Πρωτοπόροι στον ήχο τους, συνεπείς στις ηχογραφήσεις τους και εντυπωσιακοί στα live τους, οι Σουηδοί Cult of Luna είναι από τα ονόματα που δεν αφήνεις την ευκαιρία να δεις επί σκηνής να πάει χαμένη. Πόσω μάλλον όταν έχουν στο ενεργητικό τους ήδη θρυλικές εμφανίσεις στη χώρα μας, με πιο πρόσφατη την προ εξαετίας καθηλωτική συνύπαρξη τους στη σκηνή με τη Julie Christmas. Για αυτούς και για πολλούς ακόμα λόγους, το συγκεκριμένο live ήταν ένα από τα πιο αναμενόμενα για τους φίλους του σκληρού ήχου για τη φετινή χρονιά.

Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τους Sevengill μέσω της συνέντευξης που μας έδωσαν πριν λίγες μέρες, μιας και το μοναδικό ως τώρα ΕΡ τους (Atem, 2019) πέρασε κάτω από το ραντάρ μας. Ως τρίο πλέον, είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν παλιό και ακυκλοφόρητο υλικό σε έναν χώρο που δεν είχε γεμίσει ακριβώς μέχρι εκείνη την ώρα (εργάσιμη καθημερινή γαρ), οπότε οπωσδήποτε το θέαμα δεν θα ήταν πολύ ευχάριστο για εκείνους. Σε κάθε περίπτωση μας άφησαν θετικό προφανώς πρόσημο, καθώς αν και προτιμούν περισσότερο ράθυμες ταχύτητες με κομμάτια που ταιριάζουν σε πιο προσωπικές ακροάσεις, συντήρησαν το ενδιαφέρον όσων είχαν την καλή πρόθεση τουλάχιστον να μην συζητούν μεγαλόφωνα όσο έπαιζαν. Το μέλλον τους ανήκει και περιμένουμε φυσικά τα επόμενα βήματά τους.

Οι Calyces από την άλλη μεριά δεν μας είναι καθόλου άγνωστοι, καθώς αποτελούνται από έμπειρα μέλη της Ελληνικής σκηνής και βρίσκονται συχνά πυκνά στο συναυλιακό μας δρόμο. Η προηγούμενη φορά ας πούμε που τους είδαμε ήταν στο Gagarin 205 ως support των Need τον περασμένο Μάιο, ενώ δεν θα μπορούσαν να λείψουν από την πιο πρόσφατη εκδοχή του New Long Fest. Η εμφάνισή τους κυμάνθηκε στα γνωστά υψηλά επίπεδα όρεξης και τεχνικής, με κομμάτια από το ντεμπούτο τους μονάχα να απαρτίζουν το σύντομο σετ τους. Όλα κύλησαν παραπάνω από πρίμα και το κοινό ζεστάθηκε ωραιότατα περιμένοντας στους Cult Of Luna, αλλά οπωσδήποτε καταλαβαίνουν και εκείνοι πως ήρθε πλέον η ώρα να κλείσει ο συναυλιακός κύκλος του Impulse To Soar και να ξεκινήσει ένας νέος με επίκεντρο την επερχόμενη δουλειά τους, η οποία όπως φαίνεται από τα κοινωνικά τους μέσα ετοιμάζεται σιγά-σιγά.

Ο προγραμματισμός ευτυχώς τηρήθηκε χωρίς μεγάλες αποκλίσεις (μην ξεχνάμε πως ήταν καθημερινή), οπότε λίγο μετά τις 9:30 οι έξι Σουηδοί των Cult Of Luna ανέβηκαν στη σκηνή εν μέσω καπνού και υπό τους ήχους του εκκωφαντικού ηχογραφημένου αποσπάσματος. Οι βόμβοι που ακολούθησαν σήμαναν την έναρξη του Cold Burn, της εναρκτήριας δηλαδή σύνθεσης του The Long Road North. Αν μη τι άλλο, το ξεκίνημα της συναυλίας υπήρξε πολύ δυνατό και μαζί θετικός οιωνός για ό,τι θα ακολουθούσε. Φυσικά για την επιτυχή έκβαση της βραδιάς καθοριστικοί παράγοντες υπήρξαν ο δίχως ιδιαίτερα προβλήματα ήχος και η ποιότητα του υλικού της πιο πρόσφατης κυκλοφορίας τους.

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω και για να κάνουμε τη σύνδεση με τα προηγούμενα, αξίζει να σημειώσουμε πως τα έξι χρόνια που μεσολάβησαν από την προηγούμενη επίσκεψης τους και εκείνο το φοβερό live με την Julie Christmas, υπήρξαν ένα ιδιαίτερα παραγωγικό διάστημα για το γκρουπ. Αρχικά, το Mariner (2016) διαδέχτηκε το εκπληκτικό A Dawn to Fear (2019) για να ακολουθήσει το θαυμάσιο EP The Raging River πέρσι και το πολύ καλό The Long Road North φέτος. Μέσα σε όλα αυτά, ο ιθύνων νους της μπάντας Johannes Persson βρήκε το χρόνο για να συνεργαστεί με τον τρομερό Perturbator, με το αποτέλεσμα να αποτυπώνεται στο δίσκο Final Light που κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι. Δίχως αμφιβολία το σχήμα διανύει μια εξαιρετικά δημιουργική περίοδο, με τον Persson να είναι η κινητήρια δύναμη εδώ και μια δεκαετία σε όλες τις εκφάνσεις (της ερμηνείας συμπεριλαμβανομένης).

Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο το The Long Road North ως το πιο πρόσφατο πόνημα τους είχε το χρόνο και το χώρο που του αναλογούσε στο set, χωρίς να υπάρχει ένσταση ως προς αυτό καθότι αποτελεί μια ποιοτικότατη ηχογράφηση. Μέσα από αυτό θα ξεχωρίζαμε το μακροσκελές Blood Upon Stone, το οποίο επιλέχθηκε για το φινάλε της βραδιάς. Δεύτερο σε επιλογές – επίσης, αναμενόμενα- το A Dawn to Fear με την τριπλέτα Nightwalkers, Lights on the Hill και The Silent Man να μην αφήνει περιθώρια για αντιρρήσεις. Το καθοριστικό για πολλούς Vertikal (2013) είχε κι αυτό τη δική του στιγμή με το I: The Weapon. Όσο για το μακρινό παρελθόν, αυτό εκπροσωπήθηκε από το μοναδικό, ανυπέρβλητο Dim από το Somewhere Along the Highway (2006). Μην ψάχνετε το απόλυτο highlight της συναυλίας αλλού, η απόδοση του συγκεκριμένου κομματιού ήταν μια σχεδόν υπερβατική εμπειρία, από μόνο του αρκούσε για να απογειώσει τη βραδιά. 

Σπουδαίοι στους δίσκους, σπουδαίοι και στα live, οι Cult of Luna δεν νομίζω να άφησαν κανένα παραπονεμένο κι αυτή τη φορά. Η εμφάνιση τους ήταν μεστή, λιτή και επί της ουσίας και ολοκληρώθηκε σε πανηγυρικό τόνο με τον ιδιαίτερα επικοινωνιακό Persson (δεν δίστασε να καβαλήσει το κάγκελο για να βρεθεί όσο το δυνατό πιο κοντά στον κόσμο) να ευχαριστεί με έκδηλο τον ενθουσιασμό τους παρευρισκόμενους αλλά και το συνεργείο της μπάντας, καθώς η συγκεκριμένη βραδιά ήταν και η τελευταία της τρέχουσας περιοδείας. Ελπίζουμε και ευχόμαστε ο δρόμος να τους βγάλει ξανά στα μέρη μας.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος (Cult Of Luna), Μιχάλης Κουρής (Calyces, Sevengill) / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής