Για το πρώτο μέρος του αφιερώματος, πατήστε εδώ.

Για το δεύτερο μέρος του αφιερώματος, πατήστε εδώ.

8.) Be Glad for the Song Has No Ending (1971)

Track listing: Come With Me - All Writ Down – Veshengro - See All the People - Waiting for You - The Song Has No Ending (Parts 1 to 9).

Island ILPS 9140

Παραγωγή : Joe Boyd

Το ποδαρικό στη νέα τους εταιρεία (και συνάμα η τελευταία παραγωγή του Boyd) ήταν το soundtrack από ένα βιογραφικό φιλμ τους αγνώστου σκηνοθέτη (εγώ πάντως δεν κατάφερα να το βρω, το έχει δει κανένας σας;). Εδώ φαίνονται να ξαναβρίσκουν την χαμένη τους έμπνευση μετά από τόσα άλμπουμ θυμίζοντάς μας ποιοι ήταν. Και δεν έχουν τόση σημασία τα shortcuts πλάνα της ταινίας που κοσμούν το εξώφυλλο, όσο ο γυμνός ιππότης με το σπαθί που διακρίνουμε στο κέντρο και που μας διακτινίζει ξανά πίσω στον μεσαίωνα.

Αυτό εκλαμβάνουμε από το πανέμορφο κέντημα Come With Me με φοβερό βιολί και φωνητικά κοσμήματα, αλλά και από το απαλό τούλι Veshengro που χαϊδεύει τεμπέλικα λικνιζόμενο από τον θρήνο στην χαρά. Αξιοπρόσεκτες οι ηλεκτρικές κιθάρες που ντύνουν το All Writ Down κλίνοντας κατά Grateful Dead μεριά και η «πειραγμένη» κάντρυ που μαζί με ασύλληπτες ρίμες με φοβερό χιούμορ ανακατεύονται στο εξάλεπτο Waiting for You περιμένοντας «…τον κόσμο να ξεκινήσει, περιμένω τους δικαστές να δικαστούν, περιμένω τον Θεό να πάει διακοπές…»!

Αδιάφορο περνά το See All the People αφού ο μόνος στίχος είναι ο τίτλος και εκνευριστικά χάχανα, όμως ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με το 26λεπτο ινστρουμένταλ The Song Has No Ending (Parts 1 to 9) που πιάνει όλη την β' πλευρά βασιζόμενο σε ένα γλυκό βαλσάκι με μαντολίνο ή ακορντεόν (που είναι το κυρίως θέμα) και εξελισσόμενο σε μια μεσαιωνική σουίτα σύμφωνα με την μόδα της εποχής με κουδούνια, σιτάρ (όπου ακούμε ένα αξεπέραστο ταξίμι), ονειρεμένα φλάουτα, πότε πομπώδεις και πότε πονεμένες πίπιζες και γεμάτους αυτοσχεδιασμούς στα κάθε λογής έγχορδα που μόνο έναν αναίσθητο δεν είναι δυνατό να ταξιδέψουν έστω και για λίγα λεπτά σε τόπους χωρίς μέτρα, σταθμά, πρέπει και γιατί, κλείνοντας με μια μάντρα με φθόγγους υμνώντας ένας Θεός ξέρει τι. Νομίζω ότι με τούτο το κομμάτι πέτυχαν την απόλυτη κάθαρση της ψυχής τους (και της δικής μας) δίνοντας νότες που τα λένε όλα έστω και με κλειστό το στόμα… Η τελευταία τους κορυφαία στιγμή ατενίζει στα ίσια το Hangman’s… και όσο πειραματική φαίνεται, άλλο τόσο σε τραβάει πάνω της.

Επιτέλους ξαναγύρισαν. Αλλά για τελευταία φορά….

(***)

9.) Liquid Acrobat as Regards the Air (1971)

Track listing: Talking Of The End - Dear Old Battlefield - Cosmic Boy - Worlds They Rise and Fall - Evolution Rag - Painted Chariot - Adam and Eve - Red Hair - Here Till Here is There – Tree - Jigs: Eyes Like Leaves / Sunday Is My Wedding Day / Drops Of Whiskey / Grumbling Old Men - Darling Belle.

