Ποιος θα το περίμενε, ότι Πέμπτη βράδυ θα μαζευόμασταν στο Fuzz τόσοι νοματαίοι για να θαυμάσουμε τους Toundra. Προερχόμενο από μια χώρα όπου η post σκηνή είναι σχεδόν ανύπαρκτη, το κουαρτέτο από την Μαδρίτη έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα εξαιρετικά hot όνομα τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα η δυναμική του να βασίζεται αυτή καθαυτή στην κληρονομία που το ίδιο έχει χτίσει. Είμαι σίγουρος δε, ότι μετά την συναυλία της Πέμπτης το όνομα της μπάντας θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο στην χώρα μας!
Την βραδιά άνοιξαν οι Their Methlab. Πολύ χαίρομαι όταν βλέπω τριμελείς μπάντες να ανεβαίνουν στο σανίδι. Μου υπενθυμίζει πόσο εύκολο είναι να γράψεις μουσική με μια απλή συνθετική βάση, αλλά και πόσο δύσκολο να την αναγάγεις σε κάτι πιο πολύπλοκο και ενδιαφέρον ταυτόχρονα. Το post rock/metal που πραγματεύονται οι Their Methlab είναι, αν μη τι άλλο, τόσο ελκυστικό όσο και μεθυστικό. Έχουν κυκλοφορήσει ένα Ep, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να καταλάβω αν τα κομμάτια προέρχονται από αυτό ή αν είναι νεώτερα. Όπως και να ‘χει, η σκηνική παρουσία της μπάντας, οι ταξιδιάρικες μελωδίες σε συνδυασμό με τα εκπληκτικά visuals που προβάλλονταν πίσω τους, δημιουργούσαν μια εξαιρετική ατμόσφαιρα. Ωστόσο θα ήθελα να ακούσω κάποια samples, κάτι να παρεμβάλλεται σε αυτό το συνεχές ηχητικό ταξίδι. Σίγουρα ο δρόμος της μπάντας αναμένεται μακρύς και περιμένουμε πότε θα συναντηθεί ξανά με τον δικό μας.
Δεύτερο support σχήμα της βραδιάς ήταν οι πολλά υποσχόμενοι Allochiria. Ένα μήνα μετά την επίσημη παρουσίαση του δεύτερου δίσκου τους Throes, ανέβηκαν κι αυτοί με την σειρά τους στη σκηνή του Fuzz, για να προλογίσουν μια μπάντα που δεν είναι και ιδιαίτερα συγγενής ηχητικά. Παρ’όλα αυτά το sludge/post metal με το οποίο ασχολούνται φαίνεται πως είναι παντός καιρού και περιστάσεων. Η πιο αρτίστικη προσέγγιση και η μινιμαλιστική, πολλές φορές άποψη των hardcore ξεσπασμάτων κάνει την μπάντα προσιτή σε αυτιά που δύσκολα θα πάταγαν το play στη μουσική τους. Μπορεί τα φωνητικά της Ειρήνης να ξένισαν πολλούς, ωστόσο πιστεύω πως οι περισσότεροι αναγνώρισαν το ταλέντο (συνολικά της μπάντας) αλλά και το πολύ προσεγμένο στήσιμο. Για άλλη μια φορά σημαντικό ρόλο έπαιξαν και τα visuals που λάμβαναν χώρα στο background της σκηνής, με το πρώτο animation να δίνει κυριολεκτικά μια δυνατή γροθιά στο στομάχι.
Με συνοπτικές διαδικασίες οι Ισπανοί ανέβηκαν στη σκηνή για να κλείσουν αυτή την ωραία βραδιά. Από τις αντιδράσεις του κόσμου, φάνηκε πως όλοι ξέραμε τι θα περιμέναμε από την εμφάνιση του συγκροτήματος και χωρίς καμιά αμφιβολία δεν πέσαμε ούτε χιλιοστό έξω. Ο Esteban Girón και η παρέα του ανέβηκαν στη σκηνή και από την πρώτη νότα δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό. Βλέπετε είναι πρώτη μέρα της περιοδείας τους στην Ευρώπη για τα δέκα χρόνια της μπάντας και ούτε το γεγονός ότι η αεροπορική εταιρεία έχασε τον εξοπλισμό τους, μπορούσε να τους ρίξει την ψυχολογία.
Μπήκαν δυνατά λοιπόν με το Strelka, από το πρόσφατο IV, με τον ήχο να παρουσιάζει αρκετά προβλήματα, που ευτυχώς αντιμετωπίστηκαν και δεν εμφανίστηκαν στη συνέχεια. Όπως προείπα η μπάντα είχε τρομερή διάθεση, αλλά και πάνω απ’ όλα μεγάλη πρόθεση να ευχαριστήσει το κοινό που είχε προσέλθει. Όχι τυχαία άλλωστε, αφού οι περισσότεροι περιμέναμε το κιθαριστικό δίδυμο Esteban Girón και David López να αποδώσουν επί σκηνής όσα έχουμε θαυμάσει μέσα από τα ηχεία μας. Το setlist, όπως αναμένονταν, περιείχε κομμάτια από όλη την δισκογραφία τους, μοιράζοντας την πίτα ισόποσα. Έτσι μεταξύ άλλων ακούσαμε τα Magreb, Zanzibar και Byzancio από τον δεύτερο δίσκο, το τρομερό δίδυμο των Marte (Mars) και Requiem, από το III, ενώ η βουτιά στο παρελθόν ήρθε με το Medusa από το ντεμπούτο της μπάντας. Έχοντας αδυναμία στον τρίτο δίσκο, θα έλεγα ότι τα δύο κομμάτια που επιλέχθηκαν να τον αντιπροσωπεύσουν ήταν και αυτά που πρόσφεραν τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας. Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω και το πιο ατμοσφαιρικό πέρασμα που μας χάρισε το Kitsune, όπου η μπάντα απέδειξε ότι μπορεί να διαχειριστεί τόσο την ένταση όσο και το low tempo στις ζωντανές της εμφανίσεις.
Οι Toundra είναι μια μπάντα μεγάλου βεληνεκούς που ακόμα δεν έχει βρει τον χώρο της στον μουσικό post rock/ metal χάρτη. Αναμφίβολα οι ζωντανές εμφανίσεις είναι αυτές που θα την καταξιώσουν, μιας κι από συνθετικής άποψης οι δίσκοι (ειδικά οι δύο τελευταίοι) είναι αψεγάδιαστοι. Θεωρώ ότι θα μας δοθούν στο μέλλον αρκετές ευκαιρίες για να τους αποθεώσουμε και φυσικά για να τους γνωρίσει περισσότερος κόσμος.
Κείμενο: Νίκος Ζ. / Φωτογραφίες: Shanti Θωμαϊδη
