Τετάρτη, 26 Οκτωβρίου 2022 15:02

Live Review: Thee Holy Strangers / Eliana One Woman Band @ Κύτταρο, 21/10/22

Written by 

Ως ένα δυναμικό restart θα μπορούσε να θεωρηθεί η συναυλία των Holy Strangers στο Κύτταρο, καθώς το σχήμα επέστρεψε στα πράγματα μετά από πολύ καιρό. Με νέο άλμπουμ, ανανεωμένη σύνθεση και φρεσκαρισμένο ήχο το γκρουπ έδειξε έτοιμο να πιάσει το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει και να συνεχίσει με δύναμη στο μέλλον.

 

Λίγο μετά τις 10 στη σκηνή του ιστορικού Κυττάρου ανέβηκε η Ελιάνα Νικολοπούλου, η οποία ηχογραφεί και εμφανίζεται ζωντανά υπό το όνομα Eliana One Woman Band. Όπως είναι πρόδηλο από το όνομα, η Ελιάνα παίζει τη μουσική της μόνη της, με όπλο μια κιθάρα και μερικά κρουστά και παρά το νεαρό της ηλικίας της, καταπιάνεται με ένα μουσικό είδος πολύ παλιό, τα blues, και μάλιστα στην ακουστική τους εκδοχή. Με κέφι και χιουμοριστική διάθεση μας παρουσίασε κατά βάση δικό της υλικό από τις δυο ηχογραφημένες δουλειές της (Sweet Fellow, 2017 / Prison for Human Souls, 2021), φροντίζοντας να διανθίζει τα κομμάτια της με σύντομες ιστορίες χωρίς διάθεση να κουράσει. Η όλη εικόνα μας έφερε αναμενόμενα στο νου το project Dr. Albert Flipout's one CAN band του Mickey Pantelous, με μικρή διαφορά την περισσότερη ακουστική προσέγγιση του ήχου της. Αν σας αρέσει αυτή η φάση, τότε αξίζει να τσεκάρετε τη δουλειά της.

 

Λίγα λεπτά πριν τις 11 οι Holy Strangers πήραν τις θέσεις τους επί σκηνής, δεχόμενοι ένα θερμότατο χειροκρότημα. Οι νέοι Strangers αποτελούνται από τρία γνωστά πρόσωπα: τον Αλέξη Καλοφωλιά (φωνή / κιθάρα), την Φλώρα Ιωαννίδη (φωνή) και τον Κώστα Χρυσόγελο ΑΚΑ Digital Alkemist (τύμπανα) και τρεις νεοφερμένους μουσικούς, τους Κλέωνα Αντωνίου (κιθάρα), Ανδρέα Λάγιο (μπάσο) και Κωστή – Costinho – Ζουλιάτη (πλήκτρα), με τον τελευταίο να έχει παίξει ξανά με τη μπάντα (τον θυμόμαστε στην εμφάνιση στο φεστιβάλ Release Athens). Προσθήκες από το πάνω ράφι και οι τρεις τους, πολύπειροι, ικανότατοι και εργατικοί (παιχταράδες για να το πούμε στην καθομιλουμένη) και όπως αποδείχθηκε στην πορεία του live, απόλυτα ταιριαστοί στο σύνολο. Επίσης, ως γκεστ εμφανίστηκε για δυο κομμάτια ο Νίκος Γιούσεφ (άλλος ένα βιρτουόζος δηλαδή).

Οι Holy Strangers επανήλθαν πολύ πρόσφατα στη δισκογραφία με το Diary of the Shadow και αυτή ήταν στην ουσία η πρώτη ζωντανή παρουσίαση του. Η νέα δουλειά συνοδεύεται με μια αισθητή επαναπροσέγγιση του ήχου της μπάντας, σε πιο κλασικές κιθαριστικές δομές και με τις Neil Young αναφορές να είναι πιο εμφανείς. Χωρίς να προτρέχουμε, αλλά κρίνοντας βάσει αποτελέσματος, η καινούρια αυτή κατεύθυνση μοιάζει να τους πάει πάρα πολύ.

To live ξεκίνησε με μια σύνθεση από το ντεμπούτο τους για να γίνει και η απαραίτητη σύνδεση με το παρελθόν. Ο λόγος για το ρυθμικότατο Desolation Revelation, το οποίο μας έβαλε με τη μία στο κλίμα. Από εκεί και στο εξής ακολούθησε μια συνεχής εναλλαγή μεταξύ κομματιών από το ντεμπούτο και το νέο δίσκο που δούλεψε αρκετά καλά, καθώς έμοιαζαν αρμονικά παρά τη μικρή διαφορά ύφους. Το Broken Arrows δεν φάνταζε να απέχει πολύ από το Fiery Road, για παράδειγμα, ή το Strange Cat Incident δεν έμοιαζε ξένο με το A Star is a Star.

Βεβαίως υπάρχουν κάποιες συνθέσεις που μοιάζουν προορισμένες να παίζονται ζωντανά. Παραδείγματος χάριν το ολοκαίνουριο The Lotus Song ακούστηκε ακόμα πιο γκαζωμένο και καταιγιστικό στη live απόδοση του, ενώ το γκρουβάτο Self Preservation Blues έκανε άπαντες να λικνίζονται στο ρυθμό του. Μάλλον καθόλου τυχαίο δεν ήταν το γεγονός πως τα δύο συγκεκριμένα κομμάτια κρατήθηκαν για το τέλος του κυρίως μέρους της συναυλίας. Λίγο νωρίτερα διασκευάστηκε και το απόλυτο συναυλιακό track Cortez the Killer του Neil Young, ο οποίος δεν μνημονεύτηκε τυχαία παραπάνω. Αυτή άλλωστε ήταν μια συναυλιακή συνήθεια που ακολουθούσε και η προηγούμενη σύνθεση της μπάντας.

Κάπως έτσι το live κύλησε σαν νεράκι, με την τελευταία νότα να μπαίνει με το προσωπικά αγαπημένο Trouble On Trouble ως το μοναδικό encore. Η ενέργεια των μουσικών επί σκηνής, η θετική διάθεση του κοινού, ο φροντισμένος ήχος καθώς και μια αύρα που μαρτυρούσε πως είχε λείψει η επαφή των δυο πλευρών συνετέλεσαν στο να εξελιχθεί η βραδιά με τον καλύτερο τρόπο. Από όσο μπορούμε να κρίνουμε, η πρόθεση του συγκροτήματος τώρα που επέστρεψε είναι να ακολουθήσει μια πορεία με συχνότερη παρουσία, στο μέτρο του δυνατού. Το μέλλον θα δείξει αν αυτό θα γίνει πράξη, από την πλευρά μας πάντως οι Holy Strangers θα είναι πάντοτε κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος

Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

 

 

Ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 (συγκεκριμένα τη χρονιά για την οποία έχει τραγουδήσει ο Jimi Hendrix), όταν πια οι Joy Division είχαν πάψει ήδη να υπάρχουν από καιρό (ευτυχώς υπήρχαν οι New Order!). Μετά από χρόνια αναζητήσεων ανακάλυψε αυτό που έψαχνε σε μια έρημο, έκτοτε λατρεύει οτιδήποτε σχετίζεται με τους Kyuss. Πιστεύει ότι αν δεν υπήρχε το rock & roll θα έπρεπε να το έχουμε ανακαλύψει. Επίσης, είναι βέβαιος ότι ο Έλβις ζει κάπου ανάμεσα μας… 

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα