Tracklist: The Taker - You Got Me Running – Skybird – Chevy - Too Much Loving - Turn On The Light - Shine On - Cold And Lonely - Rock On.

(Avatar Records AALP 5001)

Παραγωγός: John Stronach

Βρισκόμαστε στο 1979. Την ίδια ακριβώς εποχή που οι Led Zeppelin πήγαιναν για λουκέτο, οι Black Sabbath βρίσκονταν επίσης υπό διάλυση (τους είχε φύγει ο Ozzy και ακόμα δεν είχε έρθει ο Dio) και οι Deep Purple είχαν διαλύσει, και λίγο πριν οι Def Leppard και οι Maiden σαρώσουν τα πάντα με τον βόρβορό τους, το νέο Βρετανικό χέβυ μέταλ γεννοβολούσε ασύστολα μπάντες που είχαν αφομοιώσει όλες τις διδαχές των πιο πάνω δασκάλων τους και ήθελαν πάση θυσία να βγάλουν έξω τις δικές τους στριγγλιές. Άλλες τα κατάφεραν και άλλες όχι, είτε γιατί ήταν ανέτοιμες, είτε γιατί ήταν άτυχες. Σε μία από τις τελευταίες θα σκύψουμε σήμερα αν μη τι άλλο για το rock and roll όνομά τους (Chevy είναι το υποκοριστικό για την Chevrolette) τιμώντας για πολλοστή φορά την λατρεία των ροκ μπάντων στα γρήγορα αυτοκίνητα:

 Από αριστερά: Martin Cure, Paul Shanahan, Steve Walwyn, Bob Poole και Andy Chaplin

Δημιουργήθηκαν στο Leamington Spa του Coventry στα 1979 (την ίδια εποχή που τα πατριωτάκια τους οι Specials έσταζαν ιδρώτα στην 2-Tone) από τους: Martin Cure (v/g), Paul Shanahan (g), Steve Walwyn (g), Bob Poole (b) και Andy Chaplin (d), από τις στάχτες των Cypid’s Inspiration που είχαν ένα № 1 στην Αγγλία το 1968 με το «Yesterday has gone». Μετά από πολλές πρόβες και περιοδείες (έφτασαν τον Ιούλιο του 1980 να ανοίγουν τις συναυλίες του Alvin Lee και των Hawkwind), μπήκαν στα τέλη του 1979 στο στούντιο και βγήκαν παραμάσχαλα με τούτο το μοναδικό τους άλμπουμ με εκείνο το εκπληκτικό εξώφυλλο να δείχνει μια ακονισμένη λεπίδα σπαθιού μπροστά σε ένα ιδρωμένο μέτωπο με μάτια γεμάτα αγωνία και δεν είναι τυχαίο που (και αυτό) είναι έργο της Hipgnosis…

Ας αρχίσουμε με την «Σπαρτιάτικη» (μόλις 63 λέξεων!) κριτική του δίσκου από τον αλήστου μνήμης Πητ Κωσταντέα που «ξεθάψαμε» από τον μουσικό τύπο της εποχής: «…Ένα μάλλον κακό συγκρότημα του χέβυ ροκ οι Chevy δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε πέρα από τις συνθέσεις Skybird και Cold And Lonely που στέκονται από μόνες τους. Αρκετά καλό το παίξιμο των Paul Shanahan και Steve Walwyn στις κιθάρες, αλλά τίποτε το σπουδαίο σαν σύνολο. Σαν να μην έφταναν αυτά ο δίσκος είναι πολύ κακά ηχογραφημένος και το στέρεο ουσιαστικά ανύπαρκτο….». Αυτά μόνο γράφει (με την επισήμανση «Αυθεντικό Εξώφυλλο») και δεν του βάζει ΚΑΘΟΛΟΥ βαθμό (ο οποίος στις κριτικές του κυμαινόταν από Α+ έως Γ-) ή όταν ο δίσκος ήταν αριστούργημα ή «για τα μπάζα» προσέθετε ένα «Χωρίς Χαρακτηρισμό» στο τέλος (μήπως αυτό το τελευταίο είχε βάλει και έγινε απλά ένα τυπογραφικό λάθος;) Λίγη σημασία έχει.

Πάντως για την ηχογράφηση έπεσε διάνα, είναι πραγματικά κάκιστη σε σημείο να κάνει το μπάσο και τα ντράμς να ακούγονται σαν χάρτινα, αλλά τι περιμένατε από δίσκο που στην Ελλάδα έβγαινε από την Music - Box;

Πλην όμως ο αξιαγάπητος Πητ βιάστηκε λίγο: «μάλλον καλό συγκρότημα του χέβυ ροκ» θα έπρεπε να τους αποκαλέσει διότι οι τύποι στο ντεμπούτο τους θέλουν να βρυχηθούν και ψάχνουν τον τρόπο σε μια καθόλα αξιέπαινη προσπάθεια πάντως που κάθε άλλο παρά για πέταμα είναι και γι΄ αυτό αξίζει να γράψουμε κάτι γι΄ αυτούς!

Σε ύφος περισσότερο χαρντ ροκ παρά χέβυ μετάλ ο Cure άλλοτε θάβεται, άλλοτε δείχνει ότι περιμένουμε περισσότερα από αυτόν. Οι κιθάρες όμως που συμπληρώνουν όμορφα η μια την άλλη με δισολιές, μας στεναχωρούν που δεν προχώρησαν παραπέρα γιατί πιστεύω με ένα δεύτερο άλμπουμ όλα θα είχαν αλλάξει… Δείχνουν σφόδρα επηρεασμένοι από την Αγγλική σχολή του μπλουζ- ροκ και ειδικότερα από Free και Bad Co. ειδικά στο Shine On και στο Too Much Loving με τις κιθάρες που πάνε να αφηνιάσουν κάποια στιγμή.

Οι Thin Lizzy πάντως μεγαλουργούν στα Turn On The Light που εδώ ο Cure τερματίζει το λαρύγγι του και στο σίνγκλ Chevy που βάφτισε την μπάντα (και που πρωτοεμφανίστηκε στην συλλογή «Metal for Muthas Vol. II» EMI 1980), με τον ρυθμό να παραπέμπει ασύστολα στο The boys are back in town και που ο Cure ανάμεσα σε ωραίο μπάσο και με κιθάρες να σε συνεπαίρνουν τραγουδά: «Come on Chevy we can make it», αλλά μάλλον η Chevy δεν τράβαγε στην ανηφόρα… Το ομώνυμο The Taker πνίγεται στις δισολιές των κιθάρων και το You Got Me Running (που με τον ίδιο τίτλο, αλλά με άλλο κομμάτι οι Ήρωες Def Leppard θα μεγαλουργούσαν λίγο αργότερα στο High `n` dry…) το λαρύγγι του Cure τα ψιλοθαλασσώνει όταν πασχίζει να πιάσει τις ψηλές νότες σε ένα μπλουζ – ροκ κομμάτι που οι Free θα το είχαν για πασιέντζα!

Άφησα όμως τελευταίες τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ (που δικαιώνουν και την κριτική του Πήτ): το Skybird μια ροκ μπαλλάντα με εξαιρετικές δισολιές στις κιθάρες και προσεγμένα φωνητικά που όμως θυμίζει εκνευριστικά UFO (ή μήπως τους δικούς μας Εξόριστους;) και το Cold And Lonely που δείχνει ότι αν προσπαθούσαν περισσότερο θα είχαν και κάτι να πουν…

Το άλμπουμ πάντως πήρε θαυμάσιες κριτικές (εν αντιθέσει με αυτές του Πητ…) από το σύνολο του μουσικού τύπου (λογικό γιατί επαναλαμβάνουμε ότι ακόμα οι Maiden και οι Def Leppard ήταν στις φασκιές), αλλά δεν “σήκωσε” τις πωλήσεις του, ούτε πέτυχε επιθυμητό airplay και γι΄ αυτό οι φίλοι μας θεώρησαν ότι έφταιγε η εταιρεία τους, την οποία και τράβηξαν στα δικαστήρια, αλλά το μόνο που πέτυχαν ήταν να καταξοδευτούν και άκρη να μην βρουν και έτσι, αφού στα τέλη του 1981 οι Walwyn και Chaplin έφυγαν και αντικαταστάθηκαν από τους Barry Eardley (g) και Ted Duggan (d) για κάποιες περιοδείες, διέλυσαν το 1983.

Πιο σημαντική από τις μετέπειτα δραστηριότητές τους είναι η θητεία του Walwyn στους  Dr. Feelgood από το 1989 και μετά. Για τους υπόλοιπους δεν ξανακούσαμε τίποτε, εκτός από το ότι ενώθηκαν σε πλήρες line - up το 2010 για ένα φιλανθρωπικό κονσέρτο. 

Υλικό φαίνεται πως είχαν και όρεξη επίσης. Αυτό που τους έλειπε ήταν η σπίθα της έμπνευσης που ίσως την έβρισκαν αργότερα. Την στιγμή όμως που σε άλλα ντεμπούτα η έμπνευση ξεχειλίζει, στους Chevy έλειπε παντελώς και με δυο κομμάτια δεν σώζεις έναν δίσκο…

Και μόνο για την προσπάθειά τους όμως, αξίζει να του θυμόμαστε σαν έναν από τα χαμένα κοχύλια του Εγγλέζικου Heavy Metal…

 (**½)

Γιώργος Δ. Δημόπουλος

Πηγές:

Youtube

Allmusic

Ποπ και ροκ №: 47 (Ιαν. 1982) σελ. 84.

Hobo – A to Z of Coventry bands (site).