Island ILPS 9172

Παραγωγή : Stanley Schnier

Ο πολυοργανίστας Malcolm Le Maistre (μπάσο, φλογέρα, μαντολίνο, μπουζούκι, γκλοκενσπιλ, όργανο, κλαρινέτο κι ένα σωρό άλλα!) που ήρθε στην θέση της Simpson μαζί με τον νέο παραγωγό άλλαξαν τα πάντα: άντλησαν υλικό από την πλούσια Εγγλέζικη θεατρική παράδοση του μιούζικαλ στο Evolution Rag και στο 12λεπτο Darling Belle (παρά τα αξιοπρόσεκτα φωνητικά της Licorice), αλλά χωρίς να ξέρουν πού πρόκειται να τους βγει ανακάτεψαν ρέγγε(!) στο Adam and Eve, ροκ στο Painted Chariot, ξαναέπαιξαν το The Tree από το πρώτο τους άλμπουμ ως Tree (γιατί;) χωρίς να προσθέτει τίποτε (και θα το επαναλαμβάνουν στο μέλλον…), τίμησαν για άλλη μια φορά την Κέλτικη παράδοση με το όμορφο βιολί που ακούμε στο ινστρουμεντάλ Jigs και τις ηλεκτρικές κιθάρες στο Dear Old Battlefield (και ας το κάνουν καλύτερα οι Chieftains, οι Steleeye Span ή πολλοί άλλοι…) και ακούγονται ανέμπνευστοι και κουρασμένοι στα Cosmic Boy και Worlds They Rise and Fall. Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά έγιναν με την συγκατάθεση των Heron και Williamson, καθώς (λογικό είναι να) κουράστηκαν και επεδίωκαν κάποια αλλαγή, η οποία μπορεί μεν να ανέβασε τον δίσκο με τον πολύ ευρηματικό τίτλο και το πολύ ωραίο εξώφυλλο (με τους 4 τους σε ένα ομιχλώδες τοπίο) στο № 46 των τσαρτς, πλην όμως ήταν η τελευταία φορά που τα έβλεπαν (τα Εγγλέζικα, να εξηγούμαστε γιατί τα Αμερικάνικα δεν τα είδαν ποτέ…) και το «μολύβι» τους μοιάζει να σώνεται.

Ευτυχώς όμως αυτό δεν ισχύει για τα Talking Of The End και Here Till Here is There που ξεπηδώντας από μια πακιστανική ορχήστρα στην μεσαιωνική φολκ και με την βοήθεια του σιτάρ αφήνει την Licorice να σκορπίσει άπλετα τον καημό της: «…αν μπορούσα να τραγουδήσω μόνο ένα τραγούδι…», ούτε για το Red Hair όπου για μόλις δύο λεπτά ένα μεταξένιο τσέλο μας θυμίζει με ποιους έχουμε να κάνουμε.

Το πλοίο όμως αρχίζει να μπατάρει και οι ίδιοι παίζουν σαν την ορχήστρα του Τιτανικού…

(**)

10.) Earthspan (1972)

Track listing: My Father Was a Lighthouse Keeper – Antoine - Restless Night - Sunday Song - Black Jack David - Banks of Sweet Italy - The Actor - Moon Hang Low - Sailor and the Dancer – Seagull.

Island ILPS 9211

Παραγωγή : Mike Heron, Robin Williamson

Η Licorice McKechnie αφού έδωσε την ψυχή της στο Banks of Sweet Italy έφυγε λίγο μετά από αυτό το άλμπουμ και πήγε και αυτή στην Αμερική, όπου μετά από διάφορες δουλειές σαν σερβιτόρα και υπάλληλος σε γκαρνταρόμπα έφυγε για την έρημο της Αριζόνα το 1988, απ' όπου χάθηκαν τα ίχνη της και δε ξανακούσαμε τίποτα ποτέ γι' αυτήν…

Και καλά έκανε διότι επίσης δεν αξίζει να ακούσουμε τίποτε γι' αυτόν τον δίσκο με το απαίσιο εξώφυλλο, εκτός από το Sailor and the Dancer όπου μόλις για δυόμιση λεπτά ξαναγυρίζουν στην μπαρόκ και η καρδιά μας αναθαρρεύει ξανά. Συνεχίζουν εσφαλμένα να ανακατεύουν άσκοπα την τράπουλα με προγκ (Sunday Song) και συνθεσάιζερ (Antoine), ξαναπαίζουν χωρίς λόγο το Black Jack Davy από το I Looked Up ως Black Jack David και όλα τα υπόλοιπα κομμάτια στερούνται ενδιαφέροντος.

Τι την ήθελαν οι ίδιοι την παραγωγή; Αφού πάλι στο βούρκο βυθίζονται και το χειρότερο, αρχίζει και τους αρέσει!!

(**)

11.) No Ruinous Feud (1973)

Track listing: Explorer - Down Before Cathay - Saturday Maybe – Jigs - Old Buccaneer - At The Lighthouse Dance - Second Fiddle - Circus Girl - Turquoise Blue - My Blue Tears - Weather The Storm - Little Girl.

Island IL 34832

Παραγωγή : Mike Heron, Roger Mayer

12.) Hard Rope & Silken Twine (1974)

Track listing: Maker of Islands - Cold February - Glancing Love - Dreams of No Return - Dumb Kate – Ithkos.

Island 87704

Παραγωγή : Mike Heron

Ο Gerard Dott (πλήκτρα) έρχεται στην θέση της McKechnie, προστίθενται γυναικεία σόουλ φωνητικά, μπαίνουν πλέον μπάσο, ντραμς, κιθάρες και κήμπορντς και όλα τα παραδοσιακά όργανα που ξέρουμε εξαφανίζονται εκτός του τσέλου μετασχηματίζοντάς τους σε μια ροκ μπάντα με πολλά πνευστά που παίζει «ηλεκτρικές μπαλάντες». Οι μυθολογικοί στίχοι έχουν πάει περίπατο (ρίξτε μια ματιά στους τίτλους) και τα κομμάτια τους πλέον έχουν «σπάσει» σε δίλεπτα – τρίλεπτά το πολύ μπας και ψαρέψουν κάνα σινγκλ από το ράδιο, αλλά εις μάτην…

Η απογοήτευση όμως που προκαλούν οι δύο στερνοί τους δίσκοι γυρνάει σε αηδία όταν τολμούν και διασκευάζουν το My Blue Tears της… Dolly Parton(!), το ρίχνουν στην… ρέγκε (!) με το ινστρουμένταλ Second Fiddle (τραγούδι των Tommy McCook & The Supersonics από το 1968) και στην… μπόσα νόβα με το Turquoise Blue και κοπιάρουν την Philadelphia σοουλ στο Maker of Islands, ξαναπαίζουν το Jigs από το Liquid…. (μα τι τους έχει πιάσει;) και αναλίσκονται στο να παίρνουν ροκ, κάντρυ, βαλς και να τα κάνουν σαλάτα χωρίς ίχνος έμπνευσης όπως μαρτυρά και το απαίσιο εξώφυλλο του No Ruinous… (θυμίζει «σήμερα στην πόλη σας»!) σε αντίθεση με τον υπέροχο πίνακα του Hard Rope… με μια φτερωτή γυμνή νεράϊδα, ένα κοτσύφι, ένα φίδι, ένα ποντίκι κι ένα σπουργίτι να νοσταλγούν την φύση που φεύγει. Τα μόνα που αξίζουν από τούτα τα άλμπουμ είναι το Little Girl του πρώτου και το εξάλεπτο Cold February του δεύτερου που βουτούν για τελευταία φορά στην πλούσια παράδοση των πανέμορφων Highlands.

Οι εποχές έχουν αλλάξει πλέον, ακόμα και το φολκ κίνημα της Αγγλίας ψυχορραγεί και οι φίλοι μας δεν ξέρουν πλέον τι ποιούν. Παίζεις δημοτικό με ηλεκτρικές κιθάρες; Ε, κάτι τέτοιο συμβαίνει και εδώ αλλά τους το συγχωρούμε για όλα όσα μας χάρισαν τα προηγούμενα χρόνια!!

(*½)

(και για τους δύο δίσκους)

Διαλύθηκαν το 1974 και οι δυο παλιόφιλοι δεν ξαναντάμωσαν ποτέ, αφήνοντας τα εγώ τους να τους κυριεύσουν ολοκληρωτικά και νερό στο κρασί τους ξαναέβαλαν κοντά 30 χρόνια μετά για να ξανασμίξουν σε μια επετειακή επανένωση….

Τι απέγιναν όμως;

Ο Williamson πήγε στην Αμερική (κι αυτός;) κι έφτιαξε τους Merry Band μένοντας πιστός στην Κέλτικη παράδοση. Έκανε περιοδείες, έγραψε μουσικά βιβλία και ένα μυθιστόρημα (The Glory Trap) με θέμα το λαθρεμπόριο όπλων στο… Μαρόκο(!) (τελικά κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται ποτέ…) και εμπνευσμένος από τις πρώτες ημέρες της παλιάς του μπάντας έγραψε το μονόπρακτο The Mirrorman Sequences και το μιούζικαλ The Mabinoglion. Μοιράζει τον καιρό του ανάμεσα στο Κάρντιφ και στο Λος Αντζελες, γράφει μουσική για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και συνεχίζει να ηχογραφεί έως σήμερα έχοντας βγάλει καμμιά 25αριά δίσκους!!!

Ο Heron δεν πήγε στην Αμερική (!), έφτιαξε τους Mike Heron’s Rerutation για ένα δίσκο στην Bronze και το 1977 πήγε σε ένα αγροτόσπιτο στο Peebleshire το οποίο διαμόρφωσε σε στούντιο και βγάζει δίσκους «όποτε του την βαρέσει», στα 80's έγραψε τραγούδια για την Bonnie Tyler (…) και τους Manfred Mann. Συγχωριανό του έχει τον Le Maistre και που και που συναντιούνται στην παμπ για να πιουν τα μπυρόνια τους και να θυμηθούν τα παλιά.

Οι ISB λάτρεψαν και συνδύασαν μοναδικά την πότε θορυβώδη και πότε νεκρικά σιωπηλή φύση, το αινιγματικό θρόισμα του αέρα, το εκτυφλωτικό φως που ξεπετάγεται μέσ' απ' το σκοτάδι και το αγχωμένο ζουζούνισμα των εντόμων, βγάζοντας ασύλληπτα τραγούδια, προσκυνώντας πότε τον έρωτα και πότε τον θάνατο και απογοητευμένοι από την πυώδη χλεύη του κόσμου που τους θεωρούσε ένα μάτσο τρελών, αποτραβήχτηκαν στην σπηλιά τους χωρίς να ξαναβγούν ποτέ…

Με δυο λόγια: Τέτοια μουσικά παραμύθια δεν ξανακούσαμε ποτέ, ούτε και πρόκειται.

Πιο λιανά όμως μας το κάνει μια εύστοχη κριτική που γράφτηκε κάποτε στον ιστό:

«…Have you ever wondered what a Lewis Carroll book would sound like on record?

Try the Incredible String Band…»…

- Γιώργος Δ. Δημόπουλος

ΠΗΓΕΣ: (για το σύνολο του αφιερώματος)

Wikipedia

YouTube

Discogs

BBC

rateyourmusic.com

avareurgente.com

ΠΟΠ & ΡΟΚ №: 147 (ΝΟΕ 1990) σελ. 73, №: 194 (ΦΕΒ 1995) σελ. 22 №: 253 (ΙΟΥΝ 2000) σελ. 164.

Τα 100 καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία του Rock’n’Roll ειδική έκδοση Ποπ και Ροκ 1993 σελ. 60.