνουν τα πάντα προκειμένου να σε βυθίζουν αργά και ηδονικά σε μια μαγευτική παραζάλη. Και αν κρίνουμε από τα Oliver Haddo (το στανταράκι πλέον σε όλα τα συναυλιακά setlist τους), Morning of the Magicians και Daughter of the Sun πετυχαίνουν απόλυτα τον σκοπό τους. Η μετέπειτα περιοδεία με τους Ghost σε Ευρώπη και Αμερική ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.

 

The Eldritch Dark (2013)

Αν τα προηγούμενα δυο άλμπουμ ήταν η βαρυσήμαντη δήλωση που πάντα περιμένεις από ένα πολλά υποσχόμενο συγκρότημα, με το εντυπωσιακό The Eldritch Dark τσιμεντώνουν ακόμα περισσότερο την μουσική τους προσωπικότητα και εδραιώνονται πλέον ως μια από τις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες μπάντες της γενιάς τους. Τα επίπεδα των συνθέσεων παραμένουν σε καθηλωτικά επίπεδα και με τον μανδύα της Sabbath-ικής παραμόρφωσης να έχει περιοριστεί εκούσια στο ελάχιστο, το σύνολο του άλμπουμ βρίσκει στήριξη σε ένα πιο μινιμαλιστικό rock μοτίβο που φιλτράρει με μεστότητα τις folk διδαχές των Jethro Tull, τις μελωδικές εξάρσεις των Uriah Heep όσο και την prog πλευρά των Deep Purple. Το σημαντικότερο στοιχείο βεβαίως έχει να κάνει με το γεγονός ότι πίσω από την βαθειά υπόκλιση που κερδίζει εκ νέου η O’ Brien με το ρεσιτάλ της στα αλαβάστρινα Ballad of the weird sisters και Drawing down the Moon, υπάρχει αρκετός χώρος ακόμα και για τους Lucas Gadke και Michael Carillo, στο μπάσο και τα drums αντίστοιχα, ώστε να καταθέσουν τις οργανικές τους αρετές. Ακούστε τα Lord Summerside και The Magician και θα πιάσετε επακριβώς το νόημα.

 

Lord of Misrule (2016)

Σαφέστατα όχι το πιο φαντεζί άλμπουμ της μέχρι τώρα πορείας τους, αλλά σίγουρα το πιο ουσιαστικό και συγχρόνως ένας μικρός μουσικός θησαυρός για τους αμετανόητου λάτρεις του βινυλίου. Φανερώνει άλλωστε μια μπάντα που δεν επαναπαύεται στις δάφνες της αλλά συνεχίζει να προοδεύει και να γιγαντώνεται από πλευράς προσωπικότητας. Η prog αισθητική του Τhe Eldritch Dark μετεξελίσσεται αυτή τη φορά σε μια πιο χαμαιλεοντική προσέγγιση που ορίζει ως πυξίδα έκφρασης περισσότερο τον βρετανικό rock ήχο των ‘60s και λιγότερο τον αντίστοιχο των ‘70s. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι doom/occult ορέξεις του παρελθόντος κλειδώνονται μάλλον οριστικά στο ντουλάπι και την θέση του εδραιώνει μετά βαΐων και κλάδων ένα μεσαιωνικό folk μοτίβο που στηρίζεται αποκλειστικά σε πιο soft και μπαλαντοειδή κομμάτια, τα οποία συνοδεύονται ανά σημεία και από ορισμένα διακριτικά ψήγματα ψυχεδέλειας. Αναμφίβολα, η παραγωγή δια χειρός Liam Watson εγκωμιάζει ακόμα περισσότερο αυτό το ηχητικό απαύγασμα υπογραμμίζοντας τον έντονο συναυλιακό του χαρακτήρα, ωστόσο, επί της ουσίας οι πρωταγωνιστές και οι συσχετισμοί παραμένουν οι ίδιοι. Το αντιλαμβάνεσαι εξάλλου και από τους στίχους των Half Moon Street και Things present, Things past που ξετυλίγονται σαν χειμωνιάτικο παραμύθι από το χείλη της O’ Brien ή από το λίκνισμα των The Rogue’s lot και Old Fires πάνω στα τάστα του Kennedy.

Το βράδυ του Σαββάτου, λοιπόν, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Fuzz. Αν τυχόν συναντήσετε στον πηγαιμό για το live αιματοβαμμένες μάγισσες να χορεύουν αλαφιασμένα και τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα να σιγοτραγουδάει φολκλορικούς ρυθμούς, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιληφθείτε ότι σας περιμένει μια εξόχως μαγική βραδιά. Όλα τα υπόλοιπα αφήστε τα πάνω στους Blood Ceremony.  

Παναγιώτης Δέλτας

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα