Χρειάστηκε να ταξιδέψουν από την Κρήτη στο μακρινό LA για να κυνηγήσουν το όνειρο τους οι Barb Wire Dolls και τελικά τα κατάφεραν. Έχοντας αποκτήσει πλέον κάποια δημοτικότητα στους punk κύκλους, επέστρεψαν στην Ελλάδα για μια μίνι περιοδεία μέσα στις Γιορτές. Προπαραμονή Χριστουγέννων βρέθηκαν στην Αθήνα και κατάφεραν να στήσουν το δικό τους punk πανηγύρι στον φιλόξενο χώρο του Death Disco.

Τα δυο support σχήματα που επιλέχτηκαν για να ανοίξουν την βραδιά δεν είχαν άμεση μουσική συγγένεια με τους Barb Wire Dolls ωστόσο κι ο δικός τους ήχος έχει τις ρίζες τους στην αμερικάνικη εναλλακτική σκηνή, ιδίως των 90s, συνεπώς όλοι εμείς που γαλουχηθήκαμε μουσικά τη συγκεκριμένη δεκαετία καθόλου δεν δυσαρεστηθήκαμε.

Πρώτοι στη σειρά οι Αθηναίοι Narcosis, οι οποίοι μπορεί να κυκλοφόρησαν φέτος το ντεμπούτο τους Road To Infinity (μέσω της Garden of Dreams) ωστόσο η ιστορία τους ξεκινάει από τα τέλη των 90s. Μέσα στα χρόνια διαμορφώθηκε το μουσικό τους στίγμα το οποίο πατάει αφενός στο grunge και αφετέρου στο heavy rock, κάτι που αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στο πρώτο άλμπουμ τους. Στο πρώτο κομμάτι του set τους η πλάστιγγα έγειρε προς το grunge ηχόχρωμα, στο δεύτερο μέρος όμως το heavy rock επικράτησε και εκεί φάνηκε ότι τους ταιριάζει περισσότερο αυτό το στυλ. Έχοντας ξαναδεί το συγκρότημα ζωντανά και ακούσει το ντεμούτο τους (πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια) είμαι πεπεισμένος ότι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην ανθοφορούσα (ακόμα) εγχώρια heavy rock σκηνή.

Μετά το απαραίτητο διάλλειμα, πήραν τη θέση τους επί σκηνής οι Sun, Rain in Life. Το αθηναϊκό κουαρτέτο μπορεί τυπικά να κυκλοφόρησε, επίσης, φέτος το ντεμπούτο του αλλά κι εδώ οι ρίζες του εντοπίζονται στα 90s. Όσοι παρακολουθούσαν την αγγλόφωνη εναλλακτική σκηνή της συγκεκριμένης δεκαετίας πιθανώς να θυμόνται τους Teenage Angst, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το 1998 το LP When Your Life Meets You (μέσω της κραταιής τότε Hitch Hyke). Μετεξέλιξη του συγκεκριμένου σχήματος αποτελούν οι Sun, Rain in Life (η αλλαγή του ονόματος προέκυψε το 2003) και φέτος επέστρεψαν με το άλμπουμ 96/4 (το πρώτο με αυτό το όνομα).

Εδώ τα πράγματα ηχητικά είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα: τυπικό grunge με τη σκιά των αξεπέραστων Nirvana να απλώνεται παντού. Πατώντας γερά λοιπόν στο συγκεκριμένο μουσικό ύφος, παρουσίασαν μερικές από τις χαρακτηριστικότερες συνθέσεις τους. Και στη δική τους περίπτωση όταν οι εντάσεις ανέβηκαν, προς το φινάλε της εμφάνισης τους, φάνηκαν ακόμα καλύτεροι.

Κάπως έτσι έκλεισε το πρώτο κομμάτι της συναυλίας, που ήταν σαφώς επηρεασμένο από τους 90s ήχους  και έδωσε τη θέση στην punk καταιγίδα που ακολούθησε…

Οι Barb Wire Dolls αποτελούν τυπική περίπτωση ελληνικού γκρουπ που πρώτα γνωρίζει ανταπόκριση στο εξωτερικό και κατόπιν στο εσωτερικό. Για να συμβεί αυτό μεσολάβησαν πολλά. Πρώτο και σημαντικότερο το ταξίδι από τη Κρήτη στο κοσμοπολίτικο Los Angeles. Έπειτα, μουσικά η μπάντα εξελίχθηκε σημαντικά: ελάχιστα κοινά μπορούμε να βρούμε ανάμεσα στο τωρινό συγκρότημα και σε αυτό που εμφανίστηκε προ ετών στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο» σκανδαλίζοντας το «καθώς πρέπει» εγχώριο τηλεοπτικό κοινό. Κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους (Fuck The Pussies, 2011), ακολούθησε μια δεύτερη δουλειά με τον μέγιστο Steve Albini στην κονσόλα (Slit, 2012), μοιράστηκαν ένα single με τους punk τιτάνες OFF! και πλέον έχουν έτοιμο το τρίτο τους LP (ηχογραφημένο στο περίφημο καλιφορνέζικο στούντιο Rancho de la Luna). Και βεβαίως η τραγουδίστρια τους Isis Queen μεταμορφώθηκε από μια συμπαθητική κοπελίτσα σε μια γεμάτη αυτοπεποίθηση punk frontwoman.

Η Isis όπως ήταν λογικό αποτέλεσε την κεντρική φιγούρα του live. Αεικίνητη, φωνητικά επαρκής και με εμφάνιση - φόρο τιμής στο punk στυλ των 70s, έβγαλε τρομερή ενέργεια επί σκηνής, ενώ ουκ ολίγες ήταν οι φορές που βρέθηκε μέσα στο κοινό τραγουδώντας αγκαλιασμένη με κάποιους από τους θεατές. Από την άλλη η μπάντα ήταν αρκούντως δεμένη και προσηλωμένη στα καθήκοντα της, εκτελώντας τις συνθέσεις χωρίς περιττά κενά μεταξύ τους (για punk συναυλία μιλάμε άλλωστε, αν κάποιος περίμενε να βλέπει το συγκρότημα να κουρδίζει κάθε λίγο μάλλον θα πρέπει να είχε παραπλανηθεί και να νόμιζε ότι είχε πάει σε live prog σχήματος…).

Συνολικά η εμφάνιση των Barb Wire Dolls υπήρξε όπως την ανέμεναν όσοι κατευθύνθηκαν μέσα τις Γιορτές στο Death Disco. Δεν νομίζω να υπήρξε κάποιος που να μετάνιωσε για την επιλογή του. Σε τελική ανάλυση όταν όλοι περνούν καλά σε μια συναυλία, τότε προφανώς αυτή μπορεί να θεωρηθεί, εκ των πραγμάτων, επιτυχημένη.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος   

Φωτογραφίες: Anastacia Papadaki photography