Την παρθενική τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους πραγματοποίησαν οι αμερικάνοι Orchid, χαρίζοντας μας ένα ευχάριστο και ιδιαιτέρως διασκεδαστικό κυριακάτικο βράδυ. Μπορεί πλέον μέσα στον κυκεώνα των heavy rock συναυλιών που πραγματοποιούνται στην πόλη μας να είναι δύσκολο να επιλέξεις τι αξίζει πραγματικά, ωστόσο στην περίπτωση του συγκροτήματος από το Σαν Φρανσίσκο τα λεφτά του εισιτηρίου άξιζαν.
Η βραδιά ξεκίνησε με τους αθηναίους Bus the Unknown Secretary να ανεβαίνουν στη σκηνή λίγο μετά τις 9:00. Το κουαρτέτο, με ταιριαστό ήχο με τους headliners, κράτησε ευχάριστη συντροφιά στο κοινό που ακόμα μαζευόταν στο Κύτταρο, παρουσιάζοντας δικές του συνθέσεις από τα δυο ΕΡs που έχει ηχογραφήσει μέχρι στιγμής. Το heavy rock τους μας έφερε στο νου τους Uncle Acid & the Deadbeats, μιας και ο ήχος τους βρίσκεται στα χνάρια των Βρετανών, μαζί βεβαίως με την cult ατμόσφαιρα που περιβάλλει τις κυκλοφορίες τους. Εκείνο που μοιάζει να λείπει είναι αυτό το κάτι που θα τους κάνει να διαφέρουν από τα υπόλοιπα σχήματα του ίδιου ύφους, τα οποία δεν είναι και λίγα πλέον στη χώρα μας. Σε κάθε περίπτωση η εμφάνιση τους ως support σχήμα μπορεί να χαρακτηριστεί ικανοποιητική.
Όσο περιμέναμε έξω από το Κύτταρο για να ανοίξουν οι πόρτες η λέξη «Sabbath-ίλα» ακουγόταν συνεχώς μεταξύ των παρευρισκομένων. Μπορεί οι Orchid να μην είναι heavy metal γκρουπ ωστόσο η «doom-ίλα» των θεμελιωτών του metal από το Birmingham έχει ποτίσει τη μουσική τους (ακόμα και το όνομα τους το οφείλουν στο ομώνυμο κομμάτι των Black Sabbath). Μπορεί σε κάποιους αυτό να ακούγεται μόνο ως θετικό, σε κάποιους άλλους όμως, που έχουν βαρεθεί τα συγκροτήματα που κοπιάρουν τους Black Sabbath, φαντάζει αποκλειστικά ως αρνητικό. Οι Orchid πάντως, με την εμφάνιση τους απέδειξαν ότι δεν αποτελούν μια tribute μπάντα αλλά ένα συγκρότημα με αξιόλογο υλικό που έχει λόγω ύπαρξης.
Ανεβαίνοντας στην σκηνή οι τέσσερις μουσικοί των Orchid έμοιαζαν βγαλμένοι από άλλη εποχή, πιθανότερα από τα ‘70s, με αντίστοιχη αμφίεση (παντελόνια καμπάνα, παλιομοδίτικα πουκάμισα, μέχρι και γιλέκο με κρόσσια…), σε συνδυασμό φυσικά με αντίστοιχο ήχο. Heavy rock, δηλαδή, έντονα επηρεασμένο από το hard rock της δεκαετίας του ’70, με γερές δόσεις, όπως προαναφέραμε, doom ατμόσφαιρας αλλά και ψυχεδέλειας (δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού κατάγονται από το Σαν Φρανσίσκο…). Το όλο πακέτο βεβαίως συμπληρωνόταν με τις φάτσες τους που ήταν απολύτως ταιριαστές με το όλο θέαμα, μεγάλες μορφές όλοι, με κορυφαία όλων τον μπασίστα.
Καλό βεβαίως το θέαμα αλλά η μουσική είναι η ουσία και εκεί οι Orchid υπήρξαν άψογοι. Πολύ καλοί παίκτες όλοι τους, με προεξάρχοντα τον αλάνθαστο drummer. Η rhythm section λειτουργούσε στην εντέλεια με τη βοήθεια του εξαιρετικού μπασίστα, ο κιθαρίστας με το «ταυράκι» στα χέρια έμοιαζε με νόθο παιδί του Iommi ενώ ο τραγουδιστής διέθετε ωραία χροιά, κατάλληλη για το heavy rock ύφος τους, ενώ παράλληλα ήταν αρκετά επικοινωνιακός με το κοινό (μακριά από το στυλ του σκυθρωπού και πάντα «συννεφιασμένου» γενειοφόρου που έχουμε φάει με το κουτάλι σε αντίστοιχα live), μία γενικότερα πολύ ευχάριστη παρουσία (είχε την πλάκα να τον βλέπεις να ψάχνει βιαστικά τους στίχους στην αρχή κάθε κομματιού στο μεγάλο ντοσιέ που είχε δίπλα στο stand του μικροφώνου). Όπως ευχάριστο και διασκεδαστικό ήταν ολόκληρο το live τους, με αστείες ατάκες, πολύ γέλιο και ωραία στιγμιότυπα όπως οι ευχές στον εορτάζοντα Mark Thomas Baker, τον κιθαρίστα του γκρουπ, ο οποίος είχε τα γενέθλια του και ήδη πριν ξεκινήσει η περιοδεία είχε δηλώσει ενθουσιασμένος που θα συνέπιπταν με την πρώτη εμφάνιση τους στην Αθήνα. Το σημαντικότερο βεβαίως ήταν ότι απέδωσαν πολύ καλά, όντας πολύ δεμένοι ως μπάντα και τα 70 λεπτά που έμειναν στη σκηνή κύλησαν γρήγορα, με καλύτερες στιγμές τα Eyes Behind The Wall και Capricorn και με τελευταία πινελιά την εκτέλεση του Eastern Woman σε ένα επιπλέον encore.
Με την ολοκλήρωση και του τελευταίου κομματιού κατέβηκαν από τη σκηνή και κατευθύνθηκαν αμέσως στην «πλατεία» του Κυττάρου για κουβέντες, χειραψίες και φωτογραφίες με όσους είχαν έλθει για να τους απολαύσουν ζωντανά - είχαν φροντίσει άλλωστε να γνωριστούν ήδη με αρκετούς από αυτούς, καθώς πριν ανοίξουν οι πόρτες για το κοινό οι ίδιοι είχαν βγει στο πεζοδρόμιο της οδού Ηπείρου για να προϋπαντήσουν τους φιλόμουσους που τους τίμησαν με την παρουσία τους. Με λίγα λόγια, η μπάντα το διασκέδασε εξίσου με τους θεατές, μακριά από κάθε υποψία αγγαρείας. Στην τελική, το rock& roll, μεταξύ άλλων, συνεπάγεται διασκέδαση και σε αυτό το κομμάτι, οι Orchid αρίστευσαν.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
