Σε ένα διήμερο στο Academy ο Γιάννης Αγγελάκας παρουσίασε ζωντανά την πρόσφατη δουλειά του Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια, το πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησε με το νέο του σχήμα με όνομα 100o C. Οι πιστοί ακόλουθοί του βρέθηκαν εκεί για ένα ακόμα live που κατέληξε σε ένα ξέφρενο γλέντι.
Κλείνοντας την ανταπόκριση για τις αντίστοιχες περσινές δυο εμφανίσεις του Γιάννη Αγγελάκα στο Acedemy εκφράζαμε την ανυπομονησία να ακούσουμε το νέο του υλικό με την καινούρια μπάντα του, που στην πορεία έλαβε το όνομα 100Ο C. Ο καρπός της συνεργασίας τους, το άλμπουμ Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια, κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο και το συγκεκριμένο διήμερο ήταν κατά κάποιο τρόπο η επίσημη παρουσίαση του ζωντανά μπροστά στο αθηναϊκό κοινό. Βεβαίως πριν από τη κυκλοφορία του δίσκου ο Αγγελάκας και οι 100Ο C είχαν περάσει μια μακρά δοκιμαστική περίοδο, αρχής γενομένης από το μυθικό διήμερο των Διάφανων Κρίνων στην Τεχνόπολη (εκεί ουσιαστικά ντεμπουτάρισε το νέο σχήμα), το οποίο διαδέχθηκε ένα sold out τριήμερο στο An καθώς και πλήθος καλοκαιρινών συναυλιών (με μαζικότερη αυτή στην Πλατεία Νερού). Διάστημα ικανό για να βρει το γκρουπ το βηματισμό του και να παρουσιαστεί στο Academy με αξιοπρόσεκτο δέσιμο και συμπαγή ήχο.
Όπως προείπαμε, τα νέα κομμάτια αποτελούσαν στην προκειμένη περίπτωση το «ζουμί» του συγκεκριμένου διημέρου. Η αλήθεια είναι ότι η επί σκηνής απόδοση τους ήταν σαφώς πιο δυναμική σε σύγκριση με τις ηχογραφημένες εκδοχές, οι οποίες ακούγονται ελαφρώς «μουδιασμένες». Από τα τραγούδια του δίσκου ξεχωρίσαμε το Μόνο Από τη Λύπη σου, το πρώτο δείγμα που ακούσαμε από τη συγκεκριμένη δουλειά, το οποίο πιθανότατα θα λάβει μόνιμη θέση στα live του Αγγελάκα στο μέλλον καθώς και το όμορφο Παίρνε με Μαζί σου. Η διάρθρωση του setlist ήταν έτσι φτιαγμένη ώστε τα νέα κομμάτια να εναλλάσσονται με τα παλιά και το ενδιαφέρον του κοινού να διατηρείται αμείωτο (κακά τα ψέματα, η λογική «παίζω όλα τα καινούρια στην αρχή» δεν αποδίδει τις περισσότερες φορές). Κάπως έτσι, ανάμεσα στις συνθέσεις από το Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια παρεμβάλλονταν παλιά κι αγαπημένα σαν τα Δικαιοσύνη, Τηλεντρόγκες, Γελαστή Ανηφόρα, Αιρετικό, Σαράβαλο και το κλασικό Σιγά μην Κλάψω.
Το υλικό από την προσωπική πορεία του Αγγελάκα έχει αγαπηθεί πολύ από το κοινό, το φανερώνουν οι αντιδράσεις του στα περισσότερα κομμάτια, ωστόσο πάντοτε οι συνθέσεις από την εποχή των Τρυπών θα κατέχουν εξέχουσα θέση στις συναυλίες του Αγγελάκα. Έτσι απολύτως αναμενόμενη ήταν η έκρηξη με το που ακούστηκαν οι πρώτες νότες από την Ταξιδιάρα Ψυχή, στη διάρκεια της οποίας ο Αγγελάκας απόλαυσε με τη ησυχία του… το τσιγάρο του καθώς όλοι οι στίχοι τραγουδήθηκαν από τον κόσμο (όποιος δεν τους γνώριζε πιθανότατα βρέθηκε από λάθος στη συγκεκριμένη συναυλία…). Ο πανζουρλισμός συνεχίστηκε και στο Τρένο (από τα αξεπέραστα Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια) αλλά και τα Θα Ανατέλλω και Ακούω την Αγάπη (από το αριστουργηματικό Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι). Ξεχωριστές στιγμές και η απόδοση της αγαπημένης Γιορτής (από το κύκνειο άσμα των Τρυπών) αλλά και του Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα, το οποίο κατάφερε να γίνει κλασικό παρότι δεν ανήκει στη «κανονική» δισκογραφία του Αγγελάκα, αλλά ξεπήδησε από το soundtrack της ομώνυμης ταινίας του Νίκου Νικολαϊδη. Εκεί όμως που προκλήθηκε ο μεγαλύτερος πανικός ήταν κατά τη διάρκεια του Δως μου Λίγη Ακόμα Αγάπη, όπου πέραν του σπρωξίματος στις πρώτες σειρές κάποιος «επιστήμονας» αποφάσισε να ανάψει καπνογόνο σε κλειστό χώρο (τι να πει κανείς και για εκείνους που «έραιναν» τον Αγγελάκα με μπουκαλάκια νερού…). Δυστυχώς δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από αυτούς που επιδεικνύουν γηπεδική συμπεριφορά στις συναυλίες.
Μετά από δυο ώρες και δέκα λεπτά ο Αγγελάκας και το συγκρότημα του κατέβηκαν από τη σκηνή αφήνοντες άπαντες με ένα αίσθημα ικανοποίησης. Ο Αγγελάκας παρουσιάστηκε άκρως ευδιάθετος και ξεκαθάρισε από την αρχή ότι είχε όρεξη για «λίγα λόγια, πολλά τραγούδια». Για άλλη μια φορά θαυμάσαμε την νεανική ενέργεια και το πάθος που δύσκολα συναντάς ακόμη και σε πολύ νεότερους ομότεχνούς του. Θα ήταν ωστόσο παράλειψη να μην αποδώσουμε τα εύσημα και στη μπάντα του η οποία ήταν άψογη εκτελεστικά. Σημαντικότατη η συμβολή του Γιώργου Αβραμίδη και του Νεοζηλανδού James Wylie στα πνευστά, ουσιαστική η δουλειά του Γιάννη Σαββίδη και της Λαμπρινής Γρηγοριάδου (κιθαρίστρια των heavy rockers Million Hollers) στις κιθάρες, ενώ το νεότερο μέλος, ο Αλέξης Αρχοντής, αποδείχτηκε επαρκέστατος στα τύμπανα.
Απολύτως χορτασμένοι αποχωρήσαμε από το Academy με μοναδικό παράπονο το γεγονός ότι οι Bazooka αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τελευταία στιγμή την εμφάνιση τους ως support λόγω ασθένειας του τραγουδιστή τους. Λογικά οι δρόμοι μας με τον Γιάννη Αγγελάκα και τους 100Ο C αλλά και τους Bazooka θα σμίξουν πολλές φορές ακόμα στο μέλλον.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
