Τετάρτη, 22 Απριλίου 2015 07:27

Live Review: Electric Litany / Gravitysays_i @ Gagarin 205, 18/4/2015

Written by 

Μόλις πέντε μήνες μεσολάβησαν από την προηγούμενη εμφάνιση των Electric Litany στο Gagarin, ωστόσο ο χώρος γέμισε ασφυκτικά, αποκαλύπτοντας έτσι τη δυναμική που έχει αποκτήσει το σχήμα. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε βεβαίως το γεγονός ότι ως support μπάντα (τυπικά βεβαίως μιας και έπαιξαν set μιας ώρας άρα περισσότερο ως double bill θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε) εμφανίστηκαν οι GravitySays_I οι οποίοι διαθέτουν επίσης το δικό τους κοινό.

Μπορεί σε κάποιους τα δυο ονόματα να ηχούν ετερόκλητα, όμως μόνο έτσι δεν είναι. Τα δυο συγκροτήματα έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, πέραν βεβαίως της χρήσης σαντουριού στις ζωντανές εμφανίσεις τους, των post rock καταβολών και της κοινής, πλέον, δισκογραφικής στέγης (Inner Ear). Το σημαντικότερο έχει να κάνει με την ποιότητα που χαρακτηρίζει τη μουσική τους και έχει αποτυπωθεί στους δυο δίσκους που έχει κυκλοφορήσει κάθε συγκρότημα.

Οι GravitySays_I από το ντεμπούτο τους κιόλας κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή του εναλλακτικού κοινού. Το The Roughest Sea του 2007 κυκλοφορημένο από τον Σείριο (πόσα γκρουπ μπορούν να υπερηφανεύονται ότι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ στην περίφημη δισκογραφική του Χατζιδάκι;) μας προϊδέαζε για ένα σχήμα που διέφερε από το σωρό. Κάτι που επιβεβαίωσε πανηγυρικά η δεύτερη δουλειά τους, το θαυμάσιο The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud.

Η εμφάνιση τους στο Gagarin περιελάμβανε νέο υλικό αλλά και ολόκληρο το The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud, το οποίο έτσι κι αλλιώς έχει φτιαχτεί για να ακούγεται στην ολότητα του (άλλωστε διαρκεί περίπου 28 λεπτά μόλις) και το φινάλε του οποίου συνοδεύτηκε από ένα θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα. Ο απολαυστικός συνδυασμός post rock, progressive και σαντουριού λειτούργησε υποδειγματικά. Σημαντικός ο ρόλος του – τυπικά- frontman Μάνου Πατεράκη, ο οποίος εκτός από το σαντούρι και την κιθάρα «ντύνει» με τη χαρακτηριστική ερμηνεία και εκφορά του τις συνθέσεις της μπάντας. Άψογο εκτελεστικά και σφιχτοδεμένο το γκρουπ πραγματοποίησε συνολικά μια εξαιρετική εμφάνιση, κερδίζοντας δικαιολογημένα την επιβράβευση του κοινού.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα ήρθε η σειρά των Electric Litany να ανεβούν στη σκηνή του Gagarin. Όπως είναι λογικό το live τους δεν διέφερε σημαντικά από αυτό που είχαμε παρακολουθήσει στον ίδιο χώρο τον περασμένο Νοέμβριο. Το set κατά κύριο λόγο βασίστηκε στο περσινό Enduring Days You Will Overcome (το οποίο είχαμε εκθειάσει εδώ) χωρίς να λείπουν και οι επιλογές από το αγαπημένο ντεμπούτο τους How To Be A Child And Win The War, αν και αναγκαστικά έμειναν εκτός κάποιες από τις καλύτερες συνθέσεις του, όπως τα The Roses Came και Minute, ενώ το συγκρότημα μας έδωσε και μια πρόγευση από το νέο υλικό του που θα περιλαμβάνεται στο επερχόμενο EP του.

Η έναρξη του live τους σήμανε όταν ακούστηκε στα ηχεία η φωνή του Οδυσσέα Ελύτη να απαγγέλει στίχους του από το Άξιον Εστί, ενώ τον συνόδευε η μουσική της νέας τους σύνθεσης υπό τον τίτλο Azure. Αμέσως μετά ακούστηκε ο Allen Ginsberg να εκφέρει τη φράση "I have the moan of doves and the feather ofe cstasy" που ακούγεται στην εισαγωγή του Feather Of Ecstasy. Το υπέροχο δίδυμο Intro και Silence ακούστηκε, όπως πρέπει, διαδοχικά, ενώ στο καθηλωτικό The Soul Remembers Everything αλλά και στο Vanish τους συνόδευσε επί σκηνής στην λύρα ο μουσικός Θεόφιλος Λάης. Βεβαίως δεν έλειψαν το δυναμικό Empty Sea και το πιο ηλεκτρονικό Betrayal Of The Lamenting Circles, πριν το καθιερωμένο highlightκάθε εμφάνισής τους, το Tear με τον Γιάννη Ρίτσο να απαγγέλει στίχους από τη Σονάτα του Σεληνόφωτος στην εισαγωγή. Μετά από μια σύντομη διακοπή επανήλθαν στην σκηνή με τα Enemy, You Make Me Feel, Name και Enduring Days You Will Overcome, με τα οποία έκλεισε το σχεδόν δίωρο set τους, το οποίο κινήθηκε στα υψηλά standards που μας έχουν συνηθίσει.

Συνολικά, η βραδιά μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη, αφού ο χώρος γέμισε και τα συγκροτήματα ήταν άκρως ικανοποιητικά στις επιδόσεις τους. Το σημαντικότερο βεβαίως είναι ότι δύο εγχώρια γκρουπ χωρίς φασαρία και υπερβολές κατάφεραν να γεμίσουν ένα μεγάλο venue, κάτι που πολλοί καλλιτέχνες του εξωτερικού δεν έχουν καταφέρει στο παρελθόν. Μακριά από το προσποιητό image και τις hipster πόζες αλλά με μοναδικό εφόδιο την μουσική τους οι Electric Litany και οι GravitySays_I απέδειξαν ότι διαθέτουμε σπουδαία συγκροτήματα, τα οποία μπορούν να σταθούν άξια στη σκηνή και να προσελκύσουν μεγάλο κοινό. Αναμένουμε ανάλογα εγχειρήματα και στο μέλλον.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής

Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

 

 

Ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 (συγκεκριμένα τη χρονιά για την οποία έχει τραγουδήσει ο Jimi Hendrix), όταν πια οι Joy Division είχαν πάψει ήδη να υπάρχουν από καιρό (ευτυχώς υπήρχαν οι New Order!). Μετά από χρόνια αναζητήσεων ανακάλυψε αυτό που έψαχνε σε μια έρημο, έκτοτε λατρεύει οτιδήποτε σχετίζεται με τους Kyuss. Πιστεύει ότι αν δεν υπήρχε το rock & roll θα έπρεπε να το έχουμε ανακαλύψει. Επίσης, είναι βέβαιος ότι ο Έλβις ζει κάπου ανάμεσα μας… 

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα