(φωτογραφία αρχείου)
Δεν χρειάζονται συστάσεις για τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Λίγοι είναι αυτοί άλλωστε που δεν τους έχουν ακούσει έστω και μια φορά στη ζωή τους, κάτι για τους οποίους σίγουρα στάθηκε μοναδική εμπειρία... Όχι μόνο λόγω της μουσικής (που για μένα έρχεται σε δεύτερη μοίρα), αλλά κυρίως για τον Μπακιρτζή και την παρέα του, που με την αμεσότητά τους σε κάνουν να νιώθεις πως είσαι και εσύ μέρος αυτού του σχήματος.
Ένα καλοκαίρι που την είχα βγάλει στην Αθήνα, πήγα από σπόντα σε ένα live τους στην Τεχνόπολη. Για να πω και την αλήθεια δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν. Μόλις βγαίνει στη σκηνή ο Μπακιρτζής και ξεστομίζει μια πρόταση, κοιτάω τον ξάδερφό μου που ήμασταν παρέα και του λέω «Έλα, μας τρολάρει ο τύπος, δεν είναι δυνατόν;». Βέβαια, μόλις γύρισα σπίτι, άρχισα την εκπαίδευση... Είδα ταινίες του Τσιώλη, διάβασα συνεντεύξεις, άκουσα τη δισκογραφία τους, μέχρι να έρθει το φθινόπωρο και ως φυσικό επακόλουθο η αγάπη μου για αυτούς.
Κάπως πάλι από σπόντα, αλλά τελείως συνειδητοποιημένα πια, βρέθηκα στην αίθουσα του Κρεμλίνου το Σάββατο που πέρασε για να ακούσω τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Οι ηλικίες διάφορες, ενώ οι περισσότεροι φαινόντουσαν ότι είναι χρόνια πιστοί του σχήματος. Ήρθαν για να φρεσκάρουν τη μνήμη τους και τις ιστορίες που ήδη γνώριζαν...
(φωτογραφία αρχείου)
Κατά τις 11:15 ανεβαίνουν στη σκηνή. Από το πρώτο πεντάλεπτο η ατμόσφαιρα φορτίζεται συναισθηματικά. Πρώτο τραγούδι «Θεέ μου μεγαλοδύναμε» αφιερώνοντας το στον Τζιμάκο, τον ντροπαλό, όπως τον αποκάλεσε ο Αργύρης βαθιά συγκινημένος. Kαι συνεχίζει σχεδόν αμέσως να μας λέει τα δικά του. Κάθε τραγούδι και μια ιστορία. Μας έκανε μια περιοδεία σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Κάναμε τη διαδρομή Ξάνθη-Θεσσαλονίκη στο ΚΤΕΛ με το «Ο Ξένος» και εννοείται μείναμε λίγο παραπάνω στην αγαπημένη του Καβάλα για να μας τραγουδήσει το «Καϊμακτσαλάν». Πάντα συνοδοιπόροι του ο Μιχάλης Σιγανίδης με το υπέροχο κοντραμπάσο του, ο Χάρης Παπαδόπουλος παρέα με το μπουζούκι του, ο Κώστας Βόμβολος να αγγίζει τις ψυχές μας με το ακορντεόν του, ο Θοδωρής Ρέλλος να απογειώνει το live με το σαξόφωνο του, ενώ απαρατήρητος δεν θα μπορούσε να περάσει ο Μπάμπης Παπαδόπουλος με την εξαίσια κιθάρα του. Οι Χειμερινοί, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι σαν το παλιό καλό κρασί, όσο περνάνε τα χρόνια γίνονται καλύτεροι. Παρόλο που μετράνε 30 χρόνια από το ξεκίνημά τους, δεν έχουν χάσει το ενδιαφέρον των ακροατών τους που ήταν εκεί και σιγοτραγουδούσαν, συμπλήρωναν λεπτομέρειες στις ιστορίες του Αργύρη, που ίσως να είχε ξεχάσει, και γελούσαν πάντα με την ψυχή τους.
Το δεύτερο μισό του live συνεχίστηκε στο ίδιο mood, χαρίζοντας στο κοινό τα πιο γνωστά κομμάτια: «Ο Δρόμος», «Το Φάρμακο», «Αρτζεντίνα», ενώ για το τέλος άφησαν «Το πολλαπλό σου είδωλο», κλείνοντας έτσι τη βραδιά αλλά και το επόμενο ραντεβού μας μαζί τους. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές θα έρθουν για μια τελευταία βουτιά στον Πειραιά αυτό το Σάββατο 27/1 για να ενώσουμε ξανά τα ποτήρια μας, να νοσταλγήσουμε λίγο τα παλιά και να θυμηθούμε παλιές αγάπες. Διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν αυτούς που από έρωτα εκπέσανε, αλλά στο Κρεμλίνο όλα συγχωρούνται...
Κείμενο: Κική Ψαράκη / Φωτογραφίες αρχείου: Μιχάλης Κουρής
