Για τον ακροατή που ασχολείται σοβαρά με το αντικείμενο και ωθεί τον εαυτό του σε συνεχή άγρα νέων ήχων για να εμπλουτίσει το ρεπερτόριο των ακουσμάτων του, είναι ευλογία να ανακαλύπτει νέα συγκροτήματα που μπορούν να του προσφέρουν έστω την αίσθηση πως έχουν τις προοπτικές για μία αξιοπρόσεκτη μελλοντική πορεία. Βέβαια μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε στην Ελλάδα, όπου, ως γνωστόν, οι συνθήκες και η γενικότερη νοοτροπία της “βιομηχανίας” δεν ευνοούν την ευδοκίμηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά, έστω, οι The Road Miles μας επέτρεψαν με την εμφάνισή τους το Σαββάτο στο six d.o.g.s. να θρέψουμε κάποιες ελπίδες για την περίπτωσή τους.
Ως support εμφανίστηκε ο Huge Dwarf με την κιθάρα και το laptop του. Ήρεμος, σε φάση κλασικού singer/songwriter αλλά με περισσότερες blues παρά folk επιρροές ειδικά στα ατμοσφαιρικά solos, έφερε το κοινό σε ταξιδιάρικη διάθεση. Όταν κάποιος μουσικός, ακόμη και αν βγαίνει σε “οικογενειακό” και άρα πιο θετικά προδιατεθειμένο περιβάλλον, μπορεί να παρασύρει τους παρευρισκόμενους στο mood της μουσικής του, δεν υπάρχει ίσως καλύτερη ένδειξη ότι τα πάει καλά σε αυτό που κάνει. Ο ρόλος του laptop ως “κασέτα” των υπόλοιπων οργάνων θα μπορούσε κάλλιστα να αναληφθεί από μία καλοπροβαρισμένη live μπάντα, η οποία από την άλλη ίσως έκοβε πόντους από το do-it-yourself κλίμα και την εσωτερικότητα που διακατέχει τη μουσική του Huge Dwarf. Σε κάθε περίπτωση, η ατμόσφαιρα που δημιούργησε, αν και διαφορετική από αυτή του κυρίως πιάτου της βραδιάς, συνέπεσε στις βασικές αρχές, αλλά ανεξάρτητα από αυτό, επιτέλεσε άψογα τον στόχο της όπως αναφέρθηκε στην αρχή της παραγράφου.
Έχω εκφράσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους από το ψηφιακό βήμα του Soundgaze την πάγια θεώρησή μου πως η ζωντανή απόδοση του ηχητικού υλικού μίας μπάντας αποτελεί την πεμπτουσία της μουσικής, τουλάχιστον όσο αφορά το ευρύτερο rock. Επάνω στο σανίδι έχεις την ευκαιρία να παρουσιάσεις τον εαυτό σου και τη δουλειά σου με σαφώς πιο άμεσο τρόπο χωρίς να μπορείς να κρυφτείς πίσω από τις ευκολίες των στούντιο και να αποδείξεις πως το ηχογράφημα αποτελεί απλώς μία σχετικά ψυχρή καταγραφή της τότε παρούσας κατάστασης. Υπό αυτό το πρίσμα, το live των The Road Miles ήταν επιτυχημένο από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εμφάνισής τους. Το six d.o.g.s. είχε γεμίσει - σύμφωνοι, οι παρουσιάσεις άλμπουμ μίας νέας μπάντας γίνονται συνήθως μεταξύ συγγενών και φίλων, αλλά ακόμη και η παρουσία αυτών δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη τώρα που οι επιλογές εξόδου έχουν πολλαπλασιαστεί και τα γενικά οικονομικά έχουν μειωθεί.
Η σκηνή του six d.o.g.s. ήταν μάλλον μικρή για την πενταμελή μπάντα. Θα μου πείτε, σχεδόν έναν χρόνο πριν στον ίδιο χώρο χώρεσαν - όπως χώρεσαν έστω - τα 10 μέλη των Μητέρα Φάλαινα Τυφλή συν τον Chris Eckman… Όμως από τη μία δύο αέρινες κιθάρες και ένα αεικίνητο μπάσο δεν χωράνε σε έναν τόσο μικρό χώρο ενώ από την άλλη η πληθωρική παρουσία της τραγουδίστριας Αφροδίτης απαιτούσε σαφώς μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Το κορίτσι έχει τις φωνητικές δυνατότητες, την σκηνική παρουσία αλλά και την - απαραίτητη, ευτυχώς ή δυστυχώς - φυσική παρουσία ώστε να γίνει η επόμενη αγαπημένη occult ιέρεια. Αυτό όμως αποτελεί λεπτομέρεια. Το σημαντικότερο ίσως είναι πως πέτυχαν ήχο και εικόνα που αναδείκνυε τα κομμάτια τους καλύτερα - σίγουρα βαρύτερα και με περισσότερη ενέργεια - από το άλμπουμ. Εξίσου σημαντικό είναι πως το κοινό που τους παρακολουθούσε περνούσε καλά, δημιουργώντας κλίμα αντάξιο των επί σκηνής τεκταινομένων με εξαιρετικά θετική διάθεση, κάτι που φυσικά περνούσε και στην μπάντα, όπως αποδείκνυαν τα συνεχή χαμόγελα των μελών της. Νόμιζα πως θα απέφευγα να γράψω ξανά για τους Blues Pills σε κείμενο για τους Road Miles, αλλά τελικά οι συγκρίσεις είναι μονόδρομος. Όχι μόνο γιατί και οι δύο έχουν στις τάξεις τους μία εντυπωσιακή γυναικεία παρουσία κινούμενοι σε αντίστοιχο μουσικό ύφος, αλλά κυρίως γιατί στους σκηνικούς Road Miles εκρήγνυται η σπίθα που έλειπε από εκείνο το αρκετά επαγγελματικό live των Pills ένα χρόνο πριν. Κοινώς, αν δεν τους γνώριζα από πριν και είχα φτάσει στο live απροετοίμαστος, σίγουρα θα είχα τρέξει να προμηθευτώ το CD τους από τον πάγκο του merch.
Μπορεί να ακούγεται πολύ νωρίς σε σχέση με τα χρόνια ύπαρξής τους, αλλά οι Road Miles μου ακούστηκαν στην σκηνή ως μία σοβαρή και έμπειρη μπάντα που δίνει σημασία στη λεπτομέρεια, που το πολύ να χρειάζεται κάποιες μικροδιορθώσεις (τύπου fine tuning) για να ανέβει επίπεδο. Φαίνονται έτοιμοι να αντιμετωπίσουν το κοινό σε μεγαλύτερες σκηνές - όχι βέβαια ως κύριο όνομα από τώρα, αλλά κάπως πρέπει να γίνει η αρχή, ώστε να ευοδωθούν και οι ελπίδες της εισαγωγής αυτού του κειμένου.
Κείμενο / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